Filmtotaal Recensie

Regie: Albert Hughes | Cast: Chuck (Alpha), Kodi Smit-McPhee (Keda), Jóhannes Haukur Jóhannesson (Tau), Mercedes de la Zerda (Nu), Marcin Kowalczyk (Sigma), Jens Hultén (Xi), e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2018

Wie wil overleven, moet bereid zijn om te doden. Wat gebeurt er als je deze survivalwet uit de oertijd eens op z'n kop zet? De jonge Keda in Alpha is weliswaar een oermens, maar hij heeft geen kaas gegeten van jagen of leiderschap. 'Hij volgt zijn hart, niet zijn speer', zegt zijn moeder bezorgd. Nobel, maar niet erg handig als de winter voor de deur staat en er op bizons gejaagd moet worden. Dat gaat natuurlijk al vrij snel fout: Keda wordt over de rand van een klif geslingerd en voor dood achtergelaten, waarna een barre tocht door de wildernis kan beginnen. Onderweg wordt hij bijgestaan door een gewonde wolf, die de sleutel blijkt tot zijn overlevingskansen.

Nee, Keda rijgt de wolf niet aan het spit om hem boven een vuurtje te roosteren, maar besluit om hem te verzorgen en noemt hem Alpha - naar de leider van de wolvenroedel. Gedeelde smart is halve smart, want de twee zijn allebei door hun groep in de steek gelaten en zo tot elkaar veroordeeld. De toenadering tussen mens en dier verloopt zoals je mag verwachten. In dat opzicht weinig nieuws onder de zon, maar het is wel uniek dat de makers deze warme vriendschap laten ontluiken in de meest meedogenloze setting: het Europa van twintigduizend jaar geleden. De ijskappen gaan er spontaan een beetje van smelten.

Lees verder