Vanavond eens gekeken naar Hereditary. Wat een mixed gevoel heb ik overgehouden aan deze film. Ik heb genoten van de acteurs, prachtig het verhaal neergezet. De spanning vond ik ook heel fijn opgebouwd. Misschien duurde het even voordat de film wat richting kreeg, maar uiteindelijk zaten we hier op het puntje van onze stoel.
Dit is geen film die je even tussendoor kijkt, voor deze film moet je even gaan zitten, tenminste: zo heb ik het ervaren. Geen hippe horror-actiest waarvan je zowat een hartverzakking krijgt, maar wel mooi opgebouwde spanning, wat ik persoonlijk een stuk prettiger vindt.
Wat ik erg jammer vond aan deze film is het einde. Heel heel jammer...daar was zeker winst te behalen...het verhaal dat er mensen huilend van angst de bioscoop zijn uitgelaten neem ik maar met een kilootje zout, dat kan er bij mij niet in!
Ik vond dit zelf een goede film. Engste ooit? Belachelijke uitspraak maar eentje die elk jaar wel voorbij komt( It Follows, The Babadook)
Deze film is uberhaubt niet eng.
Eigenlijk moet je deze film bekijken als een dramafilm met een heerlijke onheilspellende sfeer.
Toni Collette is echt fantastisch net als in The Sixth Sense maar hier kan ze wat verder gaan met bijv haar fantastische uitbarsting tijdens het avondeten.
Maar de beste scene is waar Charlie sterft en haar broer zich niet durft om te draaien. Ik kon mij in hem verplaatsen en 1 van de beste scene’s die ik dit jaar gezien heb in een film.
Maar nergens is de film eng. Sfeer alleen kan een film eng/spannend maken zoals The Shining maar de setting van een verlaten hotel hielp enorm en dat heeft deze film niet.
Het blijft een sterk drama tot het oproepen van geesten.
Het bewegen van glazen, rennen over muren,gozer die in het donker loopt terwijl lichtknop naast hem te zien is, enz, de film ontspoort compleet en kent een zwak lachwekkend einde die ook nog flink steelt van The Witch.
De mensen die worden uitgelachen voor het willen van jumpscares kunnen de anderen weer uitlachen voor dit een enge film te vinden.
Een goede dramafilm met wat mystery die een lachwekkend einde kent.
Een 7.
Nee, een 6,5 want stop eens met vogels tegen een raam te laten vliegen na 240 andere film die dat al gedaan hebben.
Zelden word ik nog verrast door een film, het verhaal. De opbouw. Welk genre dan ook. Wederom, ook nu niet. Ondanks het onder de huid kruipende spel van Toni Colette. De subtiele onheilspellende sfeer die is neergezet kon ik zeker waarderen. Gedurende de film gaf het mij absoluut angstaanjagende spanning. Mede door de symboliek refererend aan wat te beschouwen is als realistische dramatische levensgebeurtenissen. De verdere opbouw naar het bovennatuurlijke horror genre blijft lange tijd ook subtiel en suggestief, sprak tot eigen verbeelding zoals personages en verhaallijnen in een goed geschreven boek zich kunnen ontvouwen. Om een lang en scruffy verhaal kort te maken. Het was zo fijn geweest als ik met dit gevoel had geprobeerd te gaan slapen. Wat waarschijnlijk niet gelukt was. Maar door de openbaring aan het einde van de film werd dit volledig teniet gedaan. Vergelijkbaar met de spanning van een goede rollercoaster waarbij je aan het einde van de rit toch met een soort bedompt gevoel uitstapt. Wat hereditary helaas toch eenzelfde gevoel geeft als de meeste films in het horror genre. Voor mij teleurstellend.
CharlyP
Dit is geen film die je even tussendoor kijkt, voor deze film moet je even gaan zitten, tenminste: zo heb ik het ervaren. Geen hippe horror-actiest waarvan je zowat een hartverzakking krijgt, maar wel mooi opgebouwde spanning, wat ik persoonlijk een stuk prettiger vindt.
Wat ik erg jammer vond aan deze film is het einde. Heel heel jammer...daar was zeker winst te behalen...het verhaal dat er mensen huilend van angst de bioscoop zijn uitgelaten neem ik maar met een kilootje zout, dat kan er bij mij niet in!
Frietgezicht
Deze film is uberhaubt niet eng.
Eigenlijk moet je deze film bekijken als een dramafilm met een heerlijke onheilspellende sfeer.
Toni Collette is echt fantastisch net als in The Sixth Sense maar hier kan ze wat verder gaan met bijv haar fantastische uitbarsting tijdens het avondeten.
Maar de beste scene is waar Charlie sterft en haar broer zich niet durft om te draaien. Ik kon mij in hem verplaatsen en 1 van de beste scene’s die ik dit jaar gezien heb in een film.
Maar nergens is de film eng. Sfeer alleen kan een film eng/spannend maken zoals The Shining maar de setting van een verlaten hotel hielp enorm en dat heeft deze film niet.
Het blijft een sterk drama tot het oproepen van geesten.
Het bewegen van glazen, rennen over muren,gozer die in het donker loopt terwijl lichtknop naast hem te zien is, enz, de film ontspoort compleet en kent een zwak lachwekkend einde die ook nog flink steelt van The Witch.
De mensen die worden uitgelachen voor het willen van jumpscares kunnen de anderen weer uitlachen voor dit een enge film te vinden.
Een goede dramafilm met wat mystery die een lachwekkend einde kent.
Een 7.
Nee, een 6,5 want stop eens met vogels tegen een raam te laten vliegen na 240 andere film die dat al gedaan hebben.
GingerMaran