Filmtotaal Recensie
Regie: Sebastián Lelio | Cast: Rachel Weisz (Ronit Krushka), Rachel McAdams (Esti Kuperman), Alessandro Nivola (Dovid Kuperman), Nicholas Woodeson (Rabbi Goldfarb), Liza Sadovy (Rebbetzin Goldfarb) e.a.| Speelduur: 114 minuten | Jaar: 2017
Een jaar of vijf geleden leek het erop dat Rachel Weisz haar status als serieus drama-actrice even had gepauzeerd door rollen aan te nemen in blockbusters als Oz the Great and Powerful en The Bourne Legacy, die respectievelijk de opzet en de doorstart van filmreeksen moesten worden. Helaas voor de Britse actrice liep het anders: de Bourne-reeks ging uiteindelijk gewoon weer verder met Matt Damon en een Oz-vervolg werd wel aangekondigd maar kwam nooit van de grond. De stevige cheques die haar waarschijnlijk werden voorgehouden mits ze zou komen opdraven in potentiële vervolgfilms, heeft ze aldus moeten missen, maar gelukkig is daarvoor in de plaats een indrukwekkende reeks sterke vertolkingen in kwaliteitsfilms gekomen.
Een groot geluk voor de kijker, want Weisz is een te goed actrice om te verspillen aan simpel blockbusterwerk en veel beter op haar plek in films als Youth, The Lobster, Denial en My Cousin Rachel. Haar hoofdrol in Disobedience sluit daar netjes op aan en kan gerust worden beschouwd als een poging een tweede Oscar binnen te hengelen. Het valt te bezien of dat gaat lukken, al was het maar omdat Weisz in dit door haarzelf geproduceerde drama behoorlijk dicht bij zichzelf blijft: een in New York woonachtige vrouw, afkomstig uit een Joods gezin in Londen. Waarin haar personage wel afwijkt, is in haar seksuele voorkeur. Dat de door haar vertolkte Ronit ooit volledig heeft gebroken met haar strikt gelovige familie en sociale omgeving, is vanwege een lesbische relatie met iemand uit hetzelfde wereldje. Toen deze verhouding aan het licht kwam, is ze Londen ontvlucht en nooit teruggekeerd.
