Filmtotaal Recensie
Regie: Cory Finley | Scenario: Mike Makowsky | Cast: Hugh Jackman (Frank Tassone), Geraldine Viswanathan (Rachel Bhargava), Ray Romano (Big Bob Spicer), Allison Janney (Pam Gluckin), Rafael Casal (Kyle Contreras), e.a.| Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2019
Bad Education begint ongekend optimistisch, gewoon door de hoofdpersoon in zijn dagelijkse werkzaamheden te tonen. Als districtshoofd van een New-Yorkse scholengemeenschap heeft Frank Tassone te maken met een hoop mensen - van lokale bestuurders tot de kinderen in de klassen - maar voor allemaal heeft hij aandacht en voor iedereen maakt hij tijd vrij in zijn drukke schema. En dan niet met milde tegenzin, maar met oprechte interesse. Zelfs een moeder die komt klagen dat haar zoon niet serieus genoeg wordt genomen, wordt door Tassone kalm en vriendelijk te woord gestaan. Knap genoeg gaat die open houding niet ten koste van zijn werk. Sterker nog, zijn persoonlijke betrokkenheid lijkt juist de reden dat hij in tien jaar tijd de scholengemeenschap tot een van de best aangeschrevene van het land heeft weten te maken. Blijkbaar is het dus mogelijk geliefd en succesvol te zijn, maar ook een goed mens.
Het helpt waarschijnlijk dat onder al zijn vriendelijkheid een hoop intelligentie schuilt. Wanneer aan het licht komt dat een collega een enorme som geld van de school achterover heeft gedrukt, is de eerste impuls van het bestuur om direct de politie erbij te halen. Maar Tassone denkt een paar stappen verder: juridische vervolging zou ervoor zorgen dat de kwestie openbaar wordt gemaakt, waarna de scholengemeenschap onherstelbare reputatieschade zou lijden en vele leerlingen kunnen fluiten naar een plek aan een prestigieuze universiteit. Zijn suggestie is daarom de frauderende medewerker stilletjes ontslag te laten nemen en haar het verduisterde geld te laten terugbetalen. Al met al een zeer praktische oplossing, maar er is klaarblijkelijk wel iemand voor nodig die met geduld het grotere geheel kan zien.
