Filmtotaal Recensie
Regie: Milko Lazarov | Cast: Mikhail Aprosimov (Nanook), Feodosia Ivanova (Sedna) e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2018
Een rendier verschijnt ver weg aan de horizon. Nanook ziet hem vanaf de plek waar hij net een val heeft gebouwd met een aantal stokken. Hij kijkt toe hoe zijn prooi in de verte verdwijnt, het dier waar hij zijn hele leven op gejaagd heeft maar dat nu zo zeldzaam is geworden dat het een mythische status heeft gekregen. Een monumentaal moment in Ága, dat gedomineerd wordt door prachtige beelden van (haast) lege sneeuwlandschappen in Noord-Siberië, waar Nanook en zijn vrouw Sedna op zeer traditionele manier proberen te overleven.
Het trage tempo van hun levensstijl wordt gereflecteerd in dat van de film, dat enig geduld vergt van het publiek. Dat wordt beloond met mooie landschappen, prachtige verhalen over rendieren en dromen, en veel aandacht voor de alledaagse bezigheden van de twee oude mensen. De tijd kruipt voorbij maar is nooit te stoppen. Hun tijd lijkt voorbij te zijn. Dat wordt onderstreept door de levensgevaarlijke situatie waarin Sedna, vernoemd naar de zeegodin van de Inuit, verkeert. Ze heeft een wond op haar buik, maar behandelt die met een traditioneel medicijn. Nanook, vernoemd naar de klassieke docudrama Nanook of the North uit 1922, ziet een zelfde soort wond op de dieren die ze genoodzaakt zijn te eten. Samen met de natuur zijn zij aan het uitsterven.
