Filmtotaal Recensie

Regie: Kerry Harris | Scenario: Kerry Harris, Dan V. Shea | Cast: Radha Mitchell (Gail), Henry Thomas (Luke), Finlay Wojtak-Hissong (Josh), Lin Shaye (Ruth), Jules Willcox (Becky) e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2020

Er is waarschijnlijk geen genre waarin films zo hevig vallen of staan met hun einde als horror. Uiteraard is elke ontknoping belangrijk voor het slagen van een film, maar je zult versteld staan hoeveel saaie opbouw een publiek bereid is te doorstaan wanneer het slotstuk de spanning opvoert naar een kookpunt. Zoals scenariogoeroe Robert McKee (weliswaar in gefictionaliseerde vorm) het in Adaptation al uiterst treffend omschreef: "You can have flaws, problems, but wow them in the end, and you've got a hit." Helaas is het omgekeerde ook waar: een film kan de hele tijd van alles goed doen, maar als het einde een enorme domper is, zal de kijker alsnog in frustratie de zaal de zaal verlaten. Dreamkatcher bewijst dat maar weer eens.

Want in alle redelijkheid: veel van de eerste twee aktes van Dreamkatcher kan er best mee door. Zo is er de goed werkbare premisse van een volwassen vrouw die met haar nieuwe vriend en diens zoontje een blokhut in de bergen betrekt zodat ze wat meer tot elkaar kunnen komen. Zoals gebruikelijk zit het jongetje totaal niet op deze stiefmoeder te wachten en klampt hij zich vast aan de herinnering van zijn dode moeder, die nota bene in deze vakantiewoning is gestorven. Maar daar blijkt de stevig in haar schoenen staande vrouw dankzij haar ervaring als kinderpsycholoog prima tegen opgewassen. De situatie wordt echter wat explosiever wanneer de vader de nieuwbakken stiefmoeder en het haatdragende zoontje samen alleen laat. Vooral wanneer blijkt dat de geest van de dode moeder nog vrij letterlijk rondwaart.

Lees verder