Filmtotaal Recensie
Regie: Théo Court | Scenario: Théo Court, Samuel M. Delgado | Cast: Alfredo Castro (Pedro), Ignacio Ceruti (John), Lola Rubio (Aurora), Esther Vega Pérez Torres (Sara), David Pantaleón (Arturo) e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2019
Blanco en Blanco verdient een betere titel: Mr. Porter. Dit is de naam van een personage dat we weliswaar nooit te zien krijgen, maar zijn naam valt veelvuldig en zijn invloed reikt tot over het gehele plot. Uit wat we her en der aan informatie gevoerd krijgen, valt op te maken dat Porter een machtige grootgrondbezitter is die begin twintigste eeuw op Vuurland (de archipel aan het zuidelijkste uiteinde van Zuid-Amerika) de zogenaamde beschaving komt brengen. Zo iemand wil uiteraard niet als een onbekende de geschiedenisboeken ingaan, dus huurt hij de timide fotograaf Pedro in. Aanvankelijk enkel voor het vastleggen van zijn bruiloft, maar voor hij het weet is Pedro verstrikt geraakt in het web van de machtige landeigenaar.
Porter lijkt namelijk niet een man die mensen inhuurt voor het vervullen van een enkele dienst, maar voor de rest van hun leven, hopend op oneindige loyaliteit. Het type dat nooit zal huren, maar altijd koopt, wetende dat elke aankoop een investering is. Pedro's taak lijkt er voor de helft op te zitten wanneer hij in de openingsscène de piepjonge bruid heeft gefotografeerd, maar omdat Porter nergens te bekennen is en de huwelijksvoltrekking steeds maar wordt uitgesteld, zal de fotograaf moeten afwachten. Even lijkt er iets moois te groeien tussen hem en de moeder van het meisje, totdat de kijker er fijntjes op geattendeerd wordt dat dit niet het soort film is voor dergelijke hoopvolle ontwikkelingen. Aldus raakt Pedro opgescheept met Porters wildebrassen, die onder het mom van beschaving de lokale indianen uitmoorden om zich vervolgens in de nachtelijke uren aan hun vrouwen te vergrijpen.
