Filmtotaal Recensie
Regie: Oliver Hermanus | Scenario: Oliver Hermanus, Jack Sidey | Cast: Kai Luke Brummer (Nicholas van der Swart), Matthew Vey (Michael Sachs), Hilton Pelser (Sergeant Brand), Ryan de Villiers (Dylan Stassen), Stefan Vermaak (Oscar Fourie), e.a. | Speelduur: 104 minuten | Jaar: 2019
Het Afrikaanse woord 'moffie' laat zich in het Nederlands het best vertalen als 'flikker'. Niet bepaald een woord dus dat je lichtzinnig als filmtitel gebruikt. Beschouw die titel dus maar als een statement. Regisseur Oliver Hermanus zou hier waarschijnlijk niet zo makkelijk mee weg zijn gekomen als hij zelf niet homoseksueel was geweest, maar hij maakt er in ieder geval geen geuzennaam van. Desondanks hebben statements in cinema nogal eens de neiging zich te overschreeuwen. Gelukkig is dat bij Moffie niet zozeer het geval, maar het is wel ietwat opvallend dat een tamelijk timide film als deze zo'n stevige titel heeft gekregen. Het etiket en de inhoud lijken daarmee niet geheel in overeenstemming met elkaar.
Moffie speelt zich af in het Zuid-Afrika van begin jaren tachtig, wanneer het apartheidsregime nog stevig aan de macht is. Vanwege een grensconflict met buurland Angola geldt een militaire dienstplicht van twee jaar voor witte jongemannen boven de zestien. Er dient immers een land te worden verdedigd van het communistische buurland, en hun witte vrouwen en kinderen moeten worden beschermd van het 'zwarte gevaar'. Zoals gebruikelijk bij nationalistische regimes blijkt aan oorlogsretoriek geen gebrek. Dat de meeste jongens op deze leeftijd niet bijster veel interesse hebben in dergelijke holle vaderlandsliefde, is iets wat tijdens de training wel even zal worden rechtgezet. De voorbereiding op militaire operaties gaat aldus gepaard met een stevige portie indoctrinatie. De associatie met de Hitlerjugend is nooit ver weg.
