Filmtotaal Recensie
Regie: Michael Caton-Jones | Cast: John Hurt (Christopher), Hugh Dancy (Joe Conner), Claire-Hope Ashitey (Marie), Steve Toussaint (Roland) e.a. | Speelduur: 115 minuten
Films die de verschrikkingen van het verleden als onderwerp hebben, willen vaak een bewustzijn creëren. We moeten ons blijven verbazen over datgene wat gebeurd is om herhaling te voorkomen. In de kunst wordt vaak gerefereerd aan de holocaust tijdens de Tweede Wereldoorlog en hoe wrang dat ook klinkt: een dankbaarder onderwerp bestaat in dat opzicht bijna niet. Maar hoe goed het ook is dat dit blijft gebeuren, er is een nieuwe voorzichtige trend zichtbaar die van evenveel belang is. Filmmakers durven steeds vaker de vergeten en vooral recente voorbeelden van oorlogen en schendingen van de mensenrechten aan te halen. Een belangrijke ontwikkeling aangezien het nog immer aan de orde van de dag is.
In 1994 bevindt een groep VN-soldaten zich in het Afrikaanse Rwanda waar een burgeroorlog op het punt staat uit te breken. De rol die ze van bovenaf opgelegd krijgen is helder: peacekeeping en geen greintje meer dan dat. De vrede bewaren in plaats van het op te dringen, wat in de praktijk neerkomt op in ieder geval aanwezig zijn. Als op een dag het vliegtuig van president Habyarimana wordt neergehaald, bereiken de opgelopen spanningen een climax en trekken georganiseerde Hutus met kapmessen de straat op om systematisch alle Tutsis af te slachten. Niemand wordt in die moordpartij gespaard en complete lijsten met namen worden afgewerkt. De blauwhelmen staan erbij en kijken ernaar, ze hebben voor ingrijpen geen mandaat gekregen.
