Deze mooie, maar tragische, film nog eens bekeken.
Ik blijf het een steengoede film vinden, een Nederlands-Duitse co-productie met een kleine Belgische inbreng, je ziet Jan Decleir in een van de bijrollen.
Commentaar 2008:
Dit zijn filmen die ik graag zie, hoewel ze over een niet zo mooi verleden gaan, maar wederom is deze Duits-Nederlandse produktie een prachtige film geworden.
De vertolkingen zijn prachtig zonder uitzonderingen, het verhaal is mooi en sereen verteld, de overgangen tussen het heden en verleden zijn prima en zeker niet storend.
Het is weer eens een waar gebeurt verhaal dat in een Duitse film uit de doeken wordt gedaan met ale waarheden erin, hoe lelijk die ook mogen zijn. Ik heb ondertussen al vele Duitse filmen gezien ('Der Untergang', 'Sophie Scholl', 'NaPolA') en ben een fan van het eerste uur, deze filmen tonen telkens weer de waarheid, zo getrouw mogelijk en dat is zeker een pluspunt tegenover de Hollywood produkties die over deze onderwerpen soms worden gemaakt.
Nog een groot pluspunt van deze filmen is ook het taalgebruik, geen Duitsers die Engels praten met een Duits accent, en dergelijke, maar ieder zijn eigen taal.
De film eindigt met een gelukkige gebeurtenis, de vrijlating van de Joodse mannen en vrouwen, maar omdat de film daar eindigt wil dit niet zeggen dat de lijdensweg daar ook eindigde. Velen van de vrijgelaten Joden werden later alsnog weer opgepakt en gedeporteerd naar het Oosten, velen van hen zouden het niet overleven.
Tarkus
Ik blijf het een steengoede film vinden, een Nederlands-Duitse co-productie met een kleine Belgische inbreng, je ziet Jan Decleir in een van de bijrollen.
Commentaar 2008:
Dit zijn filmen die ik graag zie, hoewel ze over een niet zo mooi verleden gaan, maar wederom is deze Duits-Nederlandse produktie een prachtige film geworden.
De vertolkingen zijn prachtig zonder uitzonderingen, het verhaal is mooi en sereen verteld, de overgangen tussen het heden en verleden zijn prima en zeker niet storend.
Het is weer eens een waar gebeurt verhaal dat in een Duitse film uit de doeken wordt gedaan met ale waarheden erin, hoe lelijk die ook mogen zijn. Ik heb ondertussen al vele Duitse filmen gezien ('Der Untergang', 'Sophie Scholl', 'NaPolA') en ben een fan van het eerste uur, deze filmen tonen telkens weer de waarheid, zo getrouw mogelijk en dat is zeker een pluspunt tegenover de Hollywood produkties die over deze onderwerpen soms worden gemaakt.
Nog een groot pluspunt van deze filmen is ook het taalgebruik, geen Duitsers die Engels praten met een Duits accent, en dergelijke, maar ieder zijn eigen taal.
De film eindigt met een gelukkige gebeurtenis, de vrijlating van de Joodse mannen en vrouwen, maar omdat de film daar eindigt wil dit niet zeggen dat de lijdensweg daar ook eindigde. Velen van de vrijgelaten Joden werden later alsnog weer opgepakt en gedeporteerd naar het Oosten, velen van hen zouden het niet overleven.