Filmtotaal Recensie

Regie: Charles Shyer | Cast: Jude Law (Alfie), Omar Epps (Marlon), Marisa Tomei (Julie), Sienna Miller (Nikki), Susan Sarandon (Liz), e.a.

Als films deels een weerspiegeling zijn van de tijdgeest, dan zouden we aan de hand van Alfie kunnen stellen dat we in een tijd van grote geestelijke armoede leven. En niet alleen maar omdat Hollywood steeds verliefder lijkt te worden op het concept ‘remake’. Een goede remake kan zijn eigen bestaansrecht verwerven als de premisse van het origineel relevant is gebleven, of als een filmmaker met visie zijn eigen unieke stempel op het derivaat drukt. Voorbeelden: Scorsese die Cape Fear maakt, Carpenter die The Thing uit de mottenballen haalt, en straks hopelijk ook Peter Jackson en Steven Spielberg met de remakes van respectievelijk King Kong en War of the Worlds. Charles Shyers Alfie valt op zijn zachtst gezegd in een heel andere categorie: die van de compleet overbodige remake van een volkomen uit zijn verband gerukt idee.

De originele Alfie werd in 1966 gespeeld door een jonge Michael Caine en was niets meer en niets minder dan de belichaming van Swinging London: een zorgeloze cockney rokkenjager die aan vrouwen refereerde met benamingen als ‘birds’ en ‘it’. Die Alfie was zeer zeker een weerspiegeling van de tijdgeest; de film benadrukte zijn fundamentele eenzaamheid en toonde de keerzijde van de seksuele revolutie.

Lees verder