Dat een personage legendarisch kan worden zonder ook maar één woord te zeggen, bewijst de T-Rex in Jurassic Park. De introductie van deze iconische dino is niet alleen angstaanjagend, maar ook een schoolvoorbeeld van hoe je spanning opbouwt in film.

Regisseur Steven Spielberg houdt ons eerst bewust in het ongewisse. Tijdens de eerste helft van de film zien we nauwelijks een glimp van de dinosaurussen, wat de nieuwsgierigheid alleen maar vergroot. En als de T-Rex dan eindelijk verschijnt, maakt hij zijn entree met donderend geweld.

Entree
Op het moment van de onthulling zit alles tegen: een tropische storm, uitgevallen stroom, gestrande auto's. Het legendarische beeld van trillend water in een bekertje luidt de komst in van de grootste ster van de film en van de nachtmerrie van ieder kind én volwassene.

Wanneer de elektrische omheining uitvalt, nadert de T-Rex met dreigende stappen. Dan volgt het lugubere moment waarop een geitenpoot plots op het autoraam belandt. Vanaf dat moment verandert Jurassic Park van een avonturenfilm in pure horror.

Effecten
De scène markeerde ook een doorbraak in filmtechnologie. Door een gebruik van baanbrekende CGI en praktische effecten wist Spielberg een prehistorisch wezen angstaanjagend realistisch te maken. De T-Rex voelde écht en dat doet hij dertig jaar later nog steeds.


Jurassic Park kwam uit in 1993, gebaseerd op het boek van Michael Crichton. Met sterren als Sam Neill en Jeff Goldblum werd de film wereldwijd een hit. Het budget bedroeg $63 miljoen, maar leverde uiteindelijk meer dan $1 miljard op.

Cultureel succes
De T-Rex werd in één scène een cultureel fenomeen. De introductie toont perfect hoe angst en verwondering hand in hand kunnen gaan. Het is een les in filmische oerkracht, zonder dat er een woord wordt uitgesproken.