Paul Newman was een legendarische acteur die in zijn carrière tal van prijzen won, waaronder drie Oscars. Maar zelfs hij had het in het begin van zijn carrière op het witte doek moeilijk en gaf zelfs toe dat het misschien nooit van de grond was gekomen als het niet was geweest voor één rol die zijn passie nieuw leven inblies.
Newman was geen nieuwkomer in de acteerwereld, ook al maakte hij pas in 1954 zijn speelfilmdebuut met het zwakke historische epos The Silver Chalice. Hij had zijn ervaring opgedaan op het toneel, waar hij in meerdere Broadway-producties speelde en al vroeg werd gezien als een van de grootste jonge talenten in het theater.
Oproep om niet te kijken
Het was onvermijdelijk dat hij de overstap naar film zou maken, maar hij had nauwelijks een slechter project kunnen kiezen om dat mee te doen. The Silver Chalice kreeg weliswaar een Oscarnominatie voor Beste Originele Muziek, maar dat was zo ongeveer het enige positieve aan dit oorverdovend saaie kostuumdrama dat Newman uiteindelijk met hartgrondige hekel zou verafschuwen.
Hij nam er effectief afstand van en maakte zelfs een onbedoeld hilarische misstap toen de film op televisie werd uitgezonden. Newman plaatste een advertentie waarin hij mensen opriep om vooral niet naar zijn eerste bioscoopfilm te kijken. Het effect was averechts: de nieuwsgierigheid die zijn oproep opwekte, zorgde er juist voor dat meer mensen gingen kijken.
Hervond liefde voor acteren
Na zijn noodlottige debuut was Newman het hele jaar 1955 afwezig uit de cinema. In plaats daarvan, nadat zijn eerste Hollywood-ervaring in rook was opgegaan, keerde hij terug naar Broadway om de rol van Glenn Griffin te spelen in The Desperate Hours van Joseph Hayes. Hij hervond in deze karakterrol zijn liefde voor het acteren.
Na deze korte onderbreking keerde Newman met volle overtuiging terug naar de filmwereld. Hij kreeg lovende kritieken voor zijn tweede film, Someone Up There Likes Me, waarin hij de bokser Rocky Graziano speelde. Deze biografische dramafilm werd geregisseerd door Robert Wise.
Oscars
Newman speelt de hoofdrol naast Pier Angeli, die de rol speelt van Rocky's vrouw Norma Graziano. In de bijrollen zijn onder andere Everett Sloane, Eileen Heckart, Harold J. Stone en Sal Mineo te zien.
Someone Up There Likes Me werd genomineerd voor drie Oscars en won er twee: Beste Camerawerk (Zwart-wit) en Beste Art Direction (Zwart-wit). De nominatie voor Beste Montage verloor de film van Around the World in 80 Days.
Alleen toneelwerk
Zoals Newman aan zijn goede vriend en schrijver AE Hotchner uitlegde, was zijn snelle terugkeer naar het toneel precies wat hij nodig had om te voorkomen dat zijn filmcarrière al voorbij zou zijn nog voor die echt begonnen was.
"Het is nu grappig, maar na dat debacle dacht ik echt dat ik nooit meer in een film zou spelen", bekende Newman. "Mijn zelfvertrouwen was volledig weg, en een acteur zonder zelfvertrouwen is als een kano zonder peddel in de stroom. Ik was dankbaar dat ik die rol op Broadway in The Desperate Hours kon spelen. Eerlijk gezegd dacht ik toen dat dat mijn pad zou worden: alleen toneelwerk."
Zelfvertrouwen
Newmans zelfvertrouwen had zo'n klap gekregen door The Silver Chalice dat hij zichzelf bijna had overtuigd dat hij niet gemaakt was voor Hollywood. Gelukkig zorgde een koerswijziging - met een focus op karaktergedreven rollen in realistische films - voor een omslag in zijn denken en opende dat de deuren naar een van de indrukwekkendste filmografieën in de Amerikaanse filmgeschiedenis.
Wil je Newman zien in Someone Up There Likes Me? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland.
Newman was geen nieuwkomer in de acteerwereld, ook al maakte hij pas in 1954 zijn speelfilmdebuut met het zwakke historische epos The Silver Chalice. Hij had zijn ervaring opgedaan op het toneel, waar hij in meerdere Broadway-producties speelde en al vroeg werd gezien als een van de grootste jonge talenten in het theater.
Oproep om niet te kijken
Het was onvermijdelijk dat hij de overstap naar film zou maken, maar hij had nauwelijks een slechter project kunnen kiezen om dat mee te doen. The Silver Chalice kreeg weliswaar een Oscarnominatie voor Beste Originele Muziek, maar dat was zo ongeveer het enige positieve aan dit oorverdovend saaie kostuumdrama dat Newman uiteindelijk met hartgrondige hekel zou verafschuwen.
Hij nam er effectief afstand van en maakte zelfs een onbedoeld hilarische misstap toen de film op televisie werd uitgezonden. Newman plaatste een advertentie waarin hij mensen opriep om vooral niet naar zijn eerste bioscoopfilm te kijken. Het effect was averechts: de nieuwsgierigheid die zijn oproep opwekte, zorgde er juist voor dat meer mensen gingen kijken.
Hervond liefde voor acteren
Na zijn noodlottige debuut was Newman het hele jaar 1955 afwezig uit de cinema. In plaats daarvan, nadat zijn eerste Hollywood-ervaring in rook was opgegaan, keerde hij terug naar Broadway om de rol van Glenn Griffin te spelen in The Desperate Hours van Joseph Hayes. Hij hervond in deze karakterrol zijn liefde voor het acteren.
Na deze korte onderbreking keerde Newman met volle overtuiging terug naar de filmwereld. Hij kreeg lovende kritieken voor zijn tweede film, Someone Up There Likes Me, waarin hij de bokser Rocky Graziano speelde. Deze biografische dramafilm werd geregisseerd door Robert Wise.
Oscars
Newman speelt de hoofdrol naast Pier Angeli, die de rol speelt van Rocky's vrouw Norma Graziano. In de bijrollen zijn onder andere Everett Sloane, Eileen Heckart, Harold J. Stone en Sal Mineo te zien.
Someone Up There Likes Me werd genomineerd voor drie Oscars en won er twee: Beste Camerawerk (Zwart-wit) en Beste Art Direction (Zwart-wit). De nominatie voor Beste Montage verloor de film van Around the World in 80 Days.
Alleen toneelwerk
Zoals Newman aan zijn goede vriend en schrijver AE Hotchner uitlegde, was zijn snelle terugkeer naar het toneel precies wat hij nodig had om te voorkomen dat zijn filmcarrière al voorbij zou zijn nog voor die echt begonnen was.
"Het is nu grappig, maar na dat debacle dacht ik echt dat ik nooit meer in een film zou spelen", bekende Newman. "Mijn zelfvertrouwen was volledig weg, en een acteur zonder zelfvertrouwen is als een kano zonder peddel in de stroom. Ik was dankbaar dat ik die rol op Broadway in The Desperate Hours kon spelen. Eerlijk gezegd dacht ik toen dat dat mijn pad zou worden: alleen toneelwerk."
Zelfvertrouwen
Newmans zelfvertrouwen had zo'n klap gekregen door The Silver Chalice dat hij zichzelf bijna had overtuigd dat hij niet gemaakt was voor Hollywood. Gelukkig zorgde een koerswijziging - met een focus op karaktergedreven rollen in realistische films - voor een omslag in zijn denken en opende dat de deuren naar een van de indrukwekkendste filmografieën in de Amerikaanse filmgeschiedenis.
Wil je Newman zien in Someone Up There Likes Me? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland.
