De film volgt de laatste week van Callas' leven in het Parijs uit de jaren zeventig. Omringd door haar butler Ferruccio en huishoudster Bruna, worstelt ze met eenzaamheid, herinneringen en het verlies van haar stem.
Een hallucinante terugblik
Door overmatig gebruik van slaapmiddelen vervaagt de grens tussen heden en verleden. Callas voert gesprekken met een denkbeeldige filmmaker, terwijl haar relatie met Aristoteles Onassis en haar jeugdtrauma's haar blijven achtervolgen.
De cinematografie is intiem en verstild, met een melancholische sfeer die perfect past bij het tragische portret van een vrouw die ooit de wereld betoverde en nu vooral zichzelf probeert te begrijpen.
Wat zeggen de critici?
Op Rotten Tomatoes scoort Maria 75 procent positieve recensies. De consensus noemt de film "meeslepend" en prijst Jolie's prestatie als een nieuw hoogtepunt in haar emotionele bereik.
Volgens Empire Magazine is het "een ingetogen, maar krachtige ode aan een vrouw die haar stem verloor, maar nooit haar ziel." The Guardian noemt het "een visueel gedurfde en emotioneel geladen biopic die blijft nazinderen."
Hoewel Maria de Oscar voor Beste Cinematografie nét misliep, is het een film die je niet snel vergeet. En Jolie? Die zingt hier zonder noot, maar raakt tóch elke snaar.