Gezond verstand doet vermoeden dat acteurs ruim van tevoren weten waar ze aan beginnen, nog voordat ze op de set staan om de eerste scène van hun nieuwste film op te nemen. Toch wist Morgan Freeman, nadat hij al had getekend en akkoord was gegaan met een belangrijke bijrol, dat het resultaat rampzalig zou worden.
In zijn verdediging: hij deed het niet om artistieke redenen, maar puur voor het geld. Toen hij eigenlijk bezig had moeten zijn met het promoten van de film en het aanmoedigen van het publiek om hun zuurverdiende geld uit te geven aan een bioscoopkaartje, vertelde Freeman openlijk aan iedereen dat het niets meer dan een betaalde klus was.
Slechter dan vermoedt
Hij had vermoedelijk het script vooraf gelezen, maar toen hij samen met zijn medespelers voor het eerst een gezamenlijke lezing hield, besefte de acteur dat de verfilming van Stephen Kings Dreamcatcher, geregisseerd door Lawrence Kasdan, nog veel slechter zou uitpakken dan hij ooit had kunnen vermoeden.
Freeman had al eerder met succes samengewerkt aan een King-verfilming (The Shawshank Redemption), maar het zou een gigantisch understatement zijn om te zeggen dat deze sciencefictionthriller niet in de buurt kwam van dat meesterwerk. Niet alleen omdat het om totaal verschillende genres gaat, maar vooral omdat de ene film een klassieker is en de andere een complete ramp.
Belachelijke nepwenkbrauwen
Het enige echt gedenkwaardige aan Dreamcatcher is Freemans belachelijke nepwenkbrauwen, die zó afleiden dat iedereen die de film ziet zich oprecht afvraagt wanneer die wenkbrauwen zelfstandig van zijn gezicht stappen om hun eigen avontuur te beginnen; waarschijnlijk net zo verveeld door het eindeloze, nietszeggende verhaal als de kijkers zelf.
Op papier klonk het nog veelbelovend: een wijze Freeman die deels tegen zijn gebruikelijke type in een militaire kolonel speelt tijdens een alien-invasie, plus een groep van vier jeugdvrienden met een telepathische band. En met een sterke cast - waaronder Damian Lewis, Timothy Olyphant, Thomas Jane en Tom Sizemore - leek er potentie te zijn.
Eerste lezing
Maar zoals Jane onthulde in de Kingcast-podcast, was de eerste gezamenlijke lezing van het script allesbehalve hoopgevend. "We zaten allemaal in een klein kamertje van het hotel en lazen het script", vertelde hij. "Je weet wel, acteurs in een kamer met de regisseur, en we lezen het hele verhaal. En het duurde om de een of andere reden langer dan verwacht; het duurde drie uur."
De uiteindelijke film duurt iets meer dan twee uur, dus er moet iets zijn geweest dat die lezing eindeloos deed aanvoelen. En toen het eindelijk voorbij was? Freeman sloot zijn script, keek rond en zei: "Wat was dat in vredesnaam?" aldus Jane. "En dat is echt gebeurd."
Verschrikkelijke film
Helaas voor Freeman was het antwoord: een verschrikkelijke film. Te laat om zich terug te trekken, moest hij zich erbij neerleggen dat hij niet alleen onderdeel was geworden van een rampzalige literaire verfilming, maar ook nog eens in de ijzige wildernis van Canada moest gaan filmen - midden in de winter - wetende dat Dreamcatcher al reddeloos verloren was.
De film kreeg uiteindelijk overwegend negatieve recensies van critici en heeft een score van slechts 28% op Rotten Tomatoes. Dreamcatcher werd een commerciële flop, met een wereldwijde opbrengst van $75,7 miljoen tegen een geschat budget van $68 miljoen.
Kijken?
Wil je Freeman zien in Dreamcatcher? Je kunt de film huren en kopen op Prime Video en het is ook beschikbaar op dvd.
In zijn verdediging: hij deed het niet om artistieke redenen, maar puur voor het geld. Toen hij eigenlijk bezig had moeten zijn met het promoten van de film en het aanmoedigen van het publiek om hun zuurverdiende geld uit te geven aan een bioscoopkaartje, vertelde Freeman openlijk aan iedereen dat het niets meer dan een betaalde klus was.
Slechter dan vermoedt
Hij had vermoedelijk het script vooraf gelezen, maar toen hij samen met zijn medespelers voor het eerst een gezamenlijke lezing hield, besefte de acteur dat de verfilming van Stephen Kings Dreamcatcher, geregisseerd door Lawrence Kasdan, nog veel slechter zou uitpakken dan hij ooit had kunnen vermoeden.
Freeman had al eerder met succes samengewerkt aan een King-verfilming (The Shawshank Redemption), maar het zou een gigantisch understatement zijn om te zeggen dat deze sciencefictionthriller niet in de buurt kwam van dat meesterwerk. Niet alleen omdat het om totaal verschillende genres gaat, maar vooral omdat de ene film een klassieker is en de andere een complete ramp.
Belachelijke nepwenkbrauwen
Het enige echt gedenkwaardige aan Dreamcatcher is Freemans belachelijke nepwenkbrauwen, die zó afleiden dat iedereen die de film ziet zich oprecht afvraagt wanneer die wenkbrauwen zelfstandig van zijn gezicht stappen om hun eigen avontuur te beginnen; waarschijnlijk net zo verveeld door het eindeloze, nietszeggende verhaal als de kijkers zelf.
Op papier klonk het nog veelbelovend: een wijze Freeman die deels tegen zijn gebruikelijke type in een militaire kolonel speelt tijdens een alien-invasie, plus een groep van vier jeugdvrienden met een telepathische band. En met een sterke cast - waaronder Damian Lewis, Timothy Olyphant, Thomas Jane en Tom Sizemore - leek er potentie te zijn.
Eerste lezing
Maar zoals Jane onthulde in de Kingcast-podcast, was de eerste gezamenlijke lezing van het script allesbehalve hoopgevend. "We zaten allemaal in een klein kamertje van het hotel en lazen het script", vertelde hij. "Je weet wel, acteurs in een kamer met de regisseur, en we lezen het hele verhaal. En het duurde om de een of andere reden langer dan verwacht; het duurde drie uur."
De uiteindelijke film duurt iets meer dan twee uur, dus er moet iets zijn geweest dat die lezing eindeloos deed aanvoelen. En toen het eindelijk voorbij was? Freeman sloot zijn script, keek rond en zei: "Wat was dat in vredesnaam?" aldus Jane. "En dat is echt gebeurd."
Verschrikkelijke film
Helaas voor Freeman was het antwoord: een verschrikkelijke film. Te laat om zich terug te trekken, moest hij zich erbij neerleggen dat hij niet alleen onderdeel was geworden van een rampzalige literaire verfilming, maar ook nog eens in de ijzige wildernis van Canada moest gaan filmen - midden in de winter - wetende dat Dreamcatcher al reddeloos verloren was.
De film kreeg uiteindelijk overwegend negatieve recensies van critici en heeft een score van slechts 28% op Rotten Tomatoes. Dreamcatcher werd een commerciële flop, met een wereldwijde opbrengst van $75,7 miljoen tegen een geschat budget van $68 miljoen.
Kijken?
Wil je Freeman zien in Dreamcatcher? Je kunt de film huren en kopen op Prime Video en het is ook beschikbaar op dvd.
