Zo was in Star Wars: Episode IV - A New Hope (1977) de landspeeder van Luke Skywalker (Mark Hamill), waarin hij Jedi Obi-Wan Kenobi (Alec Guinness) naar Mos Eisley vervoerd, een baanbrekend praktisch effect.
Hoe ging dit in zijn werk?
De crew monteerde schuine spiegels aan de zijkanten om de Tatooinese woestijngrond te reflecteren en zo de wielen te maskeren. Deze ingenieuze techniek creëerde een overtuigend zweefeffect zonder CGI.
De illusie van de landspeeder toonde de creativiteit van de filmindustrie uit de vorige eeuw. Deze praktische oplossing, verder gecombineerd met slimme camerahoeken, liet de monden van het publiek wijd openvallen en zette zo de standaard voor andere toekomstige visuele effecten.
Herbeleef het moment hieronder
Kortom, het is leuk en aardig wat we tegenwoordig digitaal allemaal kunnen en waarschijnlijk gaat AI dit nog een stap verder brengen, maar stiekem hebben we meer waardering voor het tijdperk toen filmmakers nog echt uitgedaagd werden om ons waanzinnige dingen te laten zien.