in Algemeen
Update:
De nieuwe Netflix-documentaire Sunday Best: The Untold Story of Ed Sullivan is een onverwachte hit. De film verscheen op maandag 21 juli en krijgt sindsdien overweldigend positieve reacties van zowel critici als publiek.
Ondanks het drukke zomergeweld op streamingsdiensten, van blockbusters tot Comic-Con-aankondigingen, weet deze intieme docu zich opvallend sterk te onderscheiden.
Wat is deze docu?
De film vertelt het verhaal van Ed Sullivan en zijn invloedrijke variétéshow, die tussen 1948 en 1971 op CBS te zien was. In het bijzonder focust Sunday Best op Sullivan's rol in het promoten van Motown-muziek en Black artiesten, in een tijd waarin racisme nog diepgeworteld was in de Amerikaanse samenleving.
Met interviews van onder meer Harry Belafonte, Smokey Robinson en Berry Gordy schetst de film een ontroerend beeld van doorzettingsvermogen, visie en cultureel verzet.
Eerlijk en ontroerend
De docu is volgens recensenten zowel hartverwarmend als pijnlijk. Lisa Kennedy (The New York Times) prijst de manier waarop het verhaal balans vindt tussen nostalgie en rauwe realiteit. Robert Daniels (Mashable) noemt het "politiek simpel" maar effectief, omdat het de muziek zelf laat spreken en de kijker de ruimte geeft om de bredere maatschappelijke implicaties zelf te overwegen.
De film belicht ook hoe Sullivan zich niet liet afschrikken door druk van sponsors of racistische kritiek. Hij bleef donkere artiesten een podium bieden, waarmee hij meewerkte aan de nationale doorbraak van acts als The Supremes. Volgens veel betrokkenen was deze zichtbaarheid cruciaal in het kantelen van het publieke sentiment richting meer acceptatie en waardering.
Een relevant verhaal, juist nu
Sunday Best komt op een opvallend moment: CBS maakte recent bekend te stoppen met The Late Show with Stephen Colbert, dat wordt opgenomen in het iconische Ed Sullivan Theater. Deze timing maakt het historische belang van Sullivan nog tastbaarder.
Voor kijkers van nu is Sunday Best niet alleen een stukje muziekgeschiedenis, maar ook een reminder van hoe entertainment tastbare impact kan hebben. Veel critici noemen de documentaire inspirerend, een bewijs dat consistente inspanning, zelfs in moeilijke tijden, uiteindelijk verandering kan brengen.
Ondanks het drukke zomergeweld op streamingsdiensten, van blockbusters tot Comic-Con-aankondigingen, weet deze intieme docu zich opvallend sterk te onderscheiden.
Wat is deze docu?
De film vertelt het verhaal van Ed Sullivan en zijn invloedrijke variétéshow, die tussen 1948 en 1971 op CBS te zien was. In het bijzonder focust Sunday Best op Sullivan's rol in het promoten van Motown-muziek en Black artiesten, in een tijd waarin racisme nog diepgeworteld was in de Amerikaanse samenleving.
Met interviews van onder meer Harry Belafonte, Smokey Robinson en Berry Gordy schetst de film een ontroerend beeld van doorzettingsvermogen, visie en cultureel verzet.
Eerlijk en ontroerend
De docu is volgens recensenten zowel hartverwarmend als pijnlijk. Lisa Kennedy (The New York Times) prijst de manier waarop het verhaal balans vindt tussen nostalgie en rauwe realiteit. Robert Daniels (Mashable) noemt het "politiek simpel" maar effectief, omdat het de muziek zelf laat spreken en de kijker de ruimte geeft om de bredere maatschappelijke implicaties zelf te overwegen.
De film belicht ook hoe Sullivan zich niet liet afschrikken door druk van sponsors of racistische kritiek. Hij bleef donkere artiesten een podium bieden, waarmee hij meewerkte aan de nationale doorbraak van acts als The Supremes. Volgens veel betrokkenen was deze zichtbaarheid cruciaal in het kantelen van het publieke sentiment richting meer acceptatie en waardering.
Een relevant verhaal, juist nu
Sunday Best komt op een opvallend moment: CBS maakte recent bekend te stoppen met The Late Show with Stephen Colbert, dat wordt opgenomen in het iconische Ed Sullivan Theater. Deze timing maakt het historische belang van Sullivan nog tastbaarder.
Voor kijkers van nu is Sunday Best niet alleen een stukje muziekgeschiedenis, maar ook een reminder van hoe entertainment tastbare impact kan hebben. Veel critici noemen de documentaire inspirerend, een bewijs dat consistente inspanning, zelfs in moeilijke tijden, uiteindelijk verandering kan brengen.
