in Featured
Update:
Jarenlang was het beruchte Superman IV: The Quest For Peace uit 1987 met afstand de allerslechtste verfilming met de Man van Staal in de hoofdrol. Maar de afgelopen tijd is deze echter ingehaald.
Want ondanks het verhaal, de vreselijk goedkoop ogende special FX en de lachwekkende schurk Nuclear Man, zijn fans het er wel over eens dat dit meer aanvoelt als een 'Superman'-film. Welke niet? Diens voorganger.
De producerende Salkinds waren liefhebber
Met een respectabele opbrengst van alsnog 59 miljoen dollar (destijds een stevig bedrag, maar nog altijd minder dan de helft van Superman II), wordt nu Superman III (1983) beschouwd als de diepste teleurstelling. Een van de grootste problemen, volgens fans én critici, was de overweldigende aanwezigheid van komiek Richard Pryor. Zijn rol domineerde het verhaal zó sterk dat het resultaat meer aanvoelt als een 'Richard Pryor'-comedy.
Hoofdrolspeler Christopher Reeve blikte er in zijn autobiografie op terug en wijt het uiteindelijke falen niet zozeer aan Pryor, maar meer aan de scenarioschrijvers David en Leslie Newman die volgens hem probeerden om steeds meer flauwe slapstickhumor in de franchise te verwerken.
Hij had morsdood moeten zijn
Een scène in het bijzonder kreeg de meeste kritiek: Het moment waarop Gus Gorman (Pryor), gehuld in een roze tafelkleed als cape, van het dak van een gebouw skiet, honderden meters naar beneden valt, als een kat op zijn pootjes in het verkeer belandt en daarna ongedeerd wegloopt.
Want ondanks het verhaal, de vreselijk goedkoop ogende special FX en de lachwekkende schurk Nuclear Man, zijn fans het er wel over eens dat dit meer aanvoelt als een 'Superman'-film. Welke niet? Diens voorganger.
De producerende Salkinds waren liefhebber
Met een respectabele opbrengst van alsnog 59 miljoen dollar (destijds een stevig bedrag, maar nog altijd minder dan de helft van Superman II), wordt nu Superman III (1983) beschouwd als de diepste teleurstelling. Een van de grootste problemen, volgens fans én critici, was de overweldigende aanwezigheid van komiek Richard Pryor. Zijn rol domineerde het verhaal zó sterk dat het resultaat meer aanvoelt als een 'Richard Pryor'-comedy.
Hoofdrolspeler Christopher Reeve blikte er in zijn autobiografie op terug en wijt het uiteindelijke falen niet zozeer aan Pryor, maar meer aan de scenarioschrijvers David en Leslie Newman die volgens hem probeerden om steeds meer flauwe slapstickhumor in de franchise te verwerken.
Hij had morsdood moeten zijn
Een scène in het bijzonder kreeg de meeste kritiek: Het moment waarop Gus Gorman (Pryor), gehuld in een roze tafelkleed als cape, van het dak van een gebouw skiet, honderden meters naar beneden valt, als een kat op zijn pootjes in het verkeer belandt en daarna ongedeerd wegloopt.
