Een jonge Johansson wist hoofdrollen te scoren in sterk onthaalde films als Lost in Translation en Girl with a Pearl Earring. Hierdoor was ze op slag beroemd, maar het leverde ook het hardnekkige label van sekssymbool op.
Lastig label
De actrice was hier niet bepaald een fan van en laat zich erover uit: "Toen ik 18 was ontdekte ik pas net goed en wel mijn eigen vrouwelijkheid, maar ik werd meteen klaargestoomd als de nieuwe 'bombshell' uit Hollywood. Ik was een object van verlangen en zat als het ware vast in dat hokje".
"Het is vreemd hoe dat werkt. Je kunt dan makkelijk tegen jezelf zeggen: 'Dit werkt'. Je kan gaan voor die verleiding van de snelle erkenning, maar zo'n 'sekssymbool'-status brandt ook snel op. Daarna blijven de kansen uit. Ik moest dus bewust op zoek gaan naar andere projecten".
Andere koers
Die koerswijziging bracht haar naar uitdagender materiaal, zoals het rauwe Under the Skin. Tegelijk bleef ze toegankelijk voor het grote publiek door haar terugkeer als Black Widow in het Marvel-universum, maar dan met meer regie over toon en karakter.
Johansson eindigt met het volgende: "Typecasting op jonge leeftijd kan, vooral voor opkomende actrices, schadelijk zijn. Ik heb bewust de keuze gemaakt om voor complexere rollen te kiezen, om iets te vinden dat beter bij mij past. Hopelijk kan ik met mijn verhaal ook andere mensen inspireren en helpen".
Ook interessant
Van filmjuweeltjes naar 'kleurloze' blockbusters: hoe Margot Robbie's carrière dramatisch draaide
Menig filmfanaat beklaagt zich erover, dat Hollywood telkens meer gaat voor sequels en reboots. Blockbusters krijgen steeds meer voorrang over kleinere films. Helaas lijken...[Lees verder]