Voor veel filmmakers begint de liefde voor cinema al op jonge leeftijd, vaak met een onvergetelijk eerste bezoek aan de bioscoop. Voor Martin Scorsese, de legendarische regisseur van onder meer Taxi Driver en Raging Bull, was dat eerste bezoek er één dat hem letterlijk kippenvel bezorgde.

Scorsese groeide op in een rumoerige wijk in New York en leed als kind aan zware astma. Zijn ouders namen hem vaak mee naar de bioscoop om hem af te leiden van zijn gezondheidsproblemen. Daar ontdekte hij de kracht van film als ontsnapping aan de werkelijkheid.

Mooi begin
De eerste film waarvan hij zich de titel herinnert, is Duel in the Sun (1946), geregisseerd door King Vidor. Hoewel de film als romantisch epos werd gepromoot, bevatte hij donkere en intense thema's die de jonge Scorsese diep raakten. Hij noemt de ervaring tot op de dag van vandaag "beangstigend, maar prachtig".

Duel in the Sun vertelt het verhaal van Pearl, een vrouw die tussen twee mannen verstrikt raakt nadat ze bij de oude liefde van haar overleden vader gaat wonen. Het psychologische en soms overdreven dramatische karakter maakte een diepe indruk op de jonge kijker.

Eigen opvatting
Scorsese heeft later vaak benadrukt hoe die vroege filmervaring zijn liefde voor verhalen vormde. Hij werd gefascineerd door films die emoties losmaken, ook als die emoties ongemakkelijk zijn. Die fascinatie zou later zichtbaar worden in zijn eigen donkere, intense films.


Naast Duel in the Sun groeide hij op met klassiekers als The Red Shoes, Paisan en 8½. Hij bewonderde vooral regisseurs die de regels durfden te doorbreken, iets wat hij zelf als pionier van de New Hollywood-beweging ook deed.

Belangrijke ervaring
Hoewel hij inmiddels talloze meesterwerken heeft gemaakt, blijft dat eerste, enigszins angstaanjagende bioscoopmoment een dierbare herinnering. Het herinnert Scorsese eraan hoe krachtig film kan zijn: een medium dat je niet alleen vermaakt, maar je ook uit je comfortzone haalt.