Regisseur Simon Curtis, bekend van onder meer My Week with Marilyn en The Art of Racing in the Rain, sluit de langlopende Britse saga Downton Abbey af met het deze week verschenen Downton Abbey: The Grand Finale. De grote vraag: vinden de critici de film een waardige afsluiter?
In het laatste avontuur betreed de Crawley's en hun personeel de jaren 30. Wanneer een schandaal Mary in gevaar brengt, vechten ze om hun sociale status te behouden. Terwijl ze hun financiële problemen oplossen, omarmt de familie verandering en leidt de volgende generatie Downton Abbey een nieuwe toekomst in. Op Rotten Tomatoes staat de Tomatometer op een sterke 91%.
In stijl
G. Allen Johnson van de San Francisco Chronicle spreekt van een onderhoudende film voor fans van het eerste uur. Volgens hem biedt de film "vermakelijke escapisme met de droge humor van Noel Coward, wat zorgt voor constante, subtiele amusement in de sfeer die we kennen uit Downton Abbey."
James Dyer van Empire Magazine noemt de film een passend slot. Hij schrijft dat "de sentimentele zwanenzang waarschijnlijk geen jaarlijstjes zal halen, maar het doet wel eer aan Downton, en sluit het boek in stijl af, op een manier die Violet Crawley zou waarderen."
Excentriek en wrang
Clarisse Loughrey van The Independent vindt het einde waardig. Zij stelt dat "dit waarschijnlijk de meest elegante en passende slotnoot is die je mag verwachten." Volgens haar blijft de film trouw aan zijn oorsprong.
Peter Bradshaw van The Guardian noemt de film absurd, maar toch steeds kijkbaar. Hij schrijft dat "de film op een vreemde manier altijd onderhoudend is, met nadrukkelijke shots van personages die elkaar bedanken voor hun attentheid."
Cynische eindnoot
Kevin Maher van The Times is minder positief. Hij noemt het slot "tegelijk overmatig zoet en diep cynisch," en ziet de film vooral als een parade van iedereen die ooit een rol had in deze langdurige klassensprookje.
In het laatste avontuur betreed de Crawley's en hun personeel de jaren 30. Wanneer een schandaal Mary in gevaar brengt, vechten ze om hun sociale status te behouden. Terwijl ze hun financiële problemen oplossen, omarmt de familie verandering en leidt de volgende generatie Downton Abbey een nieuwe toekomst in. Op Rotten Tomatoes staat de Tomatometer op een sterke 91%.
In stijl
G. Allen Johnson van de San Francisco Chronicle spreekt van een onderhoudende film voor fans van het eerste uur. Volgens hem biedt de film "vermakelijke escapisme met de droge humor van Noel Coward, wat zorgt voor constante, subtiele amusement in de sfeer die we kennen uit Downton Abbey."
James Dyer van Empire Magazine noemt de film een passend slot. Hij schrijft dat "de sentimentele zwanenzang waarschijnlijk geen jaarlijstjes zal halen, maar het doet wel eer aan Downton, en sluit het boek in stijl af, op een manier die Violet Crawley zou waarderen."
Excentriek en wrang
Clarisse Loughrey van The Independent vindt het einde waardig. Zij stelt dat "dit waarschijnlijk de meest elegante en passende slotnoot is die je mag verwachten." Volgens haar blijft de film trouw aan zijn oorsprong.
Peter Bradshaw van The Guardian noemt de film absurd, maar toch steeds kijkbaar. Hij schrijft dat "de film op een vreemde manier altijd onderhoudend is, met nadrukkelijke shots van personages die elkaar bedanken voor hun attentheid."
Cynische eindnoot
Kevin Maher van The Times is minder positief. Hij noemt het slot "tegelijk overmatig zoet en diep cynisch," en ziet de film vooral als een parade van iedereen die ooit een rol had in deze langdurige klassensprookje.
