Je zou denken dat een grote naam als Tom Hanks gewoon bij een filmstudio moet aankloppen om de film te maken die hij wil, maar dat blijkt niet zo te zijn. Want zelfs hij kreeg zijn passieproject niet van de grond.
In het begin van de jaren negentig was Hanks nog niet zo beroemd als nu, maar hij had toen al behoorlijk wat invloed. Dit was tenslotte de periode vlak na zijn transformatie van populaire komiek tot een echte hoofdrolspeler, met Big dat hem zijn eerste Oscarnominatie opleverde.
Biografie van muzikant
Omdat hij voelde dat er een perfecte rol voor hem was, kocht de acteur de rechten op de biografie van een muzikant waar hij fan van was, met de bedoeling zelf de hoofdrol te spelen. Hanks wilde absoluut niet dat iemand anders de rol zou pakken, maar de tijd verstreek zonder dat hij verder kwam met het project.
Spoel een paar jaar vooruit en Hanks is inmiddels tweevoudig Oscarwinnaar dankzij Philadelphia en Forrest Gump, een gegarandeerde sensatie, en heeft zichzelf zelfs bewezen als getalenteerd regisseur met zijn debuut, de muzikale komedie That Thing You Do!. En toch wilde geen enkele studio toehappen.
Red Elvis
Zelfs toen Hanks in zijn carrière steeds meer echte historische figuren ging spelen dan de meeste van zijn collega's, bleef zijn droomproject op de plank liggen en stof vergaren. Dit was één van de besten in het vak, vastbesloten om het verhaal te vertellen, maar om welke reden dan ook was er geen enkele studio die hem erin wilde steunen. Een vreemde situatie, en eentje waar Hanks begrijpelijk verbitterd door werd.
Wie was dan het onderwerp van Hanks' fascinatie, de persoon met zo'n intrigerend levensverhaal dat Hanks meer dan tien jaar bleef proberen, zonder resultaat? Dat was de Amerikaan Dean Reed, de muzikant met de bijnaam 'Red Elvis', die een van de bestverkopende artiesten in communistische landen in de jaren zeventig werd.
Sensatie
In de Verenigde Staten was hij vrijwel onbekend en had slechts één liedje in de hitlijsten staan, maar in het buitenland was hij een sensatie. Reed verkocht miljoenen albums in het Oostblok, woonde jarenlang in Oost-Duitsland, speelde in meer dan tien films en toerde door heel Europa om te profiteren van zijn onverwachte faam.
Zelfs zijn dood was mysterieus en leidde tot verschillende complottheorieën. Zes weken voor zijn dood verscheen hij op de Amerikaanse televisie om de aanwezigheid van de Sovjet-Unie in Afghanistan en de bouw van de Berlijnse Muur te verdedigen, en hij vergeleek toenmalig president Ronald Reagan met Joseph Stalin.
Heel lang geprobeerd
De geschiedenis zit vol met geruchten en speculaties over door de overheid gepleegde moorden op publieke figuren en bij Reed was het niet anders. Zijn doodsoorzaak werd officieel vastgesteld als verdrinking door een ongeluk in het meer bij zijn huis in Oost-Berlijn, maar veel van zijn vrienden dachten dat hij zelfmoord had gepleegd, terwijl anderen vermoedden dat hij was vermoord.
"Ik heb heel lang geprobeerd om die film te maken, en eerlijk gezegd ben ik gewoon te oud geworden om het vol te houden", klaagde Hanks tijdens het filmfestival van Rome. "Soms kom je projecten tegen waar je gepassioneerd over bent, en wanneer ze dan als zand door je vingers glippen, is dat behoorlijk bitter."
Bleef enthousiast
Reed was 47 jaar toen hij stierf en om te illustreren hoe lang Hanks probeerde om de biopic te maken: hij kocht de rechten op Reggie Nadelsons biografie Comrade Rockstar toen hij zelf 35 was. Het boek werd pas gepubliceerd toen hij 50 was en hij bleef net zo enthousiast. Met wat make-up en gunstige belichting had het leeftijdsverschil tussen hem en Reed best kunnen worden verdoezeld.
De enige manier waarop Reeds levensverhaal nu nog verfilmd kan worden, is met iemand anders in de hoofdrol, wat voor Hanks pijnlijk zou zijn, gezien hoe lang hij geprobeerd heeft - en gefaald heeft - niet alleen om het project te voltooien, maar om het überhaupt van de startlijn te krijgen. Het alternatief zou verjongingstechniek zijn, maar niemand zit daarop te wachten.
In het begin van de jaren negentig was Hanks nog niet zo beroemd als nu, maar hij had toen al behoorlijk wat invloed. Dit was tenslotte de periode vlak na zijn transformatie van populaire komiek tot een echte hoofdrolspeler, met Big dat hem zijn eerste Oscarnominatie opleverde.
Biografie van muzikant
Omdat hij voelde dat er een perfecte rol voor hem was, kocht de acteur de rechten op de biografie van een muzikant waar hij fan van was, met de bedoeling zelf de hoofdrol te spelen. Hanks wilde absoluut niet dat iemand anders de rol zou pakken, maar de tijd verstreek zonder dat hij verder kwam met het project.
Spoel een paar jaar vooruit en Hanks is inmiddels tweevoudig Oscarwinnaar dankzij Philadelphia en Forrest Gump, een gegarandeerde sensatie, en heeft zichzelf zelfs bewezen als getalenteerd regisseur met zijn debuut, de muzikale komedie That Thing You Do!. En toch wilde geen enkele studio toehappen.
Red Elvis
Zelfs toen Hanks in zijn carrière steeds meer echte historische figuren ging spelen dan de meeste van zijn collega's, bleef zijn droomproject op de plank liggen en stof vergaren. Dit was één van de besten in het vak, vastbesloten om het verhaal te vertellen, maar om welke reden dan ook was er geen enkele studio die hem erin wilde steunen. Een vreemde situatie, en eentje waar Hanks begrijpelijk verbitterd door werd.
Wie was dan het onderwerp van Hanks' fascinatie, de persoon met zo'n intrigerend levensverhaal dat Hanks meer dan tien jaar bleef proberen, zonder resultaat? Dat was de Amerikaan Dean Reed, de muzikant met de bijnaam 'Red Elvis', die een van de bestverkopende artiesten in communistische landen in de jaren zeventig werd.
Sensatie
In de Verenigde Staten was hij vrijwel onbekend en had slechts één liedje in de hitlijsten staan, maar in het buitenland was hij een sensatie. Reed verkocht miljoenen albums in het Oostblok, woonde jarenlang in Oost-Duitsland, speelde in meer dan tien films en toerde door heel Europa om te profiteren van zijn onverwachte faam.
Zelfs zijn dood was mysterieus en leidde tot verschillende complottheorieën. Zes weken voor zijn dood verscheen hij op de Amerikaanse televisie om de aanwezigheid van de Sovjet-Unie in Afghanistan en de bouw van de Berlijnse Muur te verdedigen, en hij vergeleek toenmalig president Ronald Reagan met Joseph Stalin.
Heel lang geprobeerd
De geschiedenis zit vol met geruchten en speculaties over door de overheid gepleegde moorden op publieke figuren en bij Reed was het niet anders. Zijn doodsoorzaak werd officieel vastgesteld als verdrinking door een ongeluk in het meer bij zijn huis in Oost-Berlijn, maar veel van zijn vrienden dachten dat hij zelfmoord had gepleegd, terwijl anderen vermoedden dat hij was vermoord.
"Ik heb heel lang geprobeerd om die film te maken, en eerlijk gezegd ben ik gewoon te oud geworden om het vol te houden", klaagde Hanks tijdens het filmfestival van Rome. "Soms kom je projecten tegen waar je gepassioneerd over bent, en wanneer ze dan als zand door je vingers glippen, is dat behoorlijk bitter."
Bleef enthousiast
Reed was 47 jaar toen hij stierf en om te illustreren hoe lang Hanks probeerde om de biopic te maken: hij kocht de rechten op Reggie Nadelsons biografie Comrade Rockstar toen hij zelf 35 was. Het boek werd pas gepubliceerd toen hij 50 was en hij bleef net zo enthousiast. Met wat make-up en gunstige belichting had het leeftijdsverschil tussen hem en Reed best kunnen worden verdoezeld.
De enige manier waarop Reeds levensverhaal nu nog verfilmd kan worden, is met iemand anders in de hoofdrol, wat voor Hanks pijnlijk zou zijn, gezien hoe lang hij geprobeerd heeft - en gefaald heeft - niet alleen om het project te voltooien, maar om het überhaupt van de startlijn te krijgen. Het alternatief zou verjongingstechniek zijn, maar niemand zit daarop te wachten.
