Mocht je de afgelopen anderhalve week nog niet de tijd hebben gehad om naar IMAGINE te komen, dan bieden de laatste twee dagen uitkomst; het festival wordt nog eventjes dunnetjes overgedaan met herhaalde voorstellingen van onder andere Eden Lake, Lake Mungo en The Good, The Bad, The Weird.

Een film waar je, je tijd dan ook absoluut niet aan moet verkwisten is Someone’s Knocking at the Door. In dit enorme excuus voor het vertonen van expliciet bloederige en vooral gore penetratiescènes gaat echt alle fantasieën te boven. Een groep medicijnstudenten probeert nieuwe drugs uit terwijl ze lezen en luisteren naar twee gestoorde verkrachters en moordenaars uit de jaren zeventig. Op ‘miraculeuze’ wijze komen deze griezels weer tot leven en gaat het verkrachtend moorden door. Het bezit dezelfde hoeveelheid niet-logica als Brad Anderson’s Session 9. Someone’s Knocking at the Door mag dan een bizar verhaal hebben, het einde is te saai voor woorden. Verder is de geluidsmontage slecht, de personages zijn soms onverstaanbaar en de bloedeffecten zijn ver onder de maat. De make-up van de twee psycho’s is gelukkig wel van niveau evenals de episch klinkende muzikale score maar dit alleen red de uitermate zwakke filmische executie niet.
[rating 1]


Een minder freaky en betere optie is Strange Girls. Deze thriller werkt het aloude concept uit van een tweeling met ‘twee gedachten – één ziel.’ De vierentwintig jarige tweeling Virginia en Georgia spreekt tegen niemand behalve tegen elkaar. Ze zitten opgesloten in een psychiatrische kliniek maar komen vervroegd vrij nadat twee van hun artsen overlijden. Ze krijgen een huis toegewezen en leven hun leven zonder contact te maken met de buitenwereld. Wat Strange Girls intrigerend maakt, is dat de tweeling precies naast elkaar in het gelid lopen, een eigen onontwikkelde taal hanteren en geen problemen hebben met het uit de weg ruimen van hen irriterende individuen. De film ontstijgt hun verknipte moraal door de meiden individualistische trekjes te geven. Virginia wordt verliefd op de knappe Afro-Amerikaan Oyo en Georgia wordt jaloers op haar zus. Wat volgt valt te raden, Georgia stelt Virginia voor de keuze; het is Oyo of ik. Een groot pluspunt aan deze thriller is dat de grimmig donkere sfeer in de gehele film is doorgevoerd; de grijze buitenlucht, het bruine jaren zeventig interieur, hun passieve houding, dode blikken etc. En tevens dat hun menselijk handelen voorop wordt gezet. De tweeling zijn freaks of nature én cultuur, maar juist daardoor vergeef je hun sadistische acties. Tot op zekere hoogte..
[rating 3]