Acteurs kunnen op jonge leeftijd overweldigd worden door faam, mits zij succesvol zijn. Edward Furlong, Lindsay Lohan, Macaulay Culkin, Amanda Bynes en Shia LaBeouf zijn onder andere voorbeelden van bekendheden die met de jaren die volgden zich overgaven aan alcohol en verdovende middelen. Opstandigheid is ook een fenomeen dat de kindsterren met plezier omarmen. Harry Potter-ster Daniel Radcliffe heeft zich nooit bij de bovengenoemde namen aangesloten, waar hij trots op is. Aan Playboy liet hij weten waarom dit nooit gebeurd is.

"De meest ondergewaardeerde manier waarop ik en de producers van 'Harry Potter' geluk hadden, was dat we het werk verdomd geweldig vonden. Ik heb kinderen op de set gezien die verveling uitstraalden, en ik had zoiets van: 'Waar ben je mee bezig? Dit is de geweldigste plek op Aarde.' Sinds de eerste opnamedag was ik er weg van. Op de set zijn was geweldig, evenals de werkuren en de mensen. Ik hield ook van de gekke, vreemde dingen die we elke dag moesten doen. Acteren was mijn focus en ik wilde niets doen dat mijn carrière als acteur in gevaar zou brengen."

De 26-jarige Engelsman is welbekend met de status van kindsterren. Een positieve is het niet. "Toen ik aan mijn eerste niet-'Potter' film werkte, December Boys, werd ik goede vrienden met één van de make-up teams. Na een aantal weken vroeg ik: 'En, wees eerlijk, wat verwachtten jullie toen jullie mij kregen?' En ze zeiden: 'We dachten dat je een eikel zou zijn.' Want dat is de notie die men in hun hoofd heeft van kindsterren. Mensen verwachten dat ik een ongelofelijke klootzak ben. En wanneer ik dat niet ben, dan werkt dat in mijn voordeel."

Hoewel Radcliffe ontzettend voldaan is met de succesvolle fantasie serie, welke uit acht films bestaat, doet hij momenteel goed zijn best om ook bekendheid te behalen via andere prenten en genres. De impact van de Harry Potter-reeks is echter iets wat hij nooit achter zich kan laten, al zou hij dat willen. "In je hoofd denk je dat het allemaal wel wegvaagt, zodra de serie afgelopen is. De eerste paar keren toen ik uitging in cafés en kroegen probeerde ik te doen alsof ik een normaal bestaan kon leiden. Maar dan realiseer je, je dat mensen weten wie jij bent. En wanneer je in een bar bent dan halen ze allemaal hun telefoons tevoorschijn. Uiteindelijk moet je accepteren dat je, je levensstijl moet aanpassen."