[header]Is het jullie opgevallen hoe vaak de grotere Hollywoodproducties neergesabeld worden door de recensenten van FilmTotaal? Het lijkt er op dat ze een kruistocht zijn begonnen tegen zogenaamde slechte smaak.[/header]Is het jullie ook al opgevallen hoe vaak de grotere Hollywoodproducties neergesabeld worden door de recensenten van FilmTotaal? Het lijkt er verdacht veel op dat ze een kruistocht zijn begonnen tegen zogenaamde slechte smaak en dat ze het als hun heilige taak zien deze films met een zo laag mogelijk cijfer te belonen. In hun ogen is die lage waardering waarschijnlijk geoorloofd omdat ze hun mening gefundeerd hebben, met wat zij objectieve argumenten noemen. Maar in wezen is dat natuurlijk allemaal bullshit. Het is gewoon een stel azijnpissers.

Keer op keer zijn het de grote en lang verwachte producties die moeten vrezen voor de mening van de FilmTotaal-recensenten. Deze zogenaamde filmkenners leggen de films onder het vergrootglas om ze daar ‘vakkundig’ te ontleden. Stuk voor stuk moeten de Hollywoodproducties het afleggen tegen negatieve vooroordelen, tegen irreëel hooggespannen verwachtingen of misschien tegen het feit dat de schrijver met het verkeerde been uit bed is gestapt. Wat de reden ook mag zijn, om de ontstane teleurstelling en waarschijnlijk al langer bestaande persoonlijke frustraties te verwerken, volgt een stukje therapeutisch schrijven. Dit resulteert onvermijdelijk in een kunstig geconstrueerde, maar uiterst negatieve recensie, waarin de film, op veelal vermakelijke wijze, minutieus tot de grond toe afgebrand wordt en nuance ver te zoeken is. De enkele zwakke punten van een film worden tot in het extreme benadrukt en de positieve punten worden totaal niet belicht – iets wat naar mijn mening niet eerlijk is en bovendien getuigt van een uiterst negatieve grondhouding.

Hoewel ik er hier wel de nadruk op leg, moet ik toegeven dat niet alle geplaatste recensies negatief zijn. Er worden ook wel eens lovende kritieken geschreven; recensies waarin het genot dat aan de film beleefd werd verwoord wordt op een manier die nog het beste te vergelijken is met een orgasme. Maar wat moet ik met die gevoelens? Wat maakt het uit dat ik tijdens het lezen van een recensie tot tranen toe geroerd raak? Ik, als lezer, ben niet geïnteresseerd in die veel te persoonlijke mening van de schrijver. Als ik over passie wil lezen, haal ik bij de bibliotheek een streekroman. Objectiviteit wil ik. Harde feiten! Geen persoonlijk gekleurd relaas. En met objectiviteit bedoel ik niet quasi-filosofische uitspraken over totaal onbelangrijke aspecten als (slechte) acteerprestaties, (knullige) speciale effecten of (zwabberende) verhaallijnen waar altijd over doorgezaagd wordt. Alsof deze zaken het kijkgenot maken of breken. Ook grappig bedoelde uitdrukkingen als “uitblinker in middelmatigheid” en “mentale marteling” vallen daar volgens mij niet onder – uitspraken waarin de mening van de criticaster duidelijk door blijft klinken. Waarom niet eens aandacht besteden aan zaken waar de kijkers écht belang aan hechten; appetijtelijke hoofdrolspelers, vette acties en niet te vergeten de goede intenties van de regisseur?

Is het dan werkelijk zo moeilijk iets over een film te zeggen zonder daar gelijk een stuk van de eigen beleving in te verweven? Een recensie is en blijft natuurlijk een oordeel, en zolang er geen echt objectieve maatstaven voor bestaan, kan dat oordeel alleen gevormd worden op basis van een persoonlijke mening. Maar dat mag natuurlijk geen vrijbrief zijn om een film ongegrond af te kraken, af te branden of af te zeiken. Durf de hand eens in eigen boezem te steken…. Als er in een reclamecampagne gezegd wordt dat de betreffende film de leukste comedy ooit is en jij vond de film niet leuk, ligt dat dan per definitie aan de film of mankeert er misschien iets aan jouw verfijnde gevoel voor humor? Eén keer raden waar ik in dat geval op gok.

Al met al hoop ik dat er binnenkort eindelijk eens goede recensies geschreven worden, want laten we wel wezen: een recensie is pas goed als daarin mijn mening over een film is weergegeven.