Vorig jaar maakte Netflix met Beasts of no Nation een moedige zet om af te tasten hoe een film het zou doen, die deels een release in de bioscoop krijgt en deels beschikbaar werd gesteld door een streamingkanaal. Andere soortgelijke aanbieders waren ook al een tijdje bezig om deze markt te veroveren en de eerste release van Amazon is Chi-raq.
Deze film van Spike Lee speelt zich af in Chicago en is gebaseerd op het Griekse stuk Lysistrata. We volgen erin twee gangs, die elkaar continue beschieten waardoor er ook wel eens buitenstaanders dood gaan. Aan het begin van de film gaat er op deze wijze een jong meisje dood door een verdwaalde kogel. De moeder en gemeenschap zijn kapot en vinden het tijd voor verandering. De liefjes van de bendeleden willen ook dat hun mannen ophouden met het geweld. Ze besluiten om de mannen seks te ontzeggen, tot er een vrede overeen wordt gekomen.
Maar er is ook wel echt een hoop mis met de film. Allereerst zijn de rollen wisselend ingevuld. Jennifer Hudson overtuigt bijvoorbeeld gewoon niet, hoewel haar stukjes je tot tranen zouden moeten roeren. Iets anders is de goedkope soundtrack. Het begint heel sterk met een rapnummer, dat je als kijker meteen meesleept. Helaas is dat de laatste keer dat we zulke muziek horen. Voor het grootste deel horen we een piano dramatische noten in de achtergrond pingelen. Het deed mij in ieder geval denken aan de manier waarop Jason Segel in Forgetting Sarah Marshall achtergrondmuziek maakt voor tv- series.
Hoewel de film sterk opent, verwatert de focus van het verhaal en wordt het al snel propaganda. Het zijn de sterke rollen van Samuel L. Jackson, Angela Bassett en John Cusack die het geheel kijkbaar houden. Je kan het eigenlijk het beste vergelijken met een lange aflevering van Empire met betere acteurs, maar minder goede muziek.
[rating 2.5]
