Submergence, dat deze week haar première beleefde op het Toronto International Film Festival, lijkt wanneer het begint zich te ontvouwen als een simpel liefdesdrama. Maar met Wim Wenders in de regiestoel mag je meer verwachten dan dat en al snel blijkt de film veel thema's en boodschappen te bevatten.

De film gaat over een MI6- agent genaamd James, die een romance beleeft met Danny. Hij bereidt zich voor op undercover gaan in Afrika om met terroristen af te rekenen en zo de wereld veiliger te maken, zij bereidt zich voor om zich met een onderzeeër naar de bodem van de oceaan te begeven.

Beiden gaan op in hun werk, de eerste verwijzing naar de titel. Maar water speelt in het geheel ook letterlijk een grote rol, van de baan van Vikanders personage tot de plek aan de Atlantische Oceaan waar de twee elkaar ontmoeten en verliefd op elkaar worden. Wanneer McAvoy door terroristen in Somalië wordt gegijzeld, speelt water weer een andere rol. Hij heeft het nodig om te overleven en heeft als gezelschap enkel het geluid van de zee.

Wim Wenders maakt met Submergence een van zijn meest toegankelijke films, maar heeft er wel teveel thema's in geprobeerd te proppen. Personages hebben discussies over terrorisme, geloof en klimaatverandering. Het ziet er allemaal mooi uit, maar qua inhoud is het een beetje rommelig. Tel daarbij op dat de romance waar de hele film op bouwt eveneens niet overtuigend in beeld wordt gebracht. De acteurs doen hun best maar het script laat te wensen over. Voor Alicia Vikander is deze film daarmee de zoveelste op een rij, die de potentie niet waarmaakt.

Vooralsnog heeft Submergence geen releasedatum in Nederland.