Regie: Ruben Gutiérrez | Cast: Horacio Salinas (El Comediante), Anajosé Aldrete (Loca) | Speelduur: 61 minuten | Jaar: 2018
Een gestoorde jonge vrouw, bewapend met een knuppel vol spijkers die niet zou misstaan in een serie als The Walking Dead, loopt door de woestijn. Op een gegeven moment stuit ze op een man, die tot zijn nek begraven in het zand ligt. Ze dreigt hem meteen dood te slaan met haar knuppel. Maar hij vertelt een verhaal en dat doet haar twijfelen. Sterker nog: de verhalen verleiden haar er steeds toe hem nog wat meer tijd te geven.
Meer dan dat, is Pierdete entre los muertos een film die kijkt naar levensvragen. Er wordt gekeken naar bestaansredenen, een moment dat door Gutiérrez slim gekoppeld wordt aan de mythe van Sisyfus en de existentialistische ideeën van Albert Camus daaromtrent. De absurditeit van het bestaan speelt daarin een grote rol. Waarom zou Sisyfus, vervloekt door de Griekse goden, die grote steen omhoog blijven rollen, als hij zich ervan bewust is dat die toch weer naar beneden rolt en zijn worsteling opnieuw begint. Daarin ligt dan weer een levensles besloten die je breder zou kunnen trekken: doorgaan ondanks dat je weet dat het allemaal toch geen zin heeft.
Zo voelt de film ook bij vlagen. Waarom zou je blijven kijken, als er toch geen reden is, geen antwoorden zijn? Omdat deze mooi gefilmd is en inventief en humoristisch naar belangrijke vragen kijkt. Tegelijk is het geen hoogdraver, hoe mooi het idee en de uitvoering ook zijn.
Kijk tijdens het festival op de speciale IFFR 2018 pagina voor meer verslaggeving.
Een gestoorde jonge vrouw, bewapend met een knuppel vol spijkers die niet zou misstaan in een serie als The Walking Dead, loopt door de woestijn. Op een gegeven moment stuit ze op een man, die tot zijn nek begraven in het zand ligt. Ze dreigt hem meteen dood te slaan met haar knuppel. Maar hij vertelt een verhaal en dat doet haar twijfelen. Sterker nog: de verhalen verleiden haar er steeds toe hem nog wat meer tijd te geven.
Dat is zo'n beetje het uitgangspunt van Pierdete entre los muertos, een Mexicaanse film die zich laat vertalen als Drown Among the Dead. Het is een vrij aparte film, waarin geen enkel moment helemaal duidelijk wordt waar je naar kijkt. Er zijn flarden van een koppel dat door diezelfde woestijn lijkt te lopen, en de wereld wil verwoesten. Hoe dat allemaal in elkaar past maakt regisseur Gutiérrez geen enkel moment duidelijk. Maar interessant en bij vlagen humoristisch is het wel.
Meer dan dat, is Pierdete entre los muertos een film die kijkt naar levensvragen. Er wordt gekeken naar bestaansredenen, een moment dat door Gutiérrez slim gekoppeld wordt aan de mythe van Sisyfus en de existentialistische ideeën van Albert Camus daaromtrent. De absurditeit van het bestaan speelt daarin een grote rol. Waarom zou Sisyfus, vervloekt door de Griekse goden, die grote steen omhoog blijven rollen, als hij zich ervan bewust is dat die toch weer naar beneden rolt en zijn worsteling opnieuw begint. Daarin ligt dan weer een levensles besloten die je breder zou kunnen trekken: doorgaan ondanks dat je weet dat het allemaal toch geen zin heeft.
Zo voelt de film ook bij vlagen. Waarom zou je blijven kijken, als er toch geen reden is, geen antwoorden zijn? Omdat deze mooi gefilmd is en inventief en humoristisch naar belangrijke vragen kijkt. Tegelijk is het geen hoogdraver, hoe mooi het idee en de uitvoering ook zijn.
Kijk tijdens het festival op de speciale IFFR 2018 pagina voor meer verslaggeving.
0 Reacties