Ik ben groot fan van de Coen Brothers, maar ze hebben 3 films die me niet echt konden bekoren toen ik ze zag en waarvan de eerste ( The Ladykillers ) gewoon slecht was, de tweede film ( A Serious Man ) erg moeilijk te plaatsen was de derde film ( Burn After Reading ) te makkelijk was gemaakt zonder enig goed doorgedachte verhaallijn wat je niet zou verwachten van de Coen Brothers!
Burn After Reading heeft erg grappige momenten en wel leuk acteerwerk met als hoogtepunt de stukken met Brad Pitt, maar sommige momenten waren uiterst saai en vervelend en de film miste gewoon het creatieve verhaal wat je gewent bent van de Coen Brothers.
Het blijkt maar weer eens hoe moeilijk het is een comedy te maken die niet de geijkte paden gebruikt. Waar kan je lachen om in een film? Grappen, grappige mensen, hilarische shots en situaties, een leuk plot. Meestal heb je meerdere elementen nodig om het te laten werken.
De film gaat uit van een leuk plot. Een onbenullig vondst van een cd met informatie zet een kettingreactie op gang van gebeurtenissen die uit de hand lopen. Maar dat is dan ook het enige wat er gaande is. Gedurende de afwikkeling heb je geen enkel moment dat je in de lach schiet. Als je het van te voren niet zou weten, zou je tijdens de film niet op het idee komen dat je naar een comedy zit te kijken.
Het is eerder een beetje vreemd aandoende film waarin een goede cast van acteurs die gewend zijn karakters te spelen een poging doen om een typetje te spelen maar daar niet in slagen omdat ze dat eenvoudig niet gewend zijn. De timing en de vaart klopt gewoon niet voor een comedy, het is veel te traag, de trage dialogen passen niet bij een comedy. Het is op geen moment echt grappig en daarmee valt de film in het water. De meeste tijd zit je af te vragen waar je naar zit te kijken. Wat een rare film. Op het einde blijkt dan dat het een comedy is als alles in sneltreinvaart afwikkelt. Het eindigt dan met een hoge omes die vaststelt dat het maar een raar verhaal is en het boek sluit.
Inderdaad een raar verhaal. Je zou er bij wijze van spreken een serieus maar bizar verhaal van hebben kunnen maken dat belicht hoe de inbeelding van mensen tot dwaze gebeurtenissen leidt. Maar dan moet je het tegelijkertijd geloofwaardig proberen te maken. Dat probeert deze film juist niet, hij probeert grappig te zijn.
Nou is deze film ook geen ramp om naar te kijken, daarvoor zit je te veel af te vragen waar je naar zit te kijken, dat boeit op een bepaalde manier ook. Er zit wel een soort dubbele ironie in de film. De film schetst allerlei mislukte pogingen van mensen en zelf mislukt hij op dezelfde manier.
Met heel veel fantasie zou je deze film een cynische aanklacht tegen de banaliteit van het menselijke bestaan kunnen lezen. Alsof iemand daar op zit te wachten. Maar ik denk eerder dat de regisseur zich gewoon vertild heeft.
Toen ik zag wie er in speelde, dacht ik meteen dat het een leuke film was. Schijn bedriegt. De film werd zelfs aangeraden! Komedie! 4/5 sterren in een redelijk kritisch blad! Het verhaal is wazig, de een werd na de ander neergeknald. We waren op de bank het wachten op humor, maar die is niet gekomen. Ik verbaas me dat de film een 7 krijgt. Op verschillende plaatsen. Mensen schrijven ook dat de film veel humor heeft, maar ik heb niks gemerkt. Ik geef de film een 1.5, die 0,5 alleen omdat er een persoon inzit die ik wel leuk vindt spelen, maar die toch een verkeerde rol heeft gekregen.
Olrik
Burn After Reading heeft erg grappige momenten en wel leuk acteerwerk met als hoogtepunt de stukken met Brad Pitt, maar sommige momenten waren uiterst saai en vervelend en de film miste gewoon het creatieve verhaal wat je gewent bent van de Coen Brothers.
6,5 / 10
Magalaan
De film gaat uit van een leuk plot. Een onbenullig vondst van een cd met informatie zet een kettingreactie op gang van gebeurtenissen die uit de hand lopen. Maar dat is dan ook het enige wat er gaande is. Gedurende de afwikkeling heb je geen enkel moment dat je in de lach schiet. Als je het van te voren niet zou weten, zou je tijdens de film niet op het idee komen dat je naar een comedy zit te kijken.
Het is eerder een beetje vreemd aandoende film waarin een goede cast van acteurs die gewend zijn karakters te spelen een poging doen om een typetje te spelen maar daar niet in slagen omdat ze dat eenvoudig niet gewend zijn. De timing en de vaart klopt gewoon niet voor een comedy, het is veel te traag, de trage dialogen passen niet bij een comedy. Het is op geen moment echt grappig en daarmee valt de film in het water. De meeste tijd zit je af te vragen waar je naar zit te kijken. Wat een rare film. Op het einde blijkt dan dat het een comedy is als alles in sneltreinvaart afwikkelt. Het eindigt dan met een hoge omes die vaststelt dat het maar een raar verhaal is en het boek sluit.
Inderdaad een raar verhaal. Je zou er bij wijze van spreken een serieus maar bizar verhaal van hebben kunnen maken dat belicht hoe de inbeelding van mensen tot dwaze gebeurtenissen leidt. Maar dan moet je het tegelijkertijd geloofwaardig proberen te maken. Dat probeert deze film juist niet, hij probeert grappig te zijn.
Nou is deze film ook geen ramp om naar te kijken, daarvoor zit je te veel af te vragen waar je naar zit te kijken, dat boeit op een bepaalde manier ook. Er zit wel een soort dubbele ironie in de film. De film schetst allerlei mislukte pogingen van mensen en zelf mislukt hij op dezelfde manier.
Met heel veel fantasie zou je deze film een cynische aanklacht tegen de banaliteit van het menselijke bestaan kunnen lezen. Alsof iemand daar op zit te wachten. Maar ik denk eerder dat de regisseur zich gewoon vertild heeft.
Blijfiguurpaul