Ik heb zowel deze film als zijn voorganger 'Plein Soleil' van René Clement uit 1960 (helaas in een in het Duits nagesynchroniseerde versie: 'Nur die Sonne war Zeuge') op DVD. Bij een vergelijking gaat mijn voorkeur uit naar laatstgenoemde film, want die heeft nog weinig aan kracht ingeboet en lijkt bijna tijdloos. De Mediterraanse sfeer wordt veel beter weergegeven dan in 'Talented Mr.Ripley'. De scene waarin Greenleaf op een bootje wordt vermoord en wat daarna gebeurt is teleurstellend in 'Talented Mr. Ripley', maar in 'Plein soleil' wordt dit door voortreffelijk camerawerk weergegeven, wanneer na de moord -terwijl Ripley/Alain Delon het lijk van Greenleaf/Maurice Ronet probeert weg te werken- ineens een zware storm opsteekt. Een hoogtepunt van deze film.
Vrij aan het begin van 'Plein Soleil' zit een korte cameo met een nog piepjonge Romy Schneider. Ze kwam zeker toevallig langslopen. Aan het einde een verrassende en griezelige ontknoping, terwijl 'Talented Mr. Ripley' als een nachtkaars uitgaat.
Ik vond het een zeer onderhoudende film. Matt Damon vind ik hier voor het eerst best wel te pruimen, zelfs Gwenenth, die ik absoluut niet kan uitstaan, lijkt hier bijna menselijk. Geintje, bedoel dat ze hier leuk overkomt voor de verandering. Tja en dan Jude Law he?? Leuke vent, goed gecast ook. Al met al een leuke film over iemand die zijn eigen leugens gelooft,dat heet geloof ik een pathologische leugenaar. Toch een raar idee iemand anders' identiteit overnemen.
Zoals altijd heeft Bolo het hierboven weer eens prachtig gezegt. Ik ben het helemaal met hem eens. Ook ik ken de Ripley uit de boeken niet en moet dus afgaan op de persoon zoals Matt Damon hem neerzet. Een persoon waar ik helemaal geen sympathie voor voel, tot bijna het eind van de film, wanneer hij in het nauw gedreven is door zijn eigen leugens en hem eindelijk als (zielig hoopje) mens kunt zien.
Zonder iets te willen zeggen over Highsmiths Ripley (die ik niet ken omdat ik de boeken niet gelezen heb) moet ik even kwijt dat ik Matt Damons Ripley een geweldig interessant personage vond. Iemand die zo'n pathologische leugenaar is dat hij zelf niet meer weet wie hij nou echt is, en er dan achterkomt dat zijn leugenachtigheid in feite de kern van zijn persoonlijkheid is...ik vond het goed geacteerd van Damon, die ik normaliter echt niet kan uitstaan.
:N Ripley's Game? Maar nee toch! Goed, John Malkovich is kaal en heeft een goede psychopatenkop, maar heb je de films zelf wel gezien? Ripley's Game vond ik werkelijk bedroevend slecht door het flinterdunne verhaal, waar The talented Mr. Ripley wél een plot bevat, wél een sfeer opbouwt, en over die 'sullige teddybeer'-beschuldiging van Damon kan ik weinig zeggen zonder spoilers weg te geven, maar laten we zeggen dat zijn sulligheid een zekere functie heeft in het verhaal.
Ik zou kijken.
Herman2
Ik heb zowel deze film als zijn voorganger 'Plein Soleil' van René Clement uit 1960 (helaas in een in het Duits nagesynchroniseerde versie: 'Nur die Sonne war Zeuge') op DVD. Bij een vergelijking gaat mijn voorkeur uit naar laatstgenoemde film, want die heeft nog weinig aan kracht ingeboet en lijkt bijna tijdloos. De Mediterraanse sfeer wordt veel beter weergegeven dan in 'Talented Mr.Ripley'. De scene waarin Greenleaf op een bootje wordt vermoord en wat daarna gebeurt is teleurstellend in 'Talented Mr. Ripley', maar in 'Plein soleil' wordt dit door voortreffelijk camerawerk weergegeven, wanneer na de moord -terwijl Ripley/Alain Delon het lijk van Greenleaf/Maurice Ronet probeert weg te werken- ineens een zware storm opsteekt. Een hoogtepunt van deze film.
Vrij aan het begin van 'Plein Soleil' zit een korte cameo met een nog piepjonge Romy Schneider. Ze kwam zeker toevallig langslopen. Aan het einde een verrassende en griezelige ontknoping, terwijl 'Talented Mr. Ripley' als een nachtkaars uitgaat.
jacq
Ik vond het een zeer onderhoudende film. Matt Damon vind ik hier voor het eerst best wel te pruimen, zelfs Gwenenth, die ik absoluut niet kan uitstaan, lijkt hier bijna menselijk. Geintje, bedoel dat ze hier leuk overkomt voor de verandering. Tja en dan Jude Law he?? Leuke vent, goed gecast ook. Al met al een leuke film over iemand die zijn eigen leugens gelooft,dat heet geloof ik een pathologische leugenaar. Toch een raar idee iemand anders' identiteit overnemen.
Pieternel
Zoals altijd heeft Bolo het hierboven weer eens prachtig gezegt. Ik ben het helemaal met hem eens. Ook ik ken de Ripley uit de boeken niet en moet dus afgaan op de persoon zoals Matt Damon hem neerzet. Een persoon waar ik helemaal geen sympathie voor voel, tot bijna het eind van de film, wanneer hij in het nauw gedreven is door zijn eigen leugens en hem eindelijk als (zielig hoopje) mens kunt zien.
Kenji
Zonder iets te willen zeggen over Highsmiths Ripley (die ik niet ken omdat ik de boeken niet gelezen heb) moet ik even kwijt dat ik Matt Damons Ripley een geweldig interessant personage vond. Iemand die zo'n pathologische leugenaar is dat hij zelf niet meer weet wie hij nou echt is, en er dan achterkomt dat zijn leugenachtigheid in feite de kern van zijn persoonlijkheid is...ik vond het goed geacteerd van Damon, die ik normaliter echt niet kan uitstaan.
En Gwyneth hè...:9
jrvl
:N Ripley's Game? Maar nee toch! Goed, John Malkovich is kaal en heeft een goede psychopatenkop, maar heb je de films zelf wel gezien? Ripley's Game vond ik werkelijk bedroevend slecht door het flinterdunne verhaal, waar The talented Mr. Ripley wél een plot bevat, wél een sfeer opbouwt, en over die 'sullige teddybeer'-beschuldiging van Damon kan ik weinig zeggen zonder spoilers weg te geven, maar laten we zeggen dat zijn sulligheid een zekere functie heeft in het verhaal.
Ik zou kijken.