Filmtotaal Recensie

Regie: Neill Blomkamp | Cast: Matt Damon (Max), Sharlto Copley (Kruger), Jodie Foster (Delacourt), Alice Braga (Frey), Wagner Moura (Spider), e.a. | Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2013

Neill Blomkamp debuteerde in 2009 met District 9, een creatief in elkaar geknutselde actieknaller waarmee de regisseur zichzelf tot een belofte maakte voor de sciencefictionindustrie van Hollywood. Opvallend was het relatief lage budget waarmee de Zuid-Afrikaan werkte: met slechts dertig miljoen dollar fabriceerde hij buitenaardse garnalen, vechtmachines en hightechwapens. Doordat Blomkamp zijn debuutfilm in zijn geboorteland situeerde, kwam als vanzelf de metafoor voor de Zuid-Afrikaanse problematiek rond de apartheid naar boven –iets wat District 9 absoluut een meerwaarde gaf op veel conventionelere genregenoten. Blomkamp keert in zijn tweede speelfilm, Elysium, terug naar een vergelijkbaar universum. Met een politieke boodschap die er wel heel dik bovenop ligt.

Het is 2154 en de aarde is veranderd in één grote sloppenwijk, waarin ongure en overmatig getatoeëerde Mexicaanse bendeleden de dienst uitmaken. Boven de aarde zweeft het ruimtestation Elysium, waar de allerrijksten (lees: de Franssprekende elite) vertoeven en waar ziekte of ouderdom niet bestaat, simpelweg omdat elk huis is voorzien van een medisch apparaat dat fysieke ongemakken detecteert en verhelpt. Max, een fabrieksarbeider met een strafblad, droomt er al zijn hele leven van om met een ruimteschip naar Elysium te vertrekken. Door een fabrieksongeval wordt hij gedwongen om contact op te nemen met de bendeleden voor wie hij vroeger werkte. Verzwakt door de radioactieve straling, maar gesterkt door het metalen frame dat aan zijn zenuwstelsel is vastgeschroefd, moet Max nog eenmaal een klus voor hen klaren om zijn ticket naar het paradijs te verdienen.

Lees verder