Waar ik Hot Fuzz nog een film vond met geweldig veel humor en een ontzettend goed geschreven script, vind ik The World's End alleen maar tegen vallen. Het verhaal doet op vele vlakken onder aan Hot Fuzz en qua humor is het er sterk op achteruit gegaan. Deze film zal voor de keiharde fans nog te verorberen zijn, maar gaat voor de normale kijker toch net een stapje te ver.
In België niet eens in de zalen en in Nederland pas na lang aandringen van de fans. Dat is een beetje schandalig als je er over nadenkt, want deze film verdient hoe dan ook een bioscooprelease en zelfs een bijzonder stevige hit. Want qua entertainment halen maar weinig films dit torenhoge niveau.
Het verhaal lijkt simpel (en is dat eigenlijk ook): vijf jeugdvrienden - Pegg en Frost aangevuld met drie Britse klasbakken - doen een kroegentocht die ontaard in een gevecht tegen robots die onze planeet overnemen. Dat gaat gepaard met de nodige hilariteit, wat uiteraard niks anders is dan wat we verwacht hebben van de mensen achter Hot Fuzz of Shaun Of The Dead.
Maar dat was niet voldoende, want deze keer gaan ze nog een stapje verder wat personages betreft. Gary King en co zijn geen karikaturen, maar echte mensen met echte problemen wat tegen het einde steeds duidelijker wordt.
Fantastische personages, geniale humor en iets dat werkt tot de fijnste details - de namen van de pubs zijn bijvoorbeeld niet zo toevallig gekozen: laat de bescheiden verwachtingen van de distributeur je niet tegenhouden de meest entertainende film van 2013 te zien!
Shaun of the Dead was een romantische komedie met zombies, Hot Fuzz was een typisch Amerikaanse politiefilm in een typisch Engels dorpje. The World's End is een komische sci-fi blockbuster. Maar naast een geweldige komedie, is de film meer dan enkel wat gelach. De film heeft meer emoties dan de vorige twee Cornetto-films, meer focus op de personages rondom de grappen. De film is niet alleen een achtbaanrit langs robotachtige figuren met blauw bloed, de film is meer dan dat. Edgar Wright en Simon Pegg stonden met het script voor de uitdaging om iets compleet anders te maken dan de vorige twee Cornetto's, maar nog steeds de heerlijke humor terug te brengen en dezelfde intelligentie.
20 jaar na een mislukte kroegentocht, besluit Gary King (Pegg) de oude garde weer te verzamelen en het allemaal over te doen. Met één ding heeft hij geen rekening gehouden, en dat is dat de rest van zijn oude vriendengroepje allemaal een eigen leven hebben en niet terug willen naar hun jeugd. King weet ze toch over te halen en ze proberen de beroemde kroegentocht in hun oude dorpje Newton Haven te herhalen: The Golden Mile, met als afsluiting de kroeg die ze nooit gehaald hebben; The World's End. Tijdens deze kroegentoch ontdekken ze echter dat Newton Haven en de bevolking niet meer hetzelfde is.
In Shaun of the Dead was er duidelijk veel aandacht voor de achtergrond, in Hot Fuzz was het plot heel belangrijk. In The World's End is er vooral gefocust op het idee van opgroeien en je jeugd achter je te laten en hebben de emoties vooral veel aandacht gekregen, iets wat zeker gelukt is, vooral in een bepaalde scène tegen het einde (als je de film ziet weet je wel welke ik bedoel). Om deze focus echt op de emoties te leggen is het uitwerken van de personages essentieel. Dit is zeker gelukt, want de personages krijgen allemaal hun eigen persoonlijkheid en verhaal mee. Het verhaal is goed en onverwachts. Het promotiemateriaal geeft gelukkig heel weinig weg van het eindresultaat, dus je staat zeker voor een verrassing bij deze komische sci-fi blockbuster.
Het acteerwerk is van hoog niveau in deze film, zoals we gewend zijn bij Cornetto-films. Deze keer speelt Pegg de onverantwoordelijke, terwijl Frost deze keer de verantwoordelijke speelt. Compleet anders dan in de voorgaande twee Cornetto's. En het werkt zeer goed, want ik kan me niet herinneren dat Pegg ooit zo goed was in een film. Hij speelt Gary King op fantastische wijze. Frost straalt ook als Andrew Knightley, die nog wel een appeltje met King te schillen heeft. Daarnaast is Martin Freeman ook geweldig, net als Eddie Marsan en Paddy Considine. Maar ook Rosamund Pike doet het niet slecht in deze film.
De muziekkeuze in de film is geweldig, en naar een aantal nummers wordt dan ook gerefereerd door de personages in de film. Maar niet alleen de liedjes in de film zijn geweldig, maar ook de soundtrack van Steven Price is geweldig en brengt veel mee aan de film. Ook het visuele van de film is mooi. De actiescènes zijn prachtig gedaan en mooi in beeld gebracht. Het bloed uit de vorige twee films is echter vervangen door een inktachtige vloeistof. Niet dat dit veel uitmaakt, want ook deze inktachtige vloeistof vliegt hier en daar in het rond. De film sluit af met een spectaculaire finale en een onverwacht einde die zeker wel een boodschap met zich meedraagt.
Van de tv-serie Spaced, tot Shaun of the Dead en Hot Fuzz en nu The World's End. Als je deze vier naast elkaar zet ontdek je (vooral in de Cornetto-trilogie) een zekere opbouw. De films worden steeds grootser, maar hebben allemaal hetzelfde kloppende hart, een element wat zeer belangrijk is wil je je publiek echt raken met je film. Dat doet de film heel goed. Tijd om weer eens Cornetto's in te slaan.
ChadFeldheimer
5/10
benjamin
Het verhaal lijkt simpel (en is dat eigenlijk ook): vijf jeugdvrienden - Pegg en Frost aangevuld met drie Britse klasbakken - doen een kroegentocht die ontaard in een gevecht tegen robots die onze planeet overnemen. Dat gaat gepaard met de nodige hilariteit, wat uiteraard niks anders is dan wat we verwacht hebben van de mensen achter Hot Fuzz of Shaun Of The Dead.
Maar dat was niet voldoende, want deze keer gaan ze nog een stapje verder wat personages betreft. Gary King en co zijn geen karikaturen, maar echte mensen met echte problemen wat tegen het einde steeds duidelijker wordt.
Fantastische personages, geniale humor en iets dat werkt tot de fijnste details - de namen van de pubs zijn bijvoorbeeld niet zo toevallig gekozen: laat de bescheiden verwachtingen van de distributeur je niet tegenhouden de meest entertainende film van 2013 te zien!
Bilbo
20 jaar na een mislukte kroegentocht, besluit Gary King (Pegg) de oude garde weer te verzamelen en het allemaal over te doen. Met één ding heeft hij geen rekening gehouden, en dat is dat de rest van zijn oude vriendengroepje allemaal een eigen leven hebben en niet terug willen naar hun jeugd. King weet ze toch over te halen en ze proberen de beroemde kroegentocht in hun oude dorpje Newton Haven te herhalen: The Golden Mile, met als afsluiting de kroeg die ze nooit gehaald hebben; The World's End. Tijdens deze kroegentoch ontdekken ze echter dat Newton Haven en de bevolking niet meer hetzelfde is.
In Shaun of the Dead was er duidelijk veel aandacht voor de achtergrond, in Hot Fuzz was het plot heel belangrijk. In The World's End is er vooral gefocust op het idee van opgroeien en je jeugd achter je te laten en hebben de emoties vooral veel aandacht gekregen, iets wat zeker gelukt is, vooral in een bepaalde scène tegen het einde (als je de film ziet weet je wel welke ik bedoel). Om deze focus echt op de emoties te leggen is het uitwerken van de personages essentieel. Dit is zeker gelukt, want de personages krijgen allemaal hun eigen persoonlijkheid en verhaal mee. Het verhaal is goed en onverwachts. Het promotiemateriaal geeft gelukkig heel weinig weg van het eindresultaat, dus je staat zeker voor een verrassing bij deze komische sci-fi blockbuster.
Het acteerwerk is van hoog niveau in deze film, zoals we gewend zijn bij Cornetto-films. Deze keer speelt Pegg de onverantwoordelijke, terwijl Frost deze keer de verantwoordelijke speelt. Compleet anders dan in de voorgaande twee Cornetto's. En het werkt zeer goed, want ik kan me niet herinneren dat Pegg ooit zo goed was in een film. Hij speelt Gary King op fantastische wijze. Frost straalt ook als Andrew Knightley, die nog wel een appeltje met King te schillen heeft. Daarnaast is Martin Freeman ook geweldig, net als Eddie Marsan en Paddy Considine. Maar ook Rosamund Pike doet het niet slecht in deze film.
De muziekkeuze in de film is geweldig, en naar een aantal nummers wordt dan ook gerefereerd door de personages in de film. Maar niet alleen de liedjes in de film zijn geweldig, maar ook de soundtrack van Steven Price is geweldig en brengt veel mee aan de film. Ook het visuele van de film is mooi. De actiescènes zijn prachtig gedaan en mooi in beeld gebracht. Het bloed uit de vorige twee films is echter vervangen door een inktachtige vloeistof. Niet dat dit veel uitmaakt, want ook deze inktachtige vloeistof vliegt hier en daar in het rond. De film sluit af met een spectaculaire finale en een onverwacht einde die zeker wel een boodschap met zich meedraagt.
Van de tv-serie Spaced, tot Shaun of the Dead en Hot Fuzz en nu The World's End. Als je deze vier naast elkaar zet ontdek je (vooral in de Cornetto-trilogie) een zekere opbouw. De films worden steeds grootser, maar hebben allemaal hetzelfde kloppende hart, een element wat zeer belangrijk is wil je je publiek echt raken met je film. Dat doet de film heel goed. Tijd om weer eens Cornetto's in te slaan.
9/10