Pixar maakt al jaren de meest prachtige films, maar de laatste tijd waren hun films niet al te best. Cars was nou net de film waar niemand een vervolg op wou, maar die we toch hebben gekregen. Na de teleurstelling van Cars 2 kregen we Brave en Monster University. Aardige films op zich, maar niet bijster origineel en niet op hetzelfde niveau als hun voorgaande films. Is hun nieuwste film wederom een teleurstelling? Absoluut niet, Inside Out is beslist een van hun beste films tot nu toe en liet mij hun voorgaande drie films totaal vergeten. En niks daarvan is overdreven.
Het uitgangspunt van Inside Out is zeer simpel en is al vaker gedaan, maar ze hebben het zo slim en zorgvuldig aangepakt dat dit voelt als totaal nieuwe ervaring. In deze film kruip je als het ware in het hoofd van een kind en leer je diens emoties kennen. Vreugde, Verdriet, Angst, Walging en Woede. Als de elfjarige Riley iets leuks meemaakt is Vreugde degene die daarvoor zorgt en die alles op haar rekening neemt.
Met Inside Out bewijst Pixar echter dat ze het nog lang niet kwijt zijn en dat ze nog steeds in staat zijn om prachtige films te maken. We maken in Inside Out kennis met de elfjarige Riley, een meisje dat naar een andere stad toe verhuist. Ze laat zowel haar vrienden als ijshockeyteam achter en zal naar een nieuwe school toe moeten. Dit gaat niet bepaald goed en ze heeft flink moeite met zich aan te passen.
Het interessante aan Inside Out is dat we Riley's emotionele problemen ook van binnen meekrijgen. Ze wordt bestuurd door vijf emoties: Joy ( Amy Poehler ), Sadness ( Phyllis Smith ), Fear ( Bill Hader ), Disgust ( Mindy Kaling ) en Anger ( Lewis Black ).
Naast de extreem slim bedachte discussies tussen de verschillende emoties, krijgen we ook te zien hoe andere delen van het brein werken. Joy en Sadness raken er namelijk verdwaald en creëren op die manier een aparte verhaallijn waarin het doel is om terug te komen bij de andere emoties. Ondertussen doen de overige emoties hun best om Riley stabiel te houden.
Het originele concept van de film wordt ondersteund door de welbekende Pixar kwaliteiten. De animatie ziet er prachtig uit en Inside Out is beslist een van de meest kleurrijke Pixar films tot nu toe. Grote complimenten voor de stemacteurs, die perfect gecast zijn. Amy Poehler kennen we al als hyperactief en buitengewoon positief persoon, kenmerken die Joy ook bezit. Ook Phyllis Smith is gemaakt voor de rol van Sadness. De muziek, de opbouw en de emotionele momenten zijn allemaal goed uitgewerkt en dragen allemaal bij aan een geweldige filmervaring.
De film wordt als familiefilm gepromoot, maar zal waarschijnlijk beter in de smaak vallen bij volwassenen. Sommige thema's zoals depressie en volwassen worden zijn wellicht teveel voor jongere kijkers en dat is dan ook zeer begrijpelijk. Is dat iets wat de film fout doet? Nee, dat is niet het geval hier. Inside Out is een film die leuk kan zijn voor zowel kinderen als volwassenen en die tenminste nog lessen met zich mee draagt. Dat sommige thema's wellicht niet in de smaak vallen bij kinderen mag de pret absoluut niet drukken, want Inside Out is een erg geslaagde film en ik kijk nu al uit naar de volgende Pixar film!
Pixar heeft een aantal meesterwerkjes gemaakt in het verleden. Dat Pete Docter deze had geregisseerd, schepte hoge verwachtingen bij mij. Hij heeft eerder prenten als Monsters Inc en Up gemaakt. Deze film bevestigd weer dat ik graag zoveel mogelijk films zie uit zijn handen...
Het concept van Inside Out is leuk gegeven, een hoofdkwartier in Riley's hoofd waar Joy, Sadness, Anger, Fear en Disgust de leiding hebben. Wanneer Riley blij is, staat Joy aan het roer, wanneer Riley verdrietig is, staat Sadness aan het roer. Als Riley verhuist, ontstaat er een kortsluiting in het hoofdkwartier.
Met de animatie overtreft Pixar zich weer. Karakters als Joy zijn prachtig geanimeerd met heel veel details. Alles ziet er piekfijn uit. Er zitten dan ook veel visuele grappen in de film. Je zal veel herkennen uit je eigen gedachten, veel verwijzingen naar hoe je zelf denkt en voelt. De film schakelt dan ook perfect tussen de echte wereld en de gedachtenwereld.
Het grootste deel van de film zit je dan ook veel te lachen, maar blijf je steeds betrokken bij het interessante verhaal. Toch durft de film tegen het einde aan heel emotioneel te zijn. Ik heb bijna gehuild in 1 scene. Dat heb ik nog nooit gehad. De film weet zo goed de twee werelden te combineren dat je ook veel over het personage Riley te weten komt en van haar gaat houden, zonder dat je haar vaak ziet.
Inside Out is een grappige, hartverwarmende maar ook een heel entertainende film. Dat een aantal plotelementen een beetje té makkelijk werden opgelost, nemen we voor lief.
Goed nieuws, want Pixar is helemaal terug op dat hoge niveau dat we een hele tijd van de studio mochten verwachten. Alleen al het idee - de film speelt zich af in het hoofd van een jong meisje met haar gevoelens als belangrijkste personages - voelt aan als iets dat enkel van de studio die eerder scoorde met kokende ratten en een oude man die wegvliegt met z'n huis afkomstig kan zijn.
Zoals gezegd is Inside Out dus een film die zich afspeelt in het hoofd van Riley waar het meisje wordt 'bestuurd' door haar vijf emoties: Joy, Sadness, Anger, Fear en Disgust. Alles gaat goed tot op een dag de familie naar San Francisco verhuist en Riley daar niet al te gelukkig mee lijkt te zijn hoe hard Joy ook haar best doet. Dat is uiteraard maar het begin van een trip door het hoofd van Riley.
Het leuke aan Inside Out is eigenlijk hoe verstandig de film is, zo komt het grootste deel van de leuke vondsten juist aan omdat het inderdaad zo herkenbaar is. Voeg daar nog eens enkele emotionele momenten aan toe en het visuele meesterschap dat we van de studio verwachten en je hebt een topper die zich bij de beste films van Pixar mag plaatsen en dat zegt wat.
O ja, naar goede gewoonte is er ook een kortfilm die de film voorafgaat, in dit geval Lava over een zingende vulkaan. Geen topper, maar best wel charmant genoeg om op tijd voor te komen.
Olrik
Het uitgangspunt van Inside Out is zeer simpel en is al vaker gedaan, maar ze hebben het zo slim en zorgvuldig aangepakt dat dit voelt als totaal nieuwe ervaring. In deze film kruip je als het ware in het hoofd van een kind en leer je diens emoties kennen. Vreugde, Verdriet, Angst, Walging en Woede. Als de elfjarige Riley iets leuks meemaakt is Vreugde degene die daarvoor zorgt en die alles op haar rekening neemt.
Met Inside Out bewijst Pixar echter dat ze het nog lang niet kwijt zijn en dat ze nog steeds in staat zijn om prachtige films te maken. We maken in Inside Out kennis met de elfjarige Riley, een meisje dat naar een andere stad toe verhuist. Ze laat zowel haar vrienden als ijshockeyteam achter en zal naar een nieuwe school toe moeten. Dit gaat niet bepaald goed en ze heeft flink moeite met zich aan te passen.
Het interessante aan Inside Out is dat we Riley's emotionele problemen ook van binnen meekrijgen. Ze wordt bestuurd door vijf emoties: Joy ( Amy Poehler ), Sadness ( Phyllis Smith ), Fear ( Bill Hader ), Disgust ( Mindy Kaling ) en Anger ( Lewis Black ).
Naast de extreem slim bedachte discussies tussen de verschillende emoties, krijgen we ook te zien hoe andere delen van het brein werken. Joy en Sadness raken er namelijk verdwaald en creëren op die manier een aparte verhaallijn waarin het doel is om terug te komen bij de andere emoties. Ondertussen doen de overige emoties hun best om Riley stabiel te houden.
Het originele concept van de film wordt ondersteund door de welbekende Pixar kwaliteiten. De animatie ziet er prachtig uit en Inside Out is beslist een van de meest kleurrijke Pixar films tot nu toe. Grote complimenten voor de stemacteurs, die perfect gecast zijn. Amy Poehler kennen we al als hyperactief en buitengewoon positief persoon, kenmerken die Joy ook bezit. Ook Phyllis Smith is gemaakt voor de rol van Sadness. De muziek, de opbouw en de emotionele momenten zijn allemaal goed uitgewerkt en dragen allemaal bij aan een geweldige filmervaring.
De film wordt als familiefilm gepromoot, maar zal waarschijnlijk beter in de smaak vallen bij volwassenen. Sommige thema's zoals depressie en volwassen worden zijn wellicht teveel voor jongere kijkers en dat is dan ook zeer begrijpelijk. Is dat iets wat de film fout doet? Nee, dat is niet het geval hier. Inside Out is een film die leuk kan zijn voor zowel kinderen als volwassenen en die tenminste nog lessen met zich mee draagt. Dat sommige thema's wellicht niet in de smaak vallen bij kinderen mag de pret absoluut niet drukken, want Inside Out is een erg geslaagde film en ik kijk nu al uit naar de volgende Pixar film!
10 / 10
Roeltje
Het concept van Inside Out is leuk gegeven, een hoofdkwartier in Riley's hoofd waar Joy, Sadness, Anger, Fear en Disgust de leiding hebben. Wanneer Riley blij is, staat Joy aan het roer, wanneer Riley verdrietig is, staat Sadness aan het roer. Als Riley verhuist, ontstaat er een kortsluiting in het hoofdkwartier.
Met de animatie overtreft Pixar zich weer. Karakters als Joy zijn prachtig geanimeerd met heel veel details. Alles ziet er piekfijn uit. Er zitten dan ook veel visuele grappen in de film. Je zal veel herkennen uit je eigen gedachten, veel verwijzingen naar hoe je zelf denkt en voelt. De film schakelt dan ook perfect tussen de echte wereld en de gedachtenwereld.
Het grootste deel van de film zit je dan ook veel te lachen, maar blijf je steeds betrokken bij het interessante verhaal. Toch durft de film tegen het einde aan heel emotioneel te zijn. Ik heb bijna gehuild in 1 scene. Dat heb ik nog nooit gehad. De film weet zo goed de twee werelden te combineren dat je ook veel over het personage Riley te weten komt en van haar gaat houden, zonder dat je haar vaak ziet.
Inside Out is een grappige, hartverwarmende maar ook een heel entertainende film. Dat een aantal plotelementen een beetje té makkelijk werden opgelost, nemen we voor lief.
9/10
benjamin
Zoals gezegd is Inside Out dus een film die zich afspeelt in het hoofd van Riley waar het meisje wordt 'bestuurd' door haar vijf emoties: Joy, Sadness, Anger, Fear en Disgust. Alles gaat goed tot op een dag de familie naar San Francisco verhuist en Riley daar niet al te gelukkig mee lijkt te zijn hoe hard Joy ook haar best doet. Dat is uiteraard maar het begin van een trip door het hoofd van Riley.
Het leuke aan Inside Out is eigenlijk hoe verstandig de film is, zo komt het grootste deel van de leuke vondsten juist aan omdat het inderdaad zo herkenbaar is. Voeg daar nog eens enkele emotionele momenten aan toe en het visuele meesterschap dat we van de studio verwachten en je hebt een topper die zich bij de beste films van Pixar mag plaatsen en dat zegt wat.
O ja, naar goede gewoonte is er ook een kortfilm die de film voorafgaat, in dit geval Lava over een zingende vulkaan. Geen topper, maar best wel charmant genoeg om op tijd voor te komen.