Filmtotaal Recensie
Regie: Russell Crowe | Cast: Russell Crowe (Joshua Connor), Olga Kurylenko (Ayshe), Dylan Georgidades (Orhan), Yılmaz Erdoğan (Major Hasan), Cem Yılmaz (Sergeant Jemal), e.a.| Speelduur: 111 minuten | Jaar: 2014
Russell Crowe kwam enkele maanden geleden onder vuur te liggen nadat hij in een interview had gesteld dat zijn vrouwelijke collegas in hun rolkeuze meer zouden moeten berusten in hun leeftijd. Deze uitspraken zijn misschien wat ongenuanceerd, maar hypocrisie valt de acteur niet te verwijten. Immers, in tegenstelling tot een leeftijdgenoot als Brad Pitt (die erop uit lijkt zoveel mogelijk rollen te bemachtigen die eigenlijk voor dertigers waren bedoeld), heeft Crowe zich de voorbije jaren toegelegd op het spelen van mannen in een wat latere levensfase. Dat heeft vooral geresulteerd in veel vaderrollen. Crowes regiedebuut The Water Diviner sluit daar prima op aan met een verhaal over een vader van drie jongvolwassen broers die tijdens de Eerste Wereldoorlog het Australische platteland hebben verruild voor de slagvelden van Europa.
Wanneer zijn vrouw overlijdt, reist Joshua Connor zijn zoons achterna, aangezien geen van hen ooit van de oorlog is teruggekeerd. Ze zijn namelijk beland in de Slag om Gallipoli, een maandenlange strijd tussen Australiërs en Turken die resulteerde in grote verliezen aan beide kanten. Op het voormalige slagveld wordt vlak na de oorlog door Australische, Britse en Turkse soldaten samengewerkt om de gesneuvelden te identificeren. Dat proces wordt versneld wanneer Connor arriveert: de man kan water vinden in de wildernis en dus(?) ook met zekerheid aanwijzen waar zijn gesneuvelde zoons liggen. Wanneer er slechts twee worden gevonden, bloeit de hoop op dat de derde nog in leven is.
