Docum = de aarde, vrije natuur, religies, gewoonten en rituelen, stadsmassa en menselijke mierenhoop, het heelal. Geen tekst, de beelden samen met geluid en begeleidende muziek vertellen het verhaal. Kritiek op de robot-achtige opgepropte mensenmassa. Ongelooflijk hoe mensen zo toch kunnen leven. Prachtbeelden met oer-rythm-muziek = super.
Erg gave film was het Inderdaad subtieler dan Koyaanisqatsi maar ook inderdaad had ik hierbij het gevoel dat het doel meer was om te laten zien dat ondanks zijn 'beschaving' de mens maar nietig was als je het grote geheel bekijkt.
Bij Koyaanisqatsi had ik meer het idee dat het doel was om te laten zien hoe destructief de mens was.
Ik kan me er eigenlijk nog weinig van herinneren, maar volgens mij trok ik de quasi-mystieke sfeer zo nu en dan heel slecht. deze scene was me dan wel weer bijgebleven, maar die is dan ook fenomenaal:
Deze vond ik wat subtieler dan Koyaanisqatsi.
minder neurotisch zeg maar (ook minder scherp, maar Ron Fricke had dan ook vast een ander doel voor ogen).
als je van mooie beelden houdt die betrekking hebben op mens, natuur en religie, en verder niets verwacht, dan is het een aangenaam dingetje.
inimini
Docum = de aarde, vrije natuur, religies, gewoonten en rituelen, stadsmassa en menselijke mierenhoop, het heelal. Geen tekst, de beelden samen met geluid en begeleidende muziek vertellen het verhaal. Kritiek op de robot-achtige opgepropte mensenmassa. Ongelooflijk hoe mensen zo toch kunnen leven. Prachtbeelden met oer-rythm-muziek = super.
Nephilim
Erg gave film was het
Inderdaad subtieler dan Koyaanisqatsi maar ook inderdaad had ik hierbij het gevoel dat het doel meer was om te laten zien dat ondanks zijn 'beschaving' de mens maar nietig was als je het grote geheel bekijkt.
Bij Koyaanisqatsi had ik meer het idee dat het doel was om te laten zien hoe destructief de mens was.
DJKoster
afbeelding"
Ik ben na een kwartiertje kijken in slaap gevallen...
Peter
Ik kan me er eigenlijk nog weinig van herinneren, maar volgens mij trok ik de quasi-mystieke sfeer zo nu en dan heel slecht. deze scene was me dan wel weer bijgebleven, maar die is dan ook fenomenaal:
afbeelding
dingdong
:W :W :W
superdocu of hoe je dit ook noemt.
af en toe heel aangrijpend en ontroerend
edddy
Deze vond ik wat subtieler dan Koyaanisqatsi.
minder neurotisch zeg maar (ook minder scherp, maar Ron Fricke had dan ook vast een ander doel voor ogen).
als je van mooie beelden houdt die betrekking hebben op mens, natuur en religie, en verder niets verwacht, dan is het een aangenaam dingetje.
[rating 3.5]
ruben
Met muziek van Dead Can Dance, als ik mij goed herinner
Nephilim
Ik ben benieuwd, een film die word vergeleken met Koyaanisqatsi moet op zijn minst interessant zijn.