in Featured
Netflix heeft een reputatie opgebouwd met het maken van originele films, maar soms slaan ze de plank volledig mis. Uglies, gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Scott Westerfeld, had alle ingrediënten voor succes. Toch is het eindresultaat een visueel en narratief rommeltje dat zijn potentie verspilt.
De film speelt zich af in een dystopische wereld waar iedereen op zijn zestiende een verplichte operatie ondergaat om 'perfect' te worden. Wat volgt is een oppervlakkige kritiek op schoonheidsnormen, die verloren gaat in matig acteerwerk en een rommelige regie. Zelfs een getalenteerde cast kan de film niet redden.
Geen overtuigende crew
De hoofdrol wordt vertolkt door Joey King, bekend van The Kissing Booth, maar zelfs zij kan de matige dialogen niet verheffen. De regie ligt in handen van McG, die eerder The Babysitter maakte, een film die wél wist te overtuigen. Hier lijkt hij echter moeite te hebben met het juiste evenwicht tussen actie en boodschap.
Met een productiebudget van naar schatting $80 miljoen verwacht je een indrukwekkende visuele stijl. Helaas zijn de special effects teleurstellend en voelt de wereld van Uglies eerder generiek dan futuristisch. Het dystopische concept had veel mogelijkheden, maar blijft steken in middelmatige cinematografie.
Moeilijk genre
Netflix heeft de afgelopen jaren meerdere YA-verfilmingen uitgebracht, maar Uglies bewijst dat het genre moeilijker is dan gedacht. De film mist de impact van eerdere hits als The Hunger Games en Divergent. Kritiek op sociale media en lage recensies voorspelden al een flop.
Waarom Netflix besloot om juist deze verfilming groen licht te geven, blijft een raadsel. Uglies had de kans om een nieuwe klassieker te worden, maar eindigt als een inspiratieloze misser. Misschien wordt het tijd dat Netflix selectiever wordt in hun projecten.
Betere visie nodig
Hoewel Netflix een gigantische contentmachine blijft, rijst de vraag of kwantiteit niet steeds vaker boven kwaliteit gaat. Films als Uglies tonen aan dat niet elke populaire boekenreeks automatisch een goede verfilming oplevert. Misschien is het tijd voor een kritischer oog bij het selecteren van toekomstige projecten.
De film speelt zich af in een dystopische wereld waar iedereen op zijn zestiende een verplichte operatie ondergaat om 'perfect' te worden. Wat volgt is een oppervlakkige kritiek op schoonheidsnormen, die verloren gaat in matig acteerwerk en een rommelige regie. Zelfs een getalenteerde cast kan de film niet redden.
Geen overtuigende crew
De hoofdrol wordt vertolkt door Joey King, bekend van The Kissing Booth, maar zelfs zij kan de matige dialogen niet verheffen. De regie ligt in handen van McG, die eerder The Babysitter maakte, een film die wél wist te overtuigen. Hier lijkt hij echter moeite te hebben met het juiste evenwicht tussen actie en boodschap.
Met een productiebudget van naar schatting $80 miljoen verwacht je een indrukwekkende visuele stijl. Helaas zijn de special effects teleurstellend en voelt de wereld van Uglies eerder generiek dan futuristisch. Het dystopische concept had veel mogelijkheden, maar blijft steken in middelmatige cinematografie.
Moeilijk genre
Netflix heeft de afgelopen jaren meerdere YA-verfilmingen uitgebracht, maar Uglies bewijst dat het genre moeilijker is dan gedacht. De film mist de impact van eerdere hits als The Hunger Games en Divergent. Kritiek op sociale media en lage recensies voorspelden al een flop.
Waarom Netflix besloot om juist deze verfilming groen licht te geven, blijft een raadsel. Uglies had de kans om een nieuwe klassieker te worden, maar eindigt als een inspiratieloze misser. Misschien wordt het tijd dat Netflix selectiever wordt in hun projecten.
Betere visie nodig
Hoewel Netflix een gigantische contentmachine blijft, rijst de vraag of kwantiteit niet steeds vaker boven kwaliteit gaat. Films als Uglies tonen aan dat niet elke populaire boekenreeks automatisch een goede verfilming oplevert. Misschien is het tijd voor een kritischer oog bij het selecteren van toekomstige projecten.
