Sinds vorige week kun je in de bioscoop gaan kijken naar de komische horrorfilm Death of a Unicorn. Als je van de film genoten hebt, is er een andere absurde horrorfilm met een eenhoorn die je moet zien.
Die film is Black Moon uit 1975, een duistere, absurde horrorfilm van de Franse regisseur Louis Malle. Het is een prachtig voorbeeld van de surrealismegolf uit de jaren zeventig. Het script werd geschreven door Malle in samenwerking met Joyce Buñuel.
Symbolische beelden
De cast bestaat uit Cathryn Harrison, Joe Dallesandro, Therese Giehse en Alexandra Stewart. Hoewel de film in Frankrijk werd gemaakt, zijn de dialogen volledig in het Engels. De film is opgedragen aan Giehse, die kort na het voltooien van de opnames overleed.
Malle's film zit vol wilde, symbolische beelden die een doel dienen: het verkennen van de ervaring van vrouw-zijn in een vijandige wereld en het behandelen van thema's die ook terugkomen in moderne surrealistische films zoals Men en The Substance. En zoals beloofd: er is ook een eenhoorn.
Verhaal
Black Moon speelt zich af tijdens een geslachtsgebonden oorlog, waarvan de oorzaak niet wordt uitgelegd, en volgt de wonderlijk bizarre reis van een jonge vrouw genaamd Lily (Harrison). Terwijl ze probeert te ontsnappen aan het geweld dat van beide kanten komt, belandt ze in een nog vreemdere realiteit.
Ze vindt onderdak in een landhuis, omgeven door mist en talloze dieren, waar ze de bewoners ontmoet: een chagrijnige vrouw, die Lily's handelingen hardop becommentarieert, en haar kinderen, een jongen en een meisje, beiden ook Lily genaamd, die met elkaar communiceren via telepathie. Het landgoed zit bovendien vol onheilspellende dieren, van vleesetende kippen tot een melancholische eenhoorn. En terwijl Lily alles probeert te begrijpen, lijkt het geweld waarvoor ze vluchtte haar al ingehaald te hebben.
Meest intieme werk
Hoewel hij zich af en toe waagde aan onverwachte genres en verhalen, blijft Black Moon Malle's enige surrealistische film. Ironisch genoeg noemde hij het ook zijn meest intieme werk, sterk beïnvloed door Alice in Wonderland en andere werken van Lewis Carroll.
De regisseur omschreef de film als "een vreemde reis naar de grenzen van het medium", een passende beschrijving, want Black Moon heeft geen conventioneel, makkelijk te volgen plot. Toch draagt elk element bij aan een intens gevoel van dreigende vijandigheid. De realiteit waarin Lily zich bevindt is absurd, maar ook gevaarlijk.
Eigen landhuis
Black Moon werd opgenomen in Malle's eigen 200 jaar oude landhuis. Volgens Malle was het huis zelf de oorspronkelijke inspiratie voor de film: "Het begon met het idee dat ik een film wilde maken in mijn eigen huis. Black Moon komt dan ook voort uit de plek waar ik woon, het soort landschap rond het huis. Er zit iets heel ouds in, misschien iets archaïsch, maar ook iets vijandigs."
Wil je Black Moon zien? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland.
Die film is Black Moon uit 1975, een duistere, absurde horrorfilm van de Franse regisseur Louis Malle. Het is een prachtig voorbeeld van de surrealismegolf uit de jaren zeventig. Het script werd geschreven door Malle in samenwerking met Joyce Buñuel.
Symbolische beelden
De cast bestaat uit Cathryn Harrison, Joe Dallesandro, Therese Giehse en Alexandra Stewart. Hoewel de film in Frankrijk werd gemaakt, zijn de dialogen volledig in het Engels. De film is opgedragen aan Giehse, die kort na het voltooien van de opnames overleed.
Malle's film zit vol wilde, symbolische beelden die een doel dienen: het verkennen van de ervaring van vrouw-zijn in een vijandige wereld en het behandelen van thema's die ook terugkomen in moderne surrealistische films zoals Men en The Substance. En zoals beloofd: er is ook een eenhoorn.
Verhaal
Black Moon speelt zich af tijdens een geslachtsgebonden oorlog, waarvan de oorzaak niet wordt uitgelegd, en volgt de wonderlijk bizarre reis van een jonge vrouw genaamd Lily (Harrison). Terwijl ze probeert te ontsnappen aan het geweld dat van beide kanten komt, belandt ze in een nog vreemdere realiteit.
Ze vindt onderdak in een landhuis, omgeven door mist en talloze dieren, waar ze de bewoners ontmoet: een chagrijnige vrouw, die Lily's handelingen hardop becommentarieert, en haar kinderen, een jongen en een meisje, beiden ook Lily genaamd, die met elkaar communiceren via telepathie. Het landgoed zit bovendien vol onheilspellende dieren, van vleesetende kippen tot een melancholische eenhoorn. En terwijl Lily alles probeert te begrijpen, lijkt het geweld waarvoor ze vluchtte haar al ingehaald te hebben.
Meest intieme werk
Hoewel hij zich af en toe waagde aan onverwachte genres en verhalen, blijft Black Moon Malle's enige surrealistische film. Ironisch genoeg noemde hij het ook zijn meest intieme werk, sterk beïnvloed door Alice in Wonderland en andere werken van Lewis Carroll.
De regisseur omschreef de film als "een vreemde reis naar de grenzen van het medium", een passende beschrijving, want Black Moon heeft geen conventioneel, makkelijk te volgen plot. Toch draagt elk element bij aan een intens gevoel van dreigende vijandigheid. De realiteit waarin Lily zich bevindt is absurd, maar ook gevaarlijk.
Eigen landhuis
Black Moon werd opgenomen in Malle's eigen 200 jaar oude landhuis. Volgens Malle was het huis zelf de oorspronkelijke inspiratie voor de film: "Het begon met het idee dat ik een film wilde maken in mijn eigen huis. Black Moon komt dan ook voort uit de plek waar ik woon, het soort landschap rond het huis. Er zit iets heel ouds in, misschien iets archaïsch, maar ook iets vijandigs."
Wil je Black Moon zien? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland.
