Jake Gyllenhaal groeide op in een familie van filmmakers en acteurs en dus begon hij zelf ook als kind met acteren. Toch lijkt de relatie van Gyllenhaal met filmsterrendom altijd wat moeizaam te zijn geweest. Er is ook een film waarin hij de hoofdrol speelde, die het einde van zijn carrière kon betekenen.
Dankzij zijn knappe uiterlijk, charisma en bekende profiel heeft Hollywood Gyllenhaal herhaaldelijk geprobeerd in het keurslijf van een klassieke filmster te persen. Dat gebeurde voor het eerst in 2004 met Roland Emmerichs rampenepos The Day After Tomorrow en opnieuw in 2010 met de romantische komedie Love & Other Drugs.
Mainstreamfilms
Toch leek Gyllenhaal zich ongemakkelijk te voelen in zulke mainstreamfilms en reageerde hij daarop door bijna tien jaar lang kleinere, vreemdere en meer uitdagende projecten te maken - met veel lof als gevolg.
Uiteindelijk werd hij toch weer verleid tot het blockbuster-domein met Spider-Man: Far From Home in 2019, en sindsdien baant hij zich een weg als actieheld, met rollen in onder andere Road House en Ambulance. Maar voor fans van een acteur die juist floreert in eigenzinnige rollen, zijn deze middelgrote actiefilms ook niet zijn sterke kant.
Regelrechte ramp
In werkelijkheid illustreert Gyllenhaals carrièreverloop vooral de voortdurende strijd tussen kunst en commercie, die soms verkeerd kan uitpakken. Hij lijkt vooral op zijn hoede om zich volledig over te geven aan blockbusters.
Niet alleen omdat hij zichzelf liever uitdaagt met drama's, thrillers en eigenzinnige komedies, maar ook omdat zijn eerste grote blockbuster als hoofdrolspeler een regelrechte ramp bleek, die hem midden in een controverse bracht waar hij toen niet goed op voorbereid was.
Videogameverfilming
Toen Gyllenhaal tekende voor de videogameverfilming Prince of Persia: The Sands of Time, zag hij dat als een kans om deel uit te maken van een ouderwets Hollywood-fantasie-avontuur. Hij speelde Dastan, een straatjongen die ontdekt dat hij de troonopvolger van het Perzische rijk is, in een bovennatuurlijk getinte, fictieve versie van het oude Midden-Oosten.
De film was een grote Disney-blockbuster, geproduceerd door Jerry Bruckheimer, geregisseerd door Mike Newell en geschreven door Boaz Yakin, samen met het schrijversduo Doug Miro en Carlo Bernard. Naast Gyllenhaal speelden ook Ben Kingsley, Gemma Arterton en Alfred Molina mee in de film.
Controverse
Prince of Persia: The Sands of Time moest het begin vormen van een succesvolle franchise, maar door matige recensies en een teleurstellende opbrengst aan de kassa gingen die plannen in rook op.
Toch was het feit dat de film als een mislukking werd gezien, niet het ergste voor Gyllenhaal. Hij werd het gezicht van een Hollywood-controverse rond whitewashing, een debat dat de film volledig dreigde te overschaduwen.
Fantasierijk
Gyllenhaal is uiteraard geen Iraniër en hij is ook niet van Midden-Oosterse of islamitische afkomst. Critici waren scherp over Hollywoods keuze om wederom gekleurde mensen te negeren bij het casten van rollen. Rond 2010 groeide het besef dat Hollywood deze problematische trend moest aanpakken.
Aan de vooravond van de filmrelease probeerde Gyllenhaal de controverse te temperen door te zeggen: "Ik heb er niet heel veel over nagedacht, omdat het allemaal zo fantasierijk is. Het is gebaseerd op een videogame, niet op iets uit de geschiedenis. Er is niets echts aan."
Kon historisch gezien wel
Opmerkelijker was dat producent Bruckheimer in de verdediging ging toen hem gevraagd werd naar de whitewashing. Hij stelde dat Gyllenhaals casting historisch gezien wel degelijk kon. "Perzen hadden een hele lichte huid", beweerde hij. "De Turken hebben alles veranderd. Maar in de zesde eeuw hadden velen blond haar en blauwe ogen."
Reza Aslan, hoofd van een Midden-Oosters marketingbureau dat met de makers van Prince of Persia samenwerkte, bevestigde Bruckheimers bewering. "Iraniërs zijn Ariërs", zei Aslan tegen de Los Angeles Times. "Als we 1.700 jaar terug in de tijd zouden gaan, naar het mythologische tijdperk, zouden alle Iraniërs eruitzien als Jake Gyllenhaal."
Gevoeliger
Ondanks deze pogingen tot historische onderbouwing draaide het debat uiteindelijk meer om het structurele gebrek aan representatie in Hollywood. Gyllenhaal liet later voorzichtig doorschemeren dat het misschien een vergissing was om de rol aan te nemen. In 2019 vertelde hij aan Yahoo Studios dat de controverse hem gevoeliger had gemaakt voor de keuzes die hij maakt.
"Ik denk dat ik veel van die film heb geleerd, in die zin dat ik nu veel tijd besteed aan nadenken over welke rollen ik aanneem en waarom", overpeinsde hij. Toch gaf Gyllenhaal toe dat fouten onvermijdelijk blijven. "Je gaat hoe dan ook weleens de mist in en denkt: 'Dit was niet de juiste keuze voor mij' of 'Dit paste toch niet helemaal'", concludeerde hij. "Er zijn meerdere rollen geweest waarbij dat zo was. En ook meerdere waarbij het juist wel klikte."
Kijken?
Wil je Gyllenhaal zien in Prince of Persia: The Sands of Time? Je kunt de film bekijken op Disney+.
Dankzij zijn knappe uiterlijk, charisma en bekende profiel heeft Hollywood Gyllenhaal herhaaldelijk geprobeerd in het keurslijf van een klassieke filmster te persen. Dat gebeurde voor het eerst in 2004 met Roland Emmerichs rampenepos The Day After Tomorrow en opnieuw in 2010 met de romantische komedie Love & Other Drugs.
Mainstreamfilms
Toch leek Gyllenhaal zich ongemakkelijk te voelen in zulke mainstreamfilms en reageerde hij daarop door bijna tien jaar lang kleinere, vreemdere en meer uitdagende projecten te maken - met veel lof als gevolg.
Uiteindelijk werd hij toch weer verleid tot het blockbuster-domein met Spider-Man: Far From Home in 2019, en sindsdien baant hij zich een weg als actieheld, met rollen in onder andere Road House en Ambulance. Maar voor fans van een acteur die juist floreert in eigenzinnige rollen, zijn deze middelgrote actiefilms ook niet zijn sterke kant.
Regelrechte ramp
In werkelijkheid illustreert Gyllenhaals carrièreverloop vooral de voortdurende strijd tussen kunst en commercie, die soms verkeerd kan uitpakken. Hij lijkt vooral op zijn hoede om zich volledig over te geven aan blockbusters.
Niet alleen omdat hij zichzelf liever uitdaagt met drama's, thrillers en eigenzinnige komedies, maar ook omdat zijn eerste grote blockbuster als hoofdrolspeler een regelrechte ramp bleek, die hem midden in een controverse bracht waar hij toen niet goed op voorbereid was.
Videogameverfilming
Toen Gyllenhaal tekende voor de videogameverfilming Prince of Persia: The Sands of Time, zag hij dat als een kans om deel uit te maken van een ouderwets Hollywood-fantasie-avontuur. Hij speelde Dastan, een straatjongen die ontdekt dat hij de troonopvolger van het Perzische rijk is, in een bovennatuurlijk getinte, fictieve versie van het oude Midden-Oosten.
De film was een grote Disney-blockbuster, geproduceerd door Jerry Bruckheimer, geregisseerd door Mike Newell en geschreven door Boaz Yakin, samen met het schrijversduo Doug Miro en Carlo Bernard. Naast Gyllenhaal speelden ook Ben Kingsley, Gemma Arterton en Alfred Molina mee in de film.
Controverse
Prince of Persia: The Sands of Time moest het begin vormen van een succesvolle franchise, maar door matige recensies en een teleurstellende opbrengst aan de kassa gingen die plannen in rook op.
Toch was het feit dat de film als een mislukking werd gezien, niet het ergste voor Gyllenhaal. Hij werd het gezicht van een Hollywood-controverse rond whitewashing, een debat dat de film volledig dreigde te overschaduwen.
Fantasierijk
Gyllenhaal is uiteraard geen Iraniër en hij is ook niet van Midden-Oosterse of islamitische afkomst. Critici waren scherp over Hollywoods keuze om wederom gekleurde mensen te negeren bij het casten van rollen. Rond 2010 groeide het besef dat Hollywood deze problematische trend moest aanpakken.
Aan de vooravond van de filmrelease probeerde Gyllenhaal de controverse te temperen door te zeggen: "Ik heb er niet heel veel over nagedacht, omdat het allemaal zo fantasierijk is. Het is gebaseerd op een videogame, niet op iets uit de geschiedenis. Er is niets echts aan."
Kon historisch gezien wel
Opmerkelijker was dat producent Bruckheimer in de verdediging ging toen hem gevraagd werd naar de whitewashing. Hij stelde dat Gyllenhaals casting historisch gezien wel degelijk kon. "Perzen hadden een hele lichte huid", beweerde hij. "De Turken hebben alles veranderd. Maar in de zesde eeuw hadden velen blond haar en blauwe ogen."
Reza Aslan, hoofd van een Midden-Oosters marketingbureau dat met de makers van Prince of Persia samenwerkte, bevestigde Bruckheimers bewering. "Iraniërs zijn Ariërs", zei Aslan tegen de Los Angeles Times. "Als we 1.700 jaar terug in de tijd zouden gaan, naar het mythologische tijdperk, zouden alle Iraniërs eruitzien als Jake Gyllenhaal."
Gevoeliger
Ondanks deze pogingen tot historische onderbouwing draaide het debat uiteindelijk meer om het structurele gebrek aan representatie in Hollywood. Gyllenhaal liet later voorzichtig doorschemeren dat het misschien een vergissing was om de rol aan te nemen. In 2019 vertelde hij aan Yahoo Studios dat de controverse hem gevoeliger had gemaakt voor de keuzes die hij maakt.
"Ik denk dat ik veel van die film heb geleerd, in die zin dat ik nu veel tijd besteed aan nadenken over welke rollen ik aanneem en waarom", overpeinsde hij. Toch gaf Gyllenhaal toe dat fouten onvermijdelijk blijven. "Je gaat hoe dan ook weleens de mist in en denkt: 'Dit was niet de juiste keuze voor mij' of 'Dit paste toch niet helemaal'", concludeerde hij. "Er zijn meerdere rollen geweest waarbij dat zo was. En ook meerdere waarbij het juist wel klikte."
Kijken?
Wil je Gyllenhaal zien in Prince of Persia: The Sands of Time? Je kunt de film bekijken op Disney+.
