Van de ervaringen van Marilyn Monroe tot Amanda Bynes: er zijn talloze vrouwen die in de filmindustrie hebben gewerkt en door het overgrote deel van de mensen binnen dat systeem zijn misbruikt en behandeld als wegwerpproducten, zonder enige zorg voor hun welzijn of menselijkheid.
Judy Garland is een vroeg voorbeeld van hoe Hollywood je volledig kan vernietigen, zelfs als je op het hoogtepunt van je carrière staat. Achter haar laatste film, I Could Go On Singing uit 1963, schuilt er dan ook een tragisch verhaal.
Begon op jonge leeftijd
Garland begon al op jonge leeftijd met optreden en tekende op haar dertiende een contract bij MGM. Op haar zestiende speelde ze de hoofdrol in The Wizard of Oz, een film die filmgeschiedenis schreef en het tijdperk van Technicolor opende dat wereldwijd het publiek betoverde.
Maar haar ervaringen tijdens de productie wezen al op iets veel duisters: Garland werd aangemoedigd om amfetamines te slikken om langere dagen te kunnen draaien en haar gewicht te behouden, ze werd door haar moeder op extreme diëten gezet en kreeg tijdens het filmen te maken met mishandeling door de regisseur.
Erin zingen
Vanaf dat moment begon voor de actrice een levenslange strijd met verslaving en mentale problemen, iets wat tot uiting kwam tijdens de opnames van haar laatste film I Could Go On Singing. Deze muzikale dramafilm werd geregisseerd door Ronald Neame. Garland speelde de hoofdrol als Jenny Bowman, naast onder anderen Dirk Bogarde en Jack Klugman.
Oorspronkelijk droeg de film de titel The Lonely Stage, maar deze werd gewijzigd naar I Could Go On Singing zodat het publiek zou weten dat Garland erin zingt, iets wat ze sinds A Star Is Born uit 1954 niet meer in een film had gedaan. Hoewel de film bij de oorspronkelijke release geen groot kassucces was, kreeg Garland veel lof voor haar indrukwekkende acteer- en zangprestatie.
Aanpassingen aan script
Ondanks de sterrencast en de verwachtingen, werd de productie van I Could Go On Singing gekenmerkt door constante strijd en creatieve conflicten, met drastische herschrijvingen van het script en planningsproblemen die het succes van de film bij voorbaat al in gevaar brachten.
Na talloze aanpassingen van het script verergerden de problemen tijdens de opnames, waarbij Garlands labiele mentale toestand voor steeds meer moeilijkheden zorgde. Ze kwam regelmatig te laat op de set, vernielde hotelkamers en veroorzaakte torenhoge extra kosten voor de studio.
In ziekenhuis
Garland probeerde meerdere mensen op de set te ontslaan - onder wie de regisseur - en zei dat haar contract haar daartoe het recht gaf. Tijdens de opnames werd ze op een dag bewusteloos aangetroffen in een hotelkamer, na een bijna fatale overdosis.
De productie werd stilgelegd terwijl zij in het ziekenhuis herstelde en haar maag moest worden leeggepompt. Maar ondanks dat ze bijna was overleden, waren de producenten vastbesloten de film af te maken.
Monsters
De psychiater van Garland belde de producenten van de film op en gaf hen een vernietigende uitbrander vanwege het feit dat zij Garland dwongen om te werken en opzettelijk iemand uitbuitten die overduidelijk zeer ziek was.
Hij zei: "Jullie zijn kwaadaardige, corrupte monsters die dit arme, mishandelde meisje vernietigen." Toch stonden de producenten erop dat de film moest worden afgemaakt. Ze zouden rekening houden met haar herstel en planden extra rustdagen in, waarover de psychiater moest onderhandelen.
Film afmaken
Er waren al miljoenen dollars in I Could Go On Singing geïnvesteerd, maar tot dan toe waren er slechts enkele scènes opgenomen, en geen van Garlands muzikale nummers. De producenten probeerden haar over te halen de film alsnog af te maken, herschreven delen van het script om de scènes voor haar draaglijker te maken en wisten haar uiteindelijk te overtuigen om terug te keren en de opnames te voltooien.
Hoewel de film uiteindelijk werd afgerond, blijft het een schrijnend hoofdstuk in haar carrière, waarin ze werd behandeld als een soort dansende aap, zonder enige aandacht voor haar welzijn of de gevechten die ze achter de schermen voerde.
Laatste film
I Could Go On Singing was de laatste film die ze ooit maakte voordat ze stierf in 1969. En hoewel het haar talent duidelijk liet zien, voelde het ook als de definitieve nekslag: gedwongen blijven optreden totdat er niets meer van haar over was.
Wil je Garland zien in I Could Go On Singing? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
Judy Garland is een vroeg voorbeeld van hoe Hollywood je volledig kan vernietigen, zelfs als je op het hoogtepunt van je carrière staat. Achter haar laatste film, I Could Go On Singing uit 1963, schuilt er dan ook een tragisch verhaal.
Begon op jonge leeftijd
Garland begon al op jonge leeftijd met optreden en tekende op haar dertiende een contract bij MGM. Op haar zestiende speelde ze de hoofdrol in The Wizard of Oz, een film die filmgeschiedenis schreef en het tijdperk van Technicolor opende dat wereldwijd het publiek betoverde.
Maar haar ervaringen tijdens de productie wezen al op iets veel duisters: Garland werd aangemoedigd om amfetamines te slikken om langere dagen te kunnen draaien en haar gewicht te behouden, ze werd door haar moeder op extreme diëten gezet en kreeg tijdens het filmen te maken met mishandeling door de regisseur.
Erin zingen
Vanaf dat moment begon voor de actrice een levenslange strijd met verslaving en mentale problemen, iets wat tot uiting kwam tijdens de opnames van haar laatste film I Could Go On Singing. Deze muzikale dramafilm werd geregisseerd door Ronald Neame. Garland speelde de hoofdrol als Jenny Bowman, naast onder anderen Dirk Bogarde en Jack Klugman.
Oorspronkelijk droeg de film de titel The Lonely Stage, maar deze werd gewijzigd naar I Could Go On Singing zodat het publiek zou weten dat Garland erin zingt, iets wat ze sinds A Star Is Born uit 1954 niet meer in een film had gedaan. Hoewel de film bij de oorspronkelijke release geen groot kassucces was, kreeg Garland veel lof voor haar indrukwekkende acteer- en zangprestatie.
Aanpassingen aan script
Ondanks de sterrencast en de verwachtingen, werd de productie van I Could Go On Singing gekenmerkt door constante strijd en creatieve conflicten, met drastische herschrijvingen van het script en planningsproblemen die het succes van de film bij voorbaat al in gevaar brachten.
Na talloze aanpassingen van het script verergerden de problemen tijdens de opnames, waarbij Garlands labiele mentale toestand voor steeds meer moeilijkheden zorgde. Ze kwam regelmatig te laat op de set, vernielde hotelkamers en veroorzaakte torenhoge extra kosten voor de studio.
In ziekenhuis
Garland probeerde meerdere mensen op de set te ontslaan - onder wie de regisseur - en zei dat haar contract haar daartoe het recht gaf. Tijdens de opnames werd ze op een dag bewusteloos aangetroffen in een hotelkamer, na een bijna fatale overdosis.
De productie werd stilgelegd terwijl zij in het ziekenhuis herstelde en haar maag moest worden leeggepompt. Maar ondanks dat ze bijna was overleden, waren de producenten vastbesloten de film af te maken.
Monsters
De psychiater van Garland belde de producenten van de film op en gaf hen een vernietigende uitbrander vanwege het feit dat zij Garland dwongen om te werken en opzettelijk iemand uitbuitten die overduidelijk zeer ziek was.
Hij zei: "Jullie zijn kwaadaardige, corrupte monsters die dit arme, mishandelde meisje vernietigen." Toch stonden de producenten erop dat de film moest worden afgemaakt. Ze zouden rekening houden met haar herstel en planden extra rustdagen in, waarover de psychiater moest onderhandelen.
Film afmaken
Er waren al miljoenen dollars in I Could Go On Singing geïnvesteerd, maar tot dan toe waren er slechts enkele scènes opgenomen, en geen van Garlands muzikale nummers. De producenten probeerden haar over te halen de film alsnog af te maken, herschreven delen van het script om de scènes voor haar draaglijker te maken en wisten haar uiteindelijk te overtuigen om terug te keren en de opnames te voltooien.
Hoewel de film uiteindelijk werd afgerond, blijft het een schrijnend hoofdstuk in haar carrière, waarin ze werd behandeld als een soort dansende aap, zonder enige aandacht voor haar welzijn of de gevechten die ze achter de schermen voerde.
Laatste film
I Could Go On Singing was de laatste film die ze ooit maakte voordat ze stierf in 1969. En hoewel het haar talent duidelijk liet zien, voelde het ook als de definitieve nekslag: gedwongen blijven optreden totdat er niets meer van haar over was.
Wil je Garland zien in I Could Go On Singing? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
