Het "men-on-a-mission"-subgenre bestaat meestal uit twee soorten films: de luchtige film, vol spanning maar met weinig diepgang, en de serieuze oorlogsfilm die veel wil zeggen over de oorlog, maar weinig interesse toont in het vermaken van het publiek.
Play Dirty uit 1969 zit precies tussen deze twee in: het is zowel heerlijk vermakelijk als een bijtende, cynische satire op de oorlogsinspanningen. Het was de laatste film van regisseur André de Toth en heeft Michael Caine, Nigel Davenport, Nigel Green en Harry Andrews in de hoofdrollen.
Verhaal
Het verhaal van de film is geïnspireerd op de daden van eenheden zoals de Long Range Desert Group, Popski's Private Army en de SAS in Noord-Afrika tijdens de Tweede Wereldoorlog. Play Dirty volgt een cynische en vaak absurde missie van een groep veroordeelde soldaten en buitenbeentjes die onder Britse vlag een sabotageactie moeten uitvoeren achter Duitse linies in de Afrikaanse woestijn.
Caine speelt een officier die wordt ingeschakeld om samen te werken met ruige huurlingen onder leiding van kapitein Leech (Davenport). Al snel blijkt dat het niet om een nobele, heroïsche missie gaat, maar om politieke manipulatie en persoonlijke belangen.
René Clément
De film had oorspronkelijk de titel Written in the Sand; het werd aangekondigd in oktober 1967, met Caine in de hoofdrol en René Clément als regisseur. Caine zei later dat hij de film deed vanwege zijn relatie met producent Harry Saltzman en omdat hij graag met Clément wilde samenwerken.
Clément stapte uiteindelijk op als regisseur na conflicten met producent Saltzman over de toon van de film en uitvoerend producent de Toth nam zelf de regie van de film op zich. De Toth zei hierover: "Clément wilde een soort 'poëzie van de oorlog' maken, terwijl Saltzman juist schietende geweren en ronkende tanks wilde."
Wilde verstoren
De Toth verklaarde later over zijn motivatie bij het maken van de film: "Ik wilde onze neus in de puinhoop drukken die we hebben gecreëerd, en laten zien hoe we terugdeinzen voor onze eigen verantwoordelijkheid om die op te ruimen... Ik wilde verstoren, gesloten ogen openen en hersenen opschudden."
Op het eerste gezicht is Play Dirty puur genieten - stijlvol, prachtig gefilmd en vaak hilarisch. Maar net onder die glanzende oppervlakte schuilt een van de meest subversieve visies ooit op het oorlogssubgenre. De missie wordt neergezet als een hopeloos zinloze onderneming en de hele oorlog als een tragische farce, eerder het spel van machtige mannen dan een rechtvaardige strijd voor gerechtigheid.
Herontdekt
Play Dirty is een bedrieglijk complexe film: cynisch, bitter en gemeen, maar tegelijkertijd ongelooflijk grappig. Zelden gingen plezier en somberheid zo goed samen als hier. Hoewel de film bij zijn release geen groot succes was, het was destijds een teleurstelling aan de kassa en kreeg gemengde tot negatieve reacties van critici, is de film later herontdekt door liefhebbers van anti-oorlogsfilms.
Dankzij zijn ironische toon, sobere sfeer en het sterke spel van Caine wordt het tegenwoordig beschouwd als een ondergewaardeerde en unieke bijdrage aan het oorlogsgenre, in lijn met films als The Dirty Dozen en Kelly's Heroes, maar met een veel grimmigere ondertoon. Play Dirty heeft tegenwoordig dan ook een perfecte score van 100% op Rotten Tomatoes.
Kijken?
Wil je Play Dirty zien? Je kunt de film niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
Play Dirty uit 1969 zit precies tussen deze twee in: het is zowel heerlijk vermakelijk als een bijtende, cynische satire op de oorlogsinspanningen. Het was de laatste film van regisseur André de Toth en heeft Michael Caine, Nigel Davenport, Nigel Green en Harry Andrews in de hoofdrollen.
Verhaal
Het verhaal van de film is geïnspireerd op de daden van eenheden zoals de Long Range Desert Group, Popski's Private Army en de SAS in Noord-Afrika tijdens de Tweede Wereldoorlog. Play Dirty volgt een cynische en vaak absurde missie van een groep veroordeelde soldaten en buitenbeentjes die onder Britse vlag een sabotageactie moeten uitvoeren achter Duitse linies in de Afrikaanse woestijn.
Caine speelt een officier die wordt ingeschakeld om samen te werken met ruige huurlingen onder leiding van kapitein Leech (Davenport). Al snel blijkt dat het niet om een nobele, heroïsche missie gaat, maar om politieke manipulatie en persoonlijke belangen.
René Clément
De film had oorspronkelijk de titel Written in the Sand; het werd aangekondigd in oktober 1967, met Caine in de hoofdrol en René Clément als regisseur. Caine zei later dat hij de film deed vanwege zijn relatie met producent Harry Saltzman en omdat hij graag met Clément wilde samenwerken.
Clément stapte uiteindelijk op als regisseur na conflicten met producent Saltzman over de toon van de film en uitvoerend producent de Toth nam zelf de regie van de film op zich. De Toth zei hierover: "Clément wilde een soort 'poëzie van de oorlog' maken, terwijl Saltzman juist schietende geweren en ronkende tanks wilde."
Wilde verstoren
De Toth verklaarde later over zijn motivatie bij het maken van de film: "Ik wilde onze neus in de puinhoop drukken die we hebben gecreëerd, en laten zien hoe we terugdeinzen voor onze eigen verantwoordelijkheid om die op te ruimen... Ik wilde verstoren, gesloten ogen openen en hersenen opschudden."
Op het eerste gezicht is Play Dirty puur genieten - stijlvol, prachtig gefilmd en vaak hilarisch. Maar net onder die glanzende oppervlakte schuilt een van de meest subversieve visies ooit op het oorlogssubgenre. De missie wordt neergezet als een hopeloos zinloze onderneming en de hele oorlog als een tragische farce, eerder het spel van machtige mannen dan een rechtvaardige strijd voor gerechtigheid.
Herontdekt
Play Dirty is een bedrieglijk complexe film: cynisch, bitter en gemeen, maar tegelijkertijd ongelooflijk grappig. Zelden gingen plezier en somberheid zo goed samen als hier. Hoewel de film bij zijn release geen groot succes was, het was destijds een teleurstelling aan de kassa en kreeg gemengde tot negatieve reacties van critici, is de film later herontdekt door liefhebbers van anti-oorlogsfilms.
Dankzij zijn ironische toon, sobere sfeer en het sterke spel van Caine wordt het tegenwoordig beschouwd als een ondergewaardeerde en unieke bijdrage aan het oorlogsgenre, in lijn met films als The Dirty Dozen en Kelly's Heroes, maar met een veel grimmigere ondertoon. Play Dirty heeft tegenwoordig dan ook een perfecte score van 100% op Rotten Tomatoes.
Kijken?
Wil je Play Dirty zien? Je kunt de film niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
