Acteurs in de filmindustrie haalden ongetwijfeld collectief opgelucht adem toen het oude studiosysteem werd afgeschaft. Daarmee kwam er een einde aan de praktijk waarbij ze werden vastgelegd voor meerdere films zonder enige inspraak in welke projecten ze terechtkwamen.
Michael Caine behoorde zeker tot die groep, want hij kwam terecht in een reeks flopfilms waar hij geen invloed op had. Eén daarvan, die gemengde reacties kreeg en een commerciële flop was, had hij liever nooit gemaakt.
Late jaren zestig
De late jaren zestig vormden een merkwaardige periode in de carrière van deze iconische acteur. Caine had met succes de overstap gemaakt van de Britse filmwereld naar Hollywood, en zijn eerste Oscarnominatie voor Alfie had hem tot een ster gemaakt.
In diezelfde periode speelde hij in enkele van zijn beste films, zoals The Ipcress File en The Italian Job, maar helaas ook in een aantal dieptepuntjes. Tot zijn frustratie kon hij daar weinig aan doen.
Tweefilmscontract
Terugkijkend noemde Caine het tekenen van een tweefilmscontract bij 20th Century Fox "rampzalig", al kon hij destijds niet weten dat beide projecten hem zouden achterlaten met een gevoel van teleurstelling en twijfel over zijn toekomst.
De eerste van de twee films, Play Dirty, geregisseerd door André de Toth, bracht hem naar het snikhete Almería in Spanje. Daar bracht hij de hele draaidag door als een bezwete puinhoop die zelfs paardenmest moest opruimen om het schema te halen.
Aanvankelijk enthousiast
Caine was er zo klaar mee dat hij weigerde ooit nog terug te keren naar de regio en stelde voortaan als gouden regel dat filmlocaties een doorslaggevende rol zouden spelen in zijn keuze voor een rol.
Aanvankelijk was hij nochtans enthousiast over het project. "Op het eerste gezicht is het een goede actiefilm, gebaseerd op feiten, met een moraal en enige controverse", schreef hij in zijn memoires What's It All About. "Wat zou er dan in hemelsnaam mis kunnen gaan? Het korte antwoord: alles. Play Dirty is een schoolvoorbeeld van hoe je met een goed verhaal en de beste bedoelingen kunt beginnen, maar uiteindelijk langzaam afglijdt naar middelmatigheid."
Populaire Hollywoodlocatie
Almería was destijds een populaire Hollywoodlocatie en Caine's opnames vielen samen met andere filmcrews die dezelfde plekken gebruikten. Het leidde tot wat hij zelf "echt lachwekkende situaties" noemde, waarbij meerdere filmploegen tegelijk aan het draaien waren en constant elkaars shots ruïneerden. Het gevolg: eindeloos resetten en opnieuw opnemen tot de scène eindelijk storingsvrij vastgelegd was.
Wat Caine uiteindelijk aan de film overhield, was een ellendige tijd in het buitenland, de voortdurende stank van paardenmest en een film die flopte aan de kassa én door critici werd afgewezen. Zijn avontuur met 20th Century Fox was dus op zijn zachtst gezegd slecht begonnen.
Geen voorbereiding
Ongelooflijk genoeg werd het daarna nog erger. Caine voldeed aan zijn contractuele verplichting met de mysterieuze thriller The Magus van Guy Green, een film die hij later omschreef als "een die ik liever vergeet".
Hij verscheen op de set zonder voorbereiding en had totaal geen idee waar de film over ging. Dat was duidelijk te merken en het versterkte alleen maar zijn overtuiging dat hij een grote fout had gemaakt door in zee te gaan met het grote studio-imperium. Het hele proces was een aaneenschakeling van fouten, al had hij uiteindelijk geluk dat het niet de verwoestende impact had op zijn status in Hollywood die hij vreesde.
Kijken?
Wil je Caine zien in Play Dirty? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
Michael Caine behoorde zeker tot die groep, want hij kwam terecht in een reeks flopfilms waar hij geen invloed op had. Eén daarvan, die gemengde reacties kreeg en een commerciële flop was, had hij liever nooit gemaakt.
Late jaren zestig
De late jaren zestig vormden een merkwaardige periode in de carrière van deze iconische acteur. Caine had met succes de overstap gemaakt van de Britse filmwereld naar Hollywood, en zijn eerste Oscarnominatie voor Alfie had hem tot een ster gemaakt.
In diezelfde periode speelde hij in enkele van zijn beste films, zoals The Ipcress File en The Italian Job, maar helaas ook in een aantal dieptepuntjes. Tot zijn frustratie kon hij daar weinig aan doen.
Tweefilmscontract
Terugkijkend noemde Caine het tekenen van een tweefilmscontract bij 20th Century Fox "rampzalig", al kon hij destijds niet weten dat beide projecten hem zouden achterlaten met een gevoel van teleurstelling en twijfel over zijn toekomst.
De eerste van de twee films, Play Dirty, geregisseerd door André de Toth, bracht hem naar het snikhete Almería in Spanje. Daar bracht hij de hele draaidag door als een bezwete puinhoop die zelfs paardenmest moest opruimen om het schema te halen.
Aanvankelijk enthousiast
Caine was er zo klaar mee dat hij weigerde ooit nog terug te keren naar de regio en stelde voortaan als gouden regel dat filmlocaties een doorslaggevende rol zouden spelen in zijn keuze voor een rol.
Aanvankelijk was hij nochtans enthousiast over het project. "Op het eerste gezicht is het een goede actiefilm, gebaseerd op feiten, met een moraal en enige controverse", schreef hij in zijn memoires What's It All About. "Wat zou er dan in hemelsnaam mis kunnen gaan? Het korte antwoord: alles. Play Dirty is een schoolvoorbeeld van hoe je met een goed verhaal en de beste bedoelingen kunt beginnen, maar uiteindelijk langzaam afglijdt naar middelmatigheid."
Populaire Hollywoodlocatie
Almería was destijds een populaire Hollywoodlocatie en Caine's opnames vielen samen met andere filmcrews die dezelfde plekken gebruikten. Het leidde tot wat hij zelf "echt lachwekkende situaties" noemde, waarbij meerdere filmploegen tegelijk aan het draaien waren en constant elkaars shots ruïneerden. Het gevolg: eindeloos resetten en opnieuw opnemen tot de scène eindelijk storingsvrij vastgelegd was.
Wat Caine uiteindelijk aan de film overhield, was een ellendige tijd in het buitenland, de voortdurende stank van paardenmest en een film die flopte aan de kassa én door critici werd afgewezen. Zijn avontuur met 20th Century Fox was dus op zijn zachtst gezegd slecht begonnen.
Geen voorbereiding
Ongelooflijk genoeg werd het daarna nog erger. Caine voldeed aan zijn contractuele verplichting met de mysterieuze thriller The Magus van Guy Green, een film die hij later omschreef als "een die ik liever vergeet".
Hij verscheen op de set zonder voorbereiding en had totaal geen idee waar de film over ging. Dat was duidelijk te merken en het versterkte alleen maar zijn overtuiging dat hij een grote fout had gemaakt door in zee te gaan met het grote studio-imperium. Het hele proces was een aaneenschakeling van fouten, al had hij uiteindelijk geluk dat het niet de verwoestende impact had op zijn status in Hollywood die hij vreesde.
Kijken?
Wil je Caine zien in Play Dirty? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
