Sinds Final Destination: Bloodlines de eerste plaats bezet op de ranglijst van HBO Max, grijpen veel kijkers terug naar het originele eerste deel uit 2000. Dat is niet toevallig. De nieuwste film wakkert de nieuwsgierigheid aan, en daarom staat nu waarschijnlijk Final Destination (2000) op plek twee.
De film werd geregisseerd door James Wong, die eerder werkte aan The X-Files en met Final Destination zijn speelfilmdebuut maakte. Devon Sawa, Ali Larter en Kerr Smith spelen de belangrijkste rollen. Tony Todd werd een horroricoon door zijn rol als Candyman (1992). In Final Destination speelt hij de mysterieuze lijkschouwer William Bludworth, een personage dat in latere delen terugkeert en symbool staat voor het ongrijpbare karakter van de dood.
Ontvangst?
Bij de oorspronkelijke release kreeg Final Destination een bescheiden 49 procent aan goedkeurende reviews op Rotten Tomatoes. Toch wist de film critici te verrassen. Entertainment Weekly schreef: "Een horrorfilm zonder monster, zonder bloedlust en juist daarom zo angstaanjagend". The Guardian merkte op: "Het idee dat alles in je dagelijks leven je kan doden is beklemmender dan elk masker met een mes".
The Atlantic noemt het origineel "nog steeds iconisch in zijn eenvoud en onvervangbaar in zijn invloed". The Hollywood Reporter schrijft: "Kijkers vertellen vandaag de dag nog steeds over de openingsscène".
Kans
Final Destination was oorspronkelijk bedoeld als een op zichzelf staande film, maar werd het begin van een succesvolle franchise. Niet dankzij bloederige moordenaars, maar door het idee dat de dood zelf een ongrijpbare kracht is. Als je deze film nog niet hebt gezien, is dit het perfecte moment om hem te bekijken.
De film werd geregisseerd door James Wong, die eerder werkte aan The X-Files en met Final Destination zijn speelfilmdebuut maakte. Devon Sawa, Ali Larter en Kerr Smith spelen de belangrijkste rollen. Tony Todd werd een horroricoon door zijn rol als Candyman (1992). In Final Destination speelt hij de mysterieuze lijkschouwer William Bludworth, een personage dat in latere delen terugkeert en symbool staat voor het ongrijpbare karakter van de dood.
Ontvangst?
Bij de oorspronkelijke release kreeg Final Destination een bescheiden 49 procent aan goedkeurende reviews op Rotten Tomatoes. Toch wist de film critici te verrassen. Entertainment Weekly schreef: "Een horrorfilm zonder monster, zonder bloedlust en juist daarom zo angstaanjagend". The Guardian merkte op: "Het idee dat alles in je dagelijks leven je kan doden is beklemmender dan elk masker met een mes".
The Atlantic noemt het origineel "nog steeds iconisch in zijn eenvoud en onvervangbaar in zijn invloed". The Hollywood Reporter schrijft: "Kijkers vertellen vandaag de dag nog steeds over de openingsscène".
Kans
Final Destination was oorspronkelijk bedoeld als een op zichzelf staande film, maar werd het begin van een succesvolle franchise. Niet dankzij bloederige moordenaars, maar door het idee dat de dood zelf een ongrijpbare kracht is. Als je deze film nog niet hebt gezien, is dit het perfecte moment om hem te bekijken.
