Voor een acteur die er blijkbaar zijn missie van heeft gemaakt om elk type personage te spelen in zowat elke denkbare film, heeft Nicolas Cage verrassend weinig in horrorfilms geacteerd. Longlegs is de eerste die te binnen schiet, en het is waarschijnlijk de enige echte pure horrorfilm in zijn carrière.
Natuurlijk heeft Cage in talloze films gespeeld die elementen uit het genre bevatten, zoals Willy's Wonderland en Arcadian, maar zijn allesverterende vertolking van de gelijknamige seriemoordenaar is een nachtmerrie van begin tot eind.
Engste scène
Dat betekent niet dat hij geen kenner van het genre is: Cage is al zijn hele leven een ijverige cinefiel. Hij heeft genoeg gezien om te weten wanneer iets echt eng is, maar volgens de excentrieke Oscarwinnaar is er maar één scène die de titel van angstaanjagendste ooit verdient.
Toen hij die vraag kreeg van NME, had Cage maar één antwoord: "Er zijn er veel, maar ik denk dat The Exorcist het naar een heel ander niveau tilde", mijmerde hij. "Ik denk dat de laatste exorcismescène in die film de engste uit de filmgeschiedenis is."
Cultureel fenomeen
Hoewel het niet verrassend zou zijn geweest als Cage voor een obscure titel had gekozen waar bijna niemand ooit van had gehoord, besloot hij te gaan voor een klassieker. The Exorcist was in 1973 veel meer dan zomaar een film: het werd een cultureel fenomeen en was de eerste horrorfilm die een nominatie voor Beste Film bij de Oscars in de wacht sleepte.
The Exorcist werd geregisseerd door William Friedkin naar een scenario van William Peter Blatty, gebaseerd op diens roman uit 1971. De film heeft Ellen Burstyn, Max von Sydow, Jason Miller en Linda Blair in de hoofdrollen en volgt de demonische bezetenheid van een jong meisje en de poging om haar te redden via een exorcisme door twee katholieke priesters.
Vervloekt
Blatty, die ook als producent optrad, en Friedkin, zijn keuze als regisseur, hadden moeite met de casting. Hun beslissing om de relatief onbekende Burstyn, Blair en Miller te kiezen in plaats van grote sterren, stuitte op tegenstand bij de leiding van Warner Bros.
Ook de opnames verliepen problematisch. Veel cast- en crewleden raakten gewond, sommigen overleden en vreemde ongelukken vertraagden het filmen. De productie duurde tweemaal zo lang als gepland en kostte bijna drie keer zoveel als het oorspronkelijke budget; de vele tegenslagen leidden tot het geloof dat de film vervloekt was.
Trauma
Is de laatste exorcismescène de engste ooit? Zoals altijd bij het genre is dat een kwestie van smaak en persoonlijke voorkeur. De gemiddelde bioscoopbezoeker in de jaren zeventig zou het volmondig hebben beaamd, want genoeg mensen vielen flauw, moesten overgeven of renden gillend de zaal uit, wat Friedkins baanbrekende huiverklassieker meteen een plek in de griezelcanon opleverde.
Veel moderne kijkers zullen The Exorcist bekijken en zich afvragen waar de heisa om draait, in een tijdperk van CGI-bloedbaden en liters nep-gore. Maar destijds had niemand ooit zoiets gezien. De jonge Cage was pas negen jaar oud toen de film uitkwam; misschien wordt deze keuze dus gevoed door een hardnekkig trauma uit zijn kindertijd.
Kijken?
Wil je The Exorcist zien? Je kunt de film terugvinden op Pathé Thuis en Prime Video.
Natuurlijk heeft Cage in talloze films gespeeld die elementen uit het genre bevatten, zoals Willy's Wonderland en Arcadian, maar zijn allesverterende vertolking van de gelijknamige seriemoordenaar is een nachtmerrie van begin tot eind.
Engste scène
Dat betekent niet dat hij geen kenner van het genre is: Cage is al zijn hele leven een ijverige cinefiel. Hij heeft genoeg gezien om te weten wanneer iets echt eng is, maar volgens de excentrieke Oscarwinnaar is er maar één scène die de titel van angstaanjagendste ooit verdient.
Toen hij die vraag kreeg van NME, had Cage maar één antwoord: "Er zijn er veel, maar ik denk dat The Exorcist het naar een heel ander niveau tilde", mijmerde hij. "Ik denk dat de laatste exorcismescène in die film de engste uit de filmgeschiedenis is."
Cultureel fenomeen
Hoewel het niet verrassend zou zijn geweest als Cage voor een obscure titel had gekozen waar bijna niemand ooit van had gehoord, besloot hij te gaan voor een klassieker. The Exorcist was in 1973 veel meer dan zomaar een film: het werd een cultureel fenomeen en was de eerste horrorfilm die een nominatie voor Beste Film bij de Oscars in de wacht sleepte.
The Exorcist werd geregisseerd door William Friedkin naar een scenario van William Peter Blatty, gebaseerd op diens roman uit 1971. De film heeft Ellen Burstyn, Max von Sydow, Jason Miller en Linda Blair in de hoofdrollen en volgt de demonische bezetenheid van een jong meisje en de poging om haar te redden via een exorcisme door twee katholieke priesters.
Vervloekt
Blatty, die ook als producent optrad, en Friedkin, zijn keuze als regisseur, hadden moeite met de casting. Hun beslissing om de relatief onbekende Burstyn, Blair en Miller te kiezen in plaats van grote sterren, stuitte op tegenstand bij de leiding van Warner Bros.
Ook de opnames verliepen problematisch. Veel cast- en crewleden raakten gewond, sommigen overleden en vreemde ongelukken vertraagden het filmen. De productie duurde tweemaal zo lang als gepland en kostte bijna drie keer zoveel als het oorspronkelijke budget; de vele tegenslagen leidden tot het geloof dat de film vervloekt was.
Trauma
Is de laatste exorcismescène de engste ooit? Zoals altijd bij het genre is dat een kwestie van smaak en persoonlijke voorkeur. De gemiddelde bioscoopbezoeker in de jaren zeventig zou het volmondig hebben beaamd, want genoeg mensen vielen flauw, moesten overgeven of renden gillend de zaal uit, wat Friedkins baanbrekende huiverklassieker meteen een plek in de griezelcanon opleverde.
Veel moderne kijkers zullen The Exorcist bekijken en zich afvragen waar de heisa om draait, in een tijdperk van CGI-bloedbaden en liters nep-gore. Maar destijds had niemand ooit zoiets gezien. De jonge Cage was pas negen jaar oud toen de film uitkwam; misschien wordt deze keuze dus gevoed door een hardnekkig trauma uit zijn kindertijd.
Kijken?
Wil je The Exorcist zien? Je kunt de film terugvinden op Pathé Thuis en Prime Video.
