Glen Powell is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een van de grootste filmsterren. Na kleine rollen in films en series zoals Spy Kids 3-D: Game Over (2003) en Fast Food Nation (2006), werd hij breed bekend door zijn rol in de actiefilm Top Gun: Maverick (2022) en de romantische komedie Anyone but You (2023). Hij werd ook genomineerd voor een Golden Globe voor zijn rol in de donkere komedie Hit Man (2023).
Powell is een fan van de oude tijden en noemt acteurs als Paul Newman en Robert Redford als enkele van zijn idolen, vooral vanwege hun baanbrekende en hartverwarmende buddy-western Butch Cassidy and the Sundance Kid. Maar als het om klassiekers gaat, steekt één legendarische film er bovenuit. Het is een film waar hij naar kan blijven kijken.
Favoriete films
In een interview met The Academy werd Powell gevraagd zijn vijf favoriete films aller tijden te noemen. Naast Jurassic Park, Casablanca, Indiana Jones and the Last Crusade en de eerder genoemde film van George Roy Hill, richtte hij zijn lof ook op een geliefde musicalfilm:
"Singin' in the Rain is voor mij bijna een perfecte film", zei hij. "Het vangt een fascinerende periode in de filmgeschiedenis, en ik ben geobsedeerd door Hollywood. Ik hou van Hollywood. Die overgang van stomme films naar geluidsfilms is zo'n interessant tijdperk waarin mensen beweren dat iets ten einde loopt - dat films sterven - en ik denk de hele tijd aan Singin' in the Rain, omdat er altijd gediscussieerd wordt over de dood van films."
Grootste musicalfilm
Singin' in the Rain, die uitkwam in 1952, werd geregisseerd en gechoreografeerd door Gene Kelly en Stanley Donen, met Kelly, Donald O'Connor en Debbie Reynolds in de hoofdrollen, en Jean Hagen, Millard Mitchell, Rita Moreno en Cyd Charisse in bijrollen.
De film biedt een luchtige weergave van Hollywood eind jaren 1920, waarin de drie hoofdrolspelers performers vertolken die te maken krijgen met de overgang van stomme films naar geluidsfilms, de zogenaamde talkies. Bij de eerste release was de film slechts een bescheiden succes. Tegenwoordig wordt het echter vaak genoemd als de grootste musicalfilm en een van de beste films ooit gemaakt.
Iconische film
Powell gebruikte het interview om de voortdurende discussies over streamingplatforms versus bioscoopbezoeken te benoemen, en films in het algemeen, met de opmerking: "Wij houden van geweldige verhalen, en de manier waarop mensen verhalen consumeren zal veranderen, maar ik geloof echt in het medium film... Die film vertegenwoordigt gewoon het plezier van cinema, en als ik hem opnieuw kijk, verveel ik me nooit. Geen enkel beeld in de hele film. Het is de beste."
Er valt eigenlijk weinig meer over deze iconische film te zeggen. Hij verschijnt regelmatig in lijsten van de beste films ooit en is een favoriet van iedereen, van Greta Gerwig tot Martin Scorsese, die het beschreef als "een wonder".
Beste voorbeeld
Hollywood is veel te gefixeerd op het maken van films over zichzelf, maar Singin' in the Rain is misschien wel het beste voorbeeld van het genre. Het vangt een cruciale, fascinerende periode in de filmgeschiedenis, toen gesynchroniseerd geluid standaard werd in bewegende beelden.
Zoals Powell zegt: voor iedereen die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de westerse film biedt het een bijna ooggetuigeverslag van deze periode, maar dan op een luchtige manier. Het is misschien niet baanbrekend of origineel, maar Powells liefde voor Singin' in the Rain bewijst simpelweg dat hij een leerling van het vak is met oog voor de klassieke referentiepunten.
Kijken?
Wil je Singin' in the Rain zien? Je kunt de film vinden op Pathé Thuis.
Powell is een fan van de oude tijden en noemt acteurs als Paul Newman en Robert Redford als enkele van zijn idolen, vooral vanwege hun baanbrekende en hartverwarmende buddy-western Butch Cassidy and the Sundance Kid. Maar als het om klassiekers gaat, steekt één legendarische film er bovenuit. Het is een film waar hij naar kan blijven kijken.
Favoriete films
In een interview met The Academy werd Powell gevraagd zijn vijf favoriete films aller tijden te noemen. Naast Jurassic Park, Casablanca, Indiana Jones and the Last Crusade en de eerder genoemde film van George Roy Hill, richtte hij zijn lof ook op een geliefde musicalfilm:
"Singin' in the Rain is voor mij bijna een perfecte film", zei hij. "Het vangt een fascinerende periode in de filmgeschiedenis, en ik ben geobsedeerd door Hollywood. Ik hou van Hollywood. Die overgang van stomme films naar geluidsfilms is zo'n interessant tijdperk waarin mensen beweren dat iets ten einde loopt - dat films sterven - en ik denk de hele tijd aan Singin' in the Rain, omdat er altijd gediscussieerd wordt over de dood van films."
Grootste musicalfilm
Singin' in the Rain, die uitkwam in 1952, werd geregisseerd en gechoreografeerd door Gene Kelly en Stanley Donen, met Kelly, Donald O'Connor en Debbie Reynolds in de hoofdrollen, en Jean Hagen, Millard Mitchell, Rita Moreno en Cyd Charisse in bijrollen.
De film biedt een luchtige weergave van Hollywood eind jaren 1920, waarin de drie hoofdrolspelers performers vertolken die te maken krijgen met de overgang van stomme films naar geluidsfilms, de zogenaamde talkies. Bij de eerste release was de film slechts een bescheiden succes. Tegenwoordig wordt het echter vaak genoemd als de grootste musicalfilm en een van de beste films ooit gemaakt.
Iconische film
Powell gebruikte het interview om de voortdurende discussies over streamingplatforms versus bioscoopbezoeken te benoemen, en films in het algemeen, met de opmerking: "Wij houden van geweldige verhalen, en de manier waarop mensen verhalen consumeren zal veranderen, maar ik geloof echt in het medium film... Die film vertegenwoordigt gewoon het plezier van cinema, en als ik hem opnieuw kijk, verveel ik me nooit. Geen enkel beeld in de hele film. Het is de beste."
Er valt eigenlijk weinig meer over deze iconische film te zeggen. Hij verschijnt regelmatig in lijsten van de beste films ooit en is een favoriet van iedereen, van Greta Gerwig tot Martin Scorsese, die het beschreef als "een wonder".
Beste voorbeeld
Hollywood is veel te gefixeerd op het maken van films over zichzelf, maar Singin' in the Rain is misschien wel het beste voorbeeld van het genre. Het vangt een cruciale, fascinerende periode in de filmgeschiedenis, toen gesynchroniseerd geluid standaard werd in bewegende beelden.
Zoals Powell zegt: voor iedereen die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de westerse film biedt het een bijna ooggetuigeverslag van deze periode, maar dan op een luchtige manier. Het is misschien niet baanbrekend of origineel, maar Powells liefde voor Singin' in the Rain bewijst simpelweg dat hij een leerling van het vak is met oog voor de klassieke referentiepunten.
Kijken?
Wil je Singin' in the Rain zien? Je kunt de film vinden op Pathé Thuis.
