Na hits als Crazy Heart en Hostiles keert Scott Cooper terug met een intieme biopic. De film draait om een sleutelmoment in het leven van Bruce Springsteen, met Jeremy Allen White in de hoofdrol. De titel van de film is Deliver Me From Nowhere, en de ontvangst belooft veel goeds.
De film vertelt het verhaal van de totstandkoming van Springsteens album Nebraska, waarbij de nadruk ligt op zijn innerlijke worstelingen als artiest. De Tomatometer-score staat momenteel op 100% op Rotten Tomatoes, op basis van de eerste negen recensies.
Soulvol en ingetogen
Robert Daniels van RogerEbert.com noemt het een "zielvolle en meditatieve karakterstudie van een depressieve kunstenaar die zich volledig blootgeeft". Volgens Daniels weet Cooper de psychologische diepgang van Springsteens creatieve proces overtuigend te verbeelden.
David Ehrlich van IndieWire schrijft dat Jeremy Allen White niet veel op Springsteen lijkt, "maar zijn spel is zo natuurlijk en oprecht dat je tegen het einde van de film bijna vergeet dat hij iemand anders speelt".
De juiste toon
Peter Debruge van Variety stelt dat het lef vraagt om een icoon te spelen, maar dat White "moeiteloos in de versleten spijkerbroek en mouwloze T-shirts stapt die kenmerkend waren voor Springsteen". De nadruk ligt op de balans tussen het grote podium en introspectie.
Steve Pond van TheWrap schrijft dat Cooper bewust afstand neemt van de klassieke rockbiopic. "De film zoekt naar kleine momenten in plaats van grote gebaren en vertrouwt erop dat die net zo krachtig spreken als het album Nebraska zelf".
Breekbare menselijkheid
David Rooney van The Hollywood Reporter prijst de keuze om Springsteen niet neer te zetten als een rockgod, maar als een kwetsbaar mens. Volgens hem geeft dat Deliver Me From Nowhere een "plechtige integriteit". De recensent benadrukt het belang van deze menselijke benadering.
Vanaf 22 oktober zie je Deliver Me From Nowhere in de Nederlandse bioscopen.
De film vertelt het verhaal van de totstandkoming van Springsteens album Nebraska, waarbij de nadruk ligt op zijn innerlijke worstelingen als artiest. De Tomatometer-score staat momenteel op 100% op Rotten Tomatoes, op basis van de eerste negen recensies.
Soulvol en ingetogen
Robert Daniels van RogerEbert.com noemt het een "zielvolle en meditatieve karakterstudie van een depressieve kunstenaar die zich volledig blootgeeft". Volgens Daniels weet Cooper de psychologische diepgang van Springsteens creatieve proces overtuigend te verbeelden.
David Ehrlich van IndieWire schrijft dat Jeremy Allen White niet veel op Springsteen lijkt, "maar zijn spel is zo natuurlijk en oprecht dat je tegen het einde van de film bijna vergeet dat hij iemand anders speelt".
De juiste toon
Peter Debruge van Variety stelt dat het lef vraagt om een icoon te spelen, maar dat White "moeiteloos in de versleten spijkerbroek en mouwloze T-shirts stapt die kenmerkend waren voor Springsteen". De nadruk ligt op de balans tussen het grote podium en introspectie.
Steve Pond van TheWrap schrijft dat Cooper bewust afstand neemt van de klassieke rockbiopic. "De film zoekt naar kleine momenten in plaats van grote gebaren en vertrouwt erop dat die net zo krachtig spreken als het album Nebraska zelf".
Breekbare menselijkheid
David Rooney van The Hollywood Reporter prijst de keuze om Springsteen niet neer te zetten als een rockgod, maar als een kwetsbaar mens. Volgens hem geeft dat Deliver Me From Nowhere een "plechtige integriteit". De recensent benadrukt het belang van deze menselijke benadering.
Vanaf 22 oktober zie je Deliver Me From Nowhere in de Nederlandse bioscopen.
