Anthony Hopkins staat bekend als een rustige, vriendelijke en professionele acteur, maar dat is niet altijd zo geweest. Tot 1975 dronk hij regelmatig te veel alcohol en verloor hij soms de controle over zijn gedrag. Sinds hij volledig stopte, veranderde zijn carrière én zijn persoonlijkheid drastisch.
Hij won later twee Oscars voor 'Best Actor', onder andere voor zijn legendarische rol als Hannibal Lecter in The Silence of the Lambs. Hopkins zegt sindsdien geen geduld meer te hebben voor collega's die zich agressief of onvoorspelbaar gedragen op de set.
Spanningen
Tijdens de opnames van de misdaadthriller Desperate Hours uit 1990 kreeg hij precies daarmee te maken. Zijn tegenspeler Mickey Rourke nam zijn rol als gewelddadige crimineel zó serieus dat hij ook tussen de scènes door intimiderend bleef. Hopkins gaf toe dat hij bang werd van die constante spanning.
Hopkins verklaarde dat vooral "moodiness" hem angst aanjaagt. Onredelijke woede, schreeuwen en agressie op de werkvloer hoort volgens hem niet bij professioneel acteren. Hij herinnert zich dat hij elke dag met een knoop in zijn maag naar de set ging, hopend dat Rourke kalm zou blijven.
Teleurstelling
Het pijnlijke was dat de film uiteindelijk totaal flopte. Desperate Hours, geregisseerd door Michael Cimino, kostte miljoenen maar bracht bijna niets op aan de box-office. Critici waren vernietigend, en Hopkins kreeg er dus geen enkel voordeel uit om zich door die werkomstandigheden heen te bijten.
Rourke stond al langer bekend als lastig op de werkvloer, maar Hopkins wilde vooral zelf nooit meer in zo'n situatie belanden. Hij benadrukt dat acteren intens mag zijn, maar dat respect altijd op de eerste plaats moet komen. Inmiddels kiest hij bewust voor producties met een fijne en veilige sfeer.
Successen
Ondanks die slechte ervaring groeide Hopkins uit tot een van de meest geliefde acteurs ter wereld. Met recente successen zoals The Father, waarmee hij als oudste ooit een Oscar won, blijft hij bewijzen dat professionaliteit loont. Maar één ding is duidelijk: met Mickey Rourke samenwerken hoeft hij nóóit meer.
Hij won later twee Oscars voor 'Best Actor', onder andere voor zijn legendarische rol als Hannibal Lecter in The Silence of the Lambs. Hopkins zegt sindsdien geen geduld meer te hebben voor collega's die zich agressief of onvoorspelbaar gedragen op de set.
Spanningen
Tijdens de opnames van de misdaadthriller Desperate Hours uit 1990 kreeg hij precies daarmee te maken. Zijn tegenspeler Mickey Rourke nam zijn rol als gewelddadige crimineel zó serieus dat hij ook tussen de scènes door intimiderend bleef. Hopkins gaf toe dat hij bang werd van die constante spanning.
Hopkins verklaarde dat vooral "moodiness" hem angst aanjaagt. Onredelijke woede, schreeuwen en agressie op de werkvloer hoort volgens hem niet bij professioneel acteren. Hij herinnert zich dat hij elke dag met een knoop in zijn maag naar de set ging, hopend dat Rourke kalm zou blijven.
Teleurstelling
Het pijnlijke was dat de film uiteindelijk totaal flopte. Desperate Hours, geregisseerd door Michael Cimino, kostte miljoenen maar bracht bijna niets op aan de box-office. Critici waren vernietigend, en Hopkins kreeg er dus geen enkel voordeel uit om zich door die werkomstandigheden heen te bijten.
Rourke stond al langer bekend als lastig op de werkvloer, maar Hopkins wilde vooral zelf nooit meer in zo'n situatie belanden. Hij benadrukt dat acteren intens mag zijn, maar dat respect altijd op de eerste plaats moet komen. Inmiddels kiest hij bewust voor producties met een fijne en veilige sfeer.
Successen
Ondanks die slechte ervaring groeide Hopkins uit tot een van de meest geliefde acteurs ter wereld. Met recente successen zoals The Father, waarmee hij als oudste ooit een Oscar won, blijft hij bewijzen dat professionaliteit loont. Maar één ding is duidelijk: met Mickey Rourke samenwerken hoeft hij nóóit meer.
