Filmtotaal Recensie
Regie: Florian Zeller | Scenario: Florian Zeller en Christopher Hampton | Cast: Olivia Colman (Anne), Anthony Hopkins (Anthony), Mark Gatiss (de Man), Olivia Williams (de Vrouw), Imogen Poots (Laura), Rufus Sewell (Paul), Ayesha Dharker (Dr Sarai), Roman Zeller (de jongen) e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2020
Het zou je talent maar zijn: monsterlijke mensen neerzetten. Maar sir Anthony Hopkins heeft er toch maar een tweetal acteer-Oscars mee binnen gevist. Eerst als de ijskoude seriemoordenaar Hannibal Lecter in Silence of the Lambs. En nu de vader Anthony uit de titel van The Father, waarbij het venijn er juist in zit dat hij je hart wint met zijn charme en zijn warmte, om abrupt bruut tekeer te gaan tegen de mensen in zijn leven die het niet verdienen. Maar hij kan er niks aan doen, want zijn eigen brein is zich langzaam tegen hem aan het keren. Paps heeft Alzheimer, en het eindstation is in zicht.
The Father geeft ons een onmogelijke ervaring mee. Hoe is het om deze hersenziekte te ervaren, zonder er daadwerkelijk aan te lijden? De film verwart en desoriënteert, en haalt onze belevingswereld door de mangel. Kamers veranderen vrij subtiel van scène naar scène. Eerst zie je een bepaalde keuken, later oogt-ie ineens heel anders. Zo weet je nooit zeker waar je bent. En wanneer Anthony zijn eigen dochter Anne niet herkent, zit er plotseling een scène lang een andere actrice. De ene Olivia vervangen voor een andere, Colman voor Williams. En ook haar echtgenoot Paul doet aan zulke gedaantewisselingen.
