Al zo lang als de cinema bestaat, blazen mensen al van alles op en leggen ze dat vast op camera. Er zijn zelfs regisseurs die daar het meest bekend voor zijn geworden en er hun specialiteit van maakten, zoals Michael Bay. Maar wat was eigenlijk de eerste filmscène met een explosie?
Hiervoor moeten we meer dan 100 jaar terug in de tijd. In 1900 verscheen de korte film Explosion of a Motor Car van Cecil Hepworth, een Britse filmregisseur, producent en scenarioschrijver. De film duurt nog geen twee minuten, maar doet zijn titel meer dan eer aan.
Auto die ontploft
Zoals de naam al doet vermoeden, draait Explosion of a Motor Car volledig om een auto die ontploft, waarbij de aan flarden gerukte lichamen van een nietsvermoedend stel worden gebruikt om het publiek overal ter wereld aan het lachen te maken.
Een auto rijdt langzaam over een stoffige weg richting de camera, om vervolgens plotseling op te gaan in een wolk van rook en brokstukken. De montagetechnieken zijn vanuit het moderne perspectief van de 21e eeuw allesbehalve subtiel, maar destijds moet het ongetwijfeld voor bulderend gelach in de zaal hebben gezorgd.
Politieagent
Een ongelukkige politieagent verschijnt ten tonele om de gruwelijke ontdekking te onderzoeken, maar wordt vervolgens bedolven onder een regen van lichaamsdelen. Het klinkt als het begin van een misselijkmakende horrorfilm, maar de uitvoering is juist opvallend lichtvoetig, ondanks het feit dat de afgehakte hoofden van de slachtoffers nooit meer op aarde terugkeren.
De agent, duidelijk uit het hardste hout gesneden, raapt de verspreide resten van de tragische slachtoffers keurig bij elkaar en legt ze in nette hoopjes, nog voordat ze überhaupt klaar zijn met hun val terug naar de harde, meedogenloze grond, want niets schreeuwt zo hard "luchtige komedie" als het reconstrueren van een plaats delict na een autobom.
Trucfotografie
Zoals gezegd maakte Explosion of a Motor Car vanaf de titel al duidelijk wat het publiek kon verwachten en op dat vlak stelt de film niet teleur. De trucfotografie is rechtstreeks ontleend aan de school van technologische pionier Georges Méliès.
Hoe onbeholpen de jump cut er vandaag de dag ook uitziet, het tarten van de wetten van natuur en fysica om het publiek te vermaken was destijds bepaald geen alledaagse praktijk. Regisseurs als Bay, die hun carrière hebben opgebouwd door de vele explosies in hun films, zouden niet zijn waar ze nu zijn zonder Hepworth.
Hiervoor moeten we meer dan 100 jaar terug in de tijd. In 1900 verscheen de korte film Explosion of a Motor Car van Cecil Hepworth, een Britse filmregisseur, producent en scenarioschrijver. De film duurt nog geen twee minuten, maar doet zijn titel meer dan eer aan.
Auto die ontploft
Zoals de naam al doet vermoeden, draait Explosion of a Motor Car volledig om een auto die ontploft, waarbij de aan flarden gerukte lichamen van een nietsvermoedend stel worden gebruikt om het publiek overal ter wereld aan het lachen te maken.
Een auto rijdt langzaam over een stoffige weg richting de camera, om vervolgens plotseling op te gaan in een wolk van rook en brokstukken. De montagetechnieken zijn vanuit het moderne perspectief van de 21e eeuw allesbehalve subtiel, maar destijds moet het ongetwijfeld voor bulderend gelach in de zaal hebben gezorgd.
Politieagent
Een ongelukkige politieagent verschijnt ten tonele om de gruwelijke ontdekking te onderzoeken, maar wordt vervolgens bedolven onder een regen van lichaamsdelen. Het klinkt als het begin van een misselijkmakende horrorfilm, maar de uitvoering is juist opvallend lichtvoetig, ondanks het feit dat de afgehakte hoofden van de slachtoffers nooit meer op aarde terugkeren.
De agent, duidelijk uit het hardste hout gesneden, raapt de verspreide resten van de tragische slachtoffers keurig bij elkaar en legt ze in nette hoopjes, nog voordat ze überhaupt klaar zijn met hun val terug naar de harde, meedogenloze grond, want niets schreeuwt zo hard "luchtige komedie" als het reconstrueren van een plaats delict na een autobom.
Trucfotografie
Zoals gezegd maakte Explosion of a Motor Car vanaf de titel al duidelijk wat het publiek kon verwachten en op dat vlak stelt de film niet teleur. De trucfotografie is rechtstreeks ontleend aan de school van technologische pionier Georges Méliès.
Hoe onbeholpen de jump cut er vandaag de dag ook uitziet, het tarten van de wetten van natuur en fysica om het publiek te vermaken was destijds bepaald geen alledaagse praktijk. Regisseurs als Bay, die hun carrière hebben opgebouwd door de vele explosies in hun films, zouden niet zijn waar ze nu zijn zonder Hepworth.
