Regie: Pim Zwier | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2014
Het leven van Sam Waagenaar kende geen saaie momenten, daar zorgde hij zelf wel voor. Niet voor niets noemde de Joodse Amsterdammer, die in 1997 overleed, zijn eigen nooit gepubliceerde autobiografie Never a Dull Moment. Wie al eens van Waagenaar gehoord heeft, kent zijn naam ongetwijfeld van zijn fotoboeken en de biografie die hij schreef over Mata Hari. Het boek geldt als het standaardwerk over het intrigerende leven van de Friese spionne. Waagenaar deinst er niet voor terug om er zelf ook als zodanig naar te refereren in zijn memoires. Bescheiden mag de man niet genoemd worden, maar een enorm ego leek hij ook niet te hebben. Het was een innemende, nieuwsgierige man met een ongekend charisma die graag met zijn neus vooraan stond. Reislustig en een levensgenieter. Dat is althans het beeld dat de documentaire van Pim Zwier oproept.
Maar wie was Samuel Waagenaar nu echt? Over zijn privéleven en zijn liefdesleven krijgen we weinig te horen. Alles wat Waagenaar vastlegde, lijkt professioneel van aard te zijn, maar het schept eveneens een beeld van zijn karakter. De man had een interessante sociale kring die hem aan diverse baantjes overal ter wereld hielp. Eén van zijn eerste professionele wapenfeiten was die van hoofd publiciteit van Europa voor filmstudio Metro Goldwyn Mayer. Het was een baan die Waagenaar uiteindelijk binnenharkte omdat hij via een vriend meehielp om een immens succesvolle publiciteitscampagne voor Ben Hur op te zetten. Om de fijne kneepjes van het vak te leren reisde Waagenaar af naar New York en Los Angeles.
Zwier kiest voor een aansprekende documentairetechniek. Acteur Hans Dagelet leest door middel van een voice-over voor uit de herinneringen van Waagenaar. Dit wordt begeleid met fascinerende beelden uit vervlogen tijden. Dagelets prettige stemgeluid leidt ons door het bevlogen leven van Wagenaar en de vele baantjes waar hij inrolt. Na zijn werk als publiciteitsmedewerker voor MGM schopt de Amsterdammer het tot operettezanger, acteur, militair journalist en fotograaf. De energie spat er vanaf en Wagenaar was niet bang om zonder enig plan zichzelf in een nieuw avontuur te storten. De oorlog laat diepe wonden in zijn persoonlijkheid achter. Terwijl hij in de Verenigde Staten zit worden zijn ouders afgevoerd naar Auschwitz. Dit sterkt hem in het gevoel dat hij iets moet doen om de oorlog te verkorten. Hij besluit dan zich aan te sluiten bij het Amerikaanse leger, nadat hij eerst enige afwijzingen te verwerken moet krijgen.
De Tweede Wereldoorlog maakt Waagenaars optimisme alleen nog maar benijdenswaardiger. Zwier stuitte in het Fotomuseum op het werk en de autobiografie van Waagenaar. Hij wisselt het goed gedocumenteerde fotoarchief van Waagenaar af met bewegende archiefbeelden. Dat hij hierbij af en toe met geluid en de chronologie sjoemelt kan de documentairemaker makkelijk vergeven worden. Niet alle episodes uit het bewogen leven van Sam Waagenaar zijn even relevant. Zo mist een fotoreportage door het Midden-Oosten urgentie, vooral als er de bevrijding van Parijs aan vooraf is gegaan. Wel vangen de vele hoofdstukken uit het leven van een gretige alleskunner de essentie van zijn ziel. Sam Waagenaar zal niet snel vergeten worden. Dit portret van Zwier helpt hierbij flink, maar het is toch vooral de geportretteerde zelf die hiervoor heeft gezorgd.
[rating 3.5]
Het leven van Sam Waagenaar kende geen saaie momenten, daar zorgde hij zelf wel voor. Niet voor niets noemde de Joodse Amsterdammer, die in 1997 overleed, zijn eigen nooit gepubliceerde autobiografie Never a Dull Moment. Wie al eens van Waagenaar gehoord heeft, kent zijn naam ongetwijfeld van zijn fotoboeken en de biografie die hij schreef over Mata Hari. Het boek geldt als het standaardwerk over het intrigerende leven van de Friese spionne. Waagenaar deinst er niet voor terug om er zelf ook als zodanig naar te refereren in zijn memoires. Bescheiden mag de man niet genoemd worden, maar een enorm ego leek hij ook niet te hebben. Het was een innemende, nieuwsgierige man met een ongekend charisma die graag met zijn neus vooraan stond. Reislustig en een levensgenieter. Dat is althans het beeld dat de documentaire van Pim Zwier oproept.
Maar wie was Samuel Waagenaar nu echt? Over zijn privéleven en zijn liefdesleven krijgen we weinig te horen. Alles wat Waagenaar vastlegde, lijkt professioneel van aard te zijn, maar het schept eveneens een beeld van zijn karakter. De man had een interessante sociale kring die hem aan diverse baantjes overal ter wereld hielp. Eén van zijn eerste professionele wapenfeiten was die van hoofd publiciteit van Europa voor filmstudio Metro Goldwyn Mayer. Het was een baan die Waagenaar uiteindelijk binnenharkte omdat hij via een vriend meehielp om een immens succesvolle publiciteitscampagne voor Ben Hur op te zetten. Om de fijne kneepjes van het vak te leren reisde Waagenaar af naar New York en Los Angeles.
Zwier kiest voor een aansprekende documentairetechniek. Acteur Hans Dagelet leest door middel van een voice-over voor uit de herinneringen van Waagenaar. Dit wordt begeleid met fascinerende beelden uit vervlogen tijden. Dagelets prettige stemgeluid leidt ons door het bevlogen leven van Wagenaar en de vele baantjes waar hij inrolt. Na zijn werk als publiciteitsmedewerker voor MGM schopt de Amsterdammer het tot operettezanger, acteur, militair journalist en fotograaf. De energie spat er vanaf en Wagenaar was niet bang om zonder enig plan zichzelf in een nieuw avontuur te storten. De oorlog laat diepe wonden in zijn persoonlijkheid achter. Terwijl hij in de Verenigde Staten zit worden zijn ouders afgevoerd naar Auschwitz. Dit sterkt hem in het gevoel dat hij iets moet doen om de oorlog te verkorten. Hij besluit dan zich aan te sluiten bij het Amerikaanse leger, nadat hij eerst enige afwijzingen te verwerken moet krijgen.
De Tweede Wereldoorlog maakt Waagenaars optimisme alleen nog maar benijdenswaardiger. Zwier stuitte in het Fotomuseum op het werk en de autobiografie van Waagenaar. Hij wisselt het goed gedocumenteerde fotoarchief van Waagenaar af met bewegende archiefbeelden. Dat hij hierbij af en toe met geluid en de chronologie sjoemelt kan de documentairemaker makkelijk vergeven worden. Niet alle episodes uit het bewogen leven van Sam Waagenaar zijn even relevant. Zo mist een fotoreportage door het Midden-Oosten urgentie, vooral als er de bevrijding van Parijs aan vooraf is gegaan. Wel vangen de vele hoofdstukken uit het leven van een gretige alleskunner de essentie van zijn ziel. Sam Waagenaar zal niet snel vergeten worden. Dit portret van Zwier helpt hierbij flink, maar het is toch vooral de geportretteerde zelf die hiervoor heeft gezorgd.
[rating 3.5]
