Regie: Hans Fels | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2015
Elk voordeel heeft zijn nadeel. Nee, het is geen poging om s lands grootste voetballer te quoten, maar het is eigenlijk de enige kwalificatie die je als filmjournalist op het zien van de Nederlandse documentaire Perfect Horse kunt plakken. Het is een voorrecht om mooie of unieke films te zien, maar soms is gezien het vroege tijdstip een beetje te gortig. Onderwerp van deze documentaire van Hans Fels is de geschiedenis en het fokprogramma van wat door moet gaan als het beste en mooiste paard dat de wereld rond galoppeert. Fels schuwt de extreme beelden niet. Zo krijgen we uitgebreid paardenseks in beeld te zien, maar ook een ongemakkelijke bevalling en een schot in het voorhoofd als het edele dier rijp is voor de slacht. En dat op de vroege ochtend met het ontbijt net achter de kiezen. Fels zucht naar volledigheid is niet voor de zwakke maag.
Het is de documentairemaker te prijzen dat hij de hele praktijk rondom het fokken van het van oorsprong Oostenrijkse Lipizzaner-ras in beeld wil brengen. Daar horen nu eenmaal ook de wat minder leuke en vooral de wat minder smakelijke zaken bij. Daarmee weet Fels echter niet te voorkomen dat de ruwe werkelijkheid en de lelijkheid ervan als een klap in je gezicht voelt. Het gevaar is bovendien dat het de schoonheid van het prachtige, enigszins gedrongen paardenras met markante kop - sorry hoofd - verdringt. Het feit dat de inleiding van deze recensie al gewag maakt van de korte, maar heftige beelden, geeft al aan dat in ieder geval bij ondergetekende de nadelen zwaarder wegen dan de voordelen. De regisseur baseerde dit paardenportret op het boek Dier, Bovendier van Frank Westerman.
Dit laat niet onverlet dat Fels ons meeneemt naar een fascinerende wereld, waarin esthetiek en moraal elkaar voortdurend bijten. Een wereld waarin de liefde voor het adellijke dier hand in hand gaat met de commercie. Vanuit de hele aardkloot is er belangstelling voor de Lipizzaners. Niet alleen de allerrijksten willen het paard laten pronken, maar het dier bezit ook ongekende rijkwaliteiten die veel publiek trekken. De geschiedenis van de Lipizzaner gaat maar liefst vijf eeuwen terug, tot de tijd van de keizer van Oostenrijks-Hongaarse Donaumonarchie. De Lipizzaner was getuige van belangrijke gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis. Fels raast op haastige en rommelige wijze door de geschiedenis heen, gebruikmakend van archiefbeelden. Vervolgens staat hij lang stil bij het complexe fokproces, waarbij de voortschrijdende technische en wetenschappelijke inzichten een grote rol spelen.
Aan de vraag hoe ethisch en wenselijk het fokken van het perfecte paard is komt Fels niet toe. Er wordt tegenwoordig nogal wat aangekloond, stukgeanalyseerd en doorgefokt in de heldergroene grasheuvels van Bundesgestüt Piber. Dit is een documentaire die vooral verhaalt en verbeeldt, zonder een persoonlijk commentaar van de maker. Een gemiste kans, waarmee Fels de gemakkelijke weg kiest.
[rating 2.5]
Elk voordeel heeft zijn nadeel. Nee, het is geen poging om s lands grootste voetballer te quoten, maar het is eigenlijk de enige kwalificatie die je als filmjournalist op het zien van de Nederlandse documentaire Perfect Horse kunt plakken. Het is een voorrecht om mooie of unieke films te zien, maar soms is gezien het vroege tijdstip een beetje te gortig. Onderwerp van deze documentaire van Hans Fels is de geschiedenis en het fokprogramma van wat door moet gaan als het beste en mooiste paard dat de wereld rond galoppeert. Fels schuwt de extreme beelden niet. Zo krijgen we uitgebreid paardenseks in beeld te zien, maar ook een ongemakkelijke bevalling en een schot in het voorhoofd als het edele dier rijp is voor de slacht. En dat op de vroege ochtend met het ontbijt net achter de kiezen. Fels zucht naar volledigheid is niet voor de zwakke maag.
Het is de documentairemaker te prijzen dat hij de hele praktijk rondom het fokken van het van oorsprong Oostenrijkse Lipizzaner-ras in beeld wil brengen. Daar horen nu eenmaal ook de wat minder leuke en vooral de wat minder smakelijke zaken bij. Daarmee weet Fels echter niet te voorkomen dat de ruwe werkelijkheid en de lelijkheid ervan als een klap in je gezicht voelt. Het gevaar is bovendien dat het de schoonheid van het prachtige, enigszins gedrongen paardenras met markante kop - sorry hoofd - verdringt. Het feit dat de inleiding van deze recensie al gewag maakt van de korte, maar heftige beelden, geeft al aan dat in ieder geval bij ondergetekende de nadelen zwaarder wegen dan de voordelen. De regisseur baseerde dit paardenportret op het boek Dier, Bovendier van Frank Westerman.
Dit laat niet onverlet dat Fels ons meeneemt naar een fascinerende wereld, waarin esthetiek en moraal elkaar voortdurend bijten. Een wereld waarin de liefde voor het adellijke dier hand in hand gaat met de commercie. Vanuit de hele aardkloot is er belangstelling voor de Lipizzaners. Niet alleen de allerrijksten willen het paard laten pronken, maar het dier bezit ook ongekende rijkwaliteiten die veel publiek trekken. De geschiedenis van de Lipizzaner gaat maar liefst vijf eeuwen terug, tot de tijd van de keizer van Oostenrijks-Hongaarse Donaumonarchie. De Lipizzaner was getuige van belangrijke gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis. Fels raast op haastige en rommelige wijze door de geschiedenis heen, gebruikmakend van archiefbeelden. Vervolgens staat hij lang stil bij het complexe fokproces, waarbij de voortschrijdende technische en wetenschappelijke inzichten een grote rol spelen.
Aan de vraag hoe ethisch en wenselijk het fokken van het perfecte paard is komt Fels niet toe. Er wordt tegenwoordig nogal wat aangekloond, stukgeanalyseerd en doorgefokt in de heldergroene grasheuvels van Bundesgestüt Piber. Dit is een documentaire die vooral verhaalt en verbeeldt, zonder een persoonlijk commentaar van de maker. Een gemiste kans, waarmee Fels de gemakkelijke weg kiest.
[rating 2.5]
